Транспануючыя музычныя інструменты

Транспану́ючыя музы́чныя інструме́нты^[1] (ад лац.: transponere — перакладваць, перастаўляць) — музычныя інструменты, рэальная абсалютная вышыня гучання якіх не адпавядае іх натацыі^[1][2]. Выкарыстоўваюцца пераважна ў групе духавых музычных інструментаў.

Транспануючыя музычныя інструменты
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Да транспануючых інструментаў адносяцца лабіяльныя і язычковыя інструменты (флейта, габой, кларнет, фагот, саксафон і іншыя) і амбушурныя інструменты (валторна, труба, карнет і іншыя), а таксама ўмоўна інструменты, гучанне якіх на актаву вышэй (флейта, пікала) ці ніжэй (кантрабас, контрфагот).

Паводле тэсітуры гучання транспануючыя музычныя інструменты падзяляюцца на

• сапранавыя (флейта, пікала, кларнеты, саксафоны, трубы, фанфары, флюгель-горн);
• альтовыя (флейта, габой, валторна, горн);
• барытонавыя (саксафон, горн, эйфоніум);
• басовыя (кларнет, саксафон)^[1].

Натуральны гукарад транспануючых інструментаў запісваецца у строі до-мажор (C), а рэальнае гучанне паказваецца ўказаннем на строй інструмента (in A, in B, in F і г.д.)^[2]. Гэта дае магчымасць выконваць музыку ў любой танальнасці пры захаванні звыклай аплікатуры, без змены тэхнікі здабывання гуку для інструментаў вызначанай сям’і. Таксама спрашчаецца нотны запіс.