Фрыдрых Калькбрэнер

Фрыдрых Вільгельм Міхаэль Калькбрэнер (ням.: Friedrich Wilhelm Michael Kalkbrenner; 7 лістапада 1785(1785-11-07)^[1] ці 2 лістапада 1785(1785-11-02)^[2], Касель^[2] — 10 чэрвеня 1849(1849-06-10)^[3][4][…], Анг'ен-ле-Бэн^[d][3][2]) — нямецкі піяніст, педагог, кампазітар.

Фрыдрых Калькбрэнер
ням.: Friedrich Wilhelm Kalkbrenner
Асноўная інфармацыя
Дата нараджэння	7 лістапада 1785(1785-11-07)[1] ці 2 лістапада 1785(1785-11-02)[2]
Месца нараджэння	Касель, адміністрацыйная акруга Касель, Гесэн, Германія[2]
Дата смерці	10 чэрвеня 1849(1849-06-10)[3][4][…] (63 гады)
Месца смерці	Анг'ен-ле-Бэн[d], дэпартамент Сена і Уаза, рэгіён Іль-дэ-Франс, Метраполія Францыі, Францыя[3][2]
Месца пахавання	Cimetière de Montmartre - Division 25[d][5]
Краіна	Свяшчэнная Рымская імперыя
Бацька	Christian Kalkbrenner[d][3][6]
Дзеці	Arthur Kalkbrenner[d]
Альма-матар	Парыжская Вышэйшая нацыянальная кансерваторыя музыкі і танца[d]
Музычная дзейнасць
Педагог	Франц Іозеф Гайдн, Johann Georg Albrechtsberger[d] і Louis Adam[d]
Прафесіі	кампазітар класічнай музыкі, піяніст, музыказнавец, музычны педагог, выкладчык універсітэта, кампазітар
Інструменты	фартэпіяна
Жанры	класічная музыка
Выхаванцы	Амбруаз Тама, Camille-Marie Stamaty[d], Delphine von Schauroth[d] і José Miró i Anoria[d]
Узнагароды	ордэн Ганаровага легіёна
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Біяграфія

Яго бацька, Крысціян Калькбрэнэр (1755—1806), музычны тэарэтык, аўтар прац па тэхніцы кампазіцыі і гісторыі музыкі. У 1801 г. Ф. Калькбрэнэр скончыў Парыжскую кансерваторыю па класе фартэпіяна А. Адана. У 1803—1804 гг. наведаў Вену, дзе пазнаёміўся з М. Клеменці, які аказаў моцны ўплыў на фартэпіянную тэхніку і стыль кампазіцыі Калькбрэнера. Як піяніст дэбютаваў меркавана ў 1806 годзе ў Парыжы.

У 1814—1824 гадах жыў у Лондане, гастраляваў па Вялікабрытаніі, займаўся дапрацоўкай і ўкараненнем «хірапласта» — вынайдзенага І. Б. Лаж’е механічнага апарата для рэгулявання становішча рук і трэнажу пальцаў піяніста. З канца 1824 г. жыў у Парыжы (дзе стаў саўладальнікам фартэпіяннай фабрыкі Pleyel), даваў канцэрты, шмат выкладаў. У 1825—1835 гадах славіўся як найлепшы піяніст Еўропы. У 1831 годзе пазнаёміўся з Ф. Шапэнам, спрыяў яго піяністычнай кар’еры (Шапэн прысвяціў Калькбрэнэру свой Канцэрт для фартэпіяна з аркестрам № 1). У 1830-1840-х гадах Калькбрэнэр разам з А. Герцам узначаліў групу парыжскіх піяністаў салоннага кірунку.

Акрамя салоннай музыкі для фартэпіяна ў дзве і чатыры рукі (фантазіі, эцюды, вальсы, ронда, транскрыпцыі оперных арый і папулярных песень і інш.), Фрыдрых Калькбрэнэр напісаў 4 фартэпіянныя канцэрты і 13 санат, вытрыманых у яркай віртуознай і падкрэслена рамантычнай манеры. Яго фартэпіянную школу «Метад вывучэння фартэпіяна пры дапамозе ўтваральніка рукі» (1831) высока ацаніў Роберт Шуман.

Узнагароды

Кавалер ордэна Ганаровага легіёна (1828).