Філіп Зімбарда

Філіп Зімбарда (англ.: Philip Zimbardo; 23 сакавіка 1933(1933-03-23)^[1][2], Нью-Ёрк, штат Нью-Ёрк — 14 кастрычніка 2024(2024-10-14)^[3], Сан-Францыска, Каліфорнія^[3]) — амерыканскі псіхолаг.

Філіп Зімбарда
амер. англ.: Philip George Zimbardo
Дата нараджэння	23 сакавіка 1933(1933-03-23)[1][2]
Месца нараджэння	Нью-Ёрк, штат Нью-Ёрк, ЗША
Дата смерці	14 кастрычніка 2024(2024-10-14)[3] (91 год)
Месца смерці	Сан-Францыска, Каліфорнія, ЗША[3]
Грамадзянства	ЗША
Жонка	Крысціна Маслах[d] і Роўз Зімбарда[d]
Род дзейнасці	сацыяльны псіхолаг, выкладчык універсітэта, пісьменнік-дакументаліст, псіхолаг, сцэнарыст, аўтар
Навуковая сфера	сацыяльная псіхалогія і псіхалогія[4]
Месца працы	Нью-Ёркскі ўніверсітэт Стэнфардскі ўніверсітэт Ельскі ўніверсітэт Калумбійскі ўніверсітэт
Альма-матар	Бруклінскі каледж[d] (1954) Ельскі ўніверсітэт (1959) Сярэдняя школа Джэймса Манро[d]
Навуковы кіраўнік	Ніл Элгар Мілер[d]
Член у	Амерыканская псіхалагічная асацыяцыя[d] Амерыканская акадэмія мастацтваў і навук
Узнагароды	прэмія Карла Сагана[d] (2002) Ігнобелеўская прэмія (2003) Kurt Lewin Award[d] (2015) медаль Уілбура Кроса[d] (2004) The VIZE 97 Prize[d] (2005)
Сайт	zimbardo.com (англ.)
Подпіс
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Біяграфія

Нарадзіўся ў Нью-Ёрку ў 1933 годзе. У 1959 годзе атрымаў ступень доктара філасофіі па псіхалогіі.

У 1960-1967 гадах Філіп Зімбарда быў прафесарам псіхалогіі каледжа мастацтваў і навук Нью-Ёркскага ўніверсітэта. Затым год выкладаў у Калумбійскім універсітэце, а з 1968 года быў прафесарам у Стэнфардзе.

Памёр у 2024 годзе ў Сан-Францыска.

Навукова-даследчыцкая дзейнасць

Больш за ўсё Філіп Зімбарда вядомы псіхалагічным эксперыментам, які ён правёў у 1971 годзе. Яго называюць Стэнфардскі або турэмны эксперымент. Ён быў накіраваны на даследаванне рэакцыі чалавека на абмежаванне волі, на ўмовы турэмнага жыцця і ўплыў навязанай сацыяльнай паводніцкай мадэлі. Зімбарда падзяліў 24 студэнтаў каледжа на «ахоўнікаў» і «зняволеных», якія жылі ва ўмоўнай турме ў падвале факультэта псіхалогіі Стэнфарда. Яны ўдзельнічалі ў эксперыменце за ўзнагароджанне падчас канікул. Эксперымент павінен быў працягнуцца два тыдні, але быў перапынены пасля шасці дзён па этычных меркаваннях. У працэсе кожны трэці «ахоўнік» праявіў садысцкія схільнасці, а двое «зняволеных» былі выключаны з эксперыменту раней часу з-за моцнай маральнай траўмы.