Хутар

У паняцця ёсць і іншыя значэнні, гл. Хутар, значэнні.

Хутар — від сельскага населенага пункта невялікага памеру, звычайна з не больш як дзесятка пабудоў^[1] (звычайна ва Украiне i паўднёвых раёнах Расіі^[2][3]); або адасоблены зямельны надзел з гаспадарчымі пабудовамі і/або сядзібай уладальніка па-за межамі сёлаў і вёсак^[1][2][3][4].

Хутар у Маларосіі (1884, К. Крыжыцкі)

Этымалагічна паходзіць, напэўна, ад стараверхненямецкага huntari праз польск. chutor. Паводле іншай версіі ад венгерскага határ^[4].

У літаратуры

• Першы значны твор М. В. Гогаля «Вечары на хутары бліз Дзіканькі».

Зноскі

1. Беларусь 1995.
2. Ефремова Т. Ф. Новый словарь русского языка. Толково-словообразовательный: Св. 136000 словарных статей, около 250000 семантических единиц : В 2 т.. — М.: Русский язык, 2000.
3. Ожегов С. И., Шведова Н. Ю. Толковый словарь русского языка / Российская академия наук. Институт русского языка имени В. В. Виноградова. — 4-е изд., доп. — М.: Азбуковник, 1997.
4. Тлумачальны слоўнік беларускай мовы: У 5-ці т. Т. 5, кн. 2. У — Я. — Мн.: Беларус. Сав. Энцыклапедыя імя Петруся Броўкі, 1984.