Цэзарый Сцябноўскі

Цэзарый Сцябноўскі (польск.: Cezary Stebnowski; 1708, Перамышль — 22 мая 1762, Полацк) — дзеяч грэка-каталіцкай царквы, архіепіскап смаленскі і северскі^[1].

Цэзарый Сцябноўскі
Смаленскі архіепіскап 1754 — 22 мая 1762
Дыяцэзія	Смаленская архіепархія (уніяцкая)
Папярэднік	Антоній Таміловіч[d]
Пераемнік	Іраклій Лісанскі[d]
Адукацыя	Папскі Урбаніянскі калегіум Прапаганды Веры[d]
Навуковая ступень	доктар тэалогіі[d]
Дзейнасць	каталіцкі святар, каталіцкі біскуп
Нараджэнне	1708 Пшэмысль, Рускае ваяводства, Малапольская правінцыя, Карона Каралеўства Польскага, Рэч Паспалітая
Смерць	1762 Полацк, Полацкае ваяводства, Вялікае Княства Літоўскае

Біяграфія

Нарадзіўся ў 1708 годзе ў Перамышлі ў сям’і Андрэя і Барбары. Да 1732 года ўступіў у базыльянскі ордэн^[1].

У 1733 годзе пачаў навучанне ў Калегіум Урбанум пры Кангрэгацыі пашырэння веры ў Рыме, дзе атрымаў тэалагічную адукацыю. У 1734 годзе быў пасвечаны ў святары^[1].

З 1736 года знаходзіўся ў Рэчы Паспалітай, дзе ў 1736—1740 гадах працаваў візітатарам базыльянскіх манастыроў і сакратаром пратаархімандрыта ордэна Васіля Палатылы^[1]. У 1738—1740 гадах займаўся місіянерскай дзейнасцю.

З 1740 года — генеральны пракуратар базыльянскага ордэна ў Рыме; верагодна, у гэты час атрымаў ступень доктара тэалогіі^[1]. У 1745 годзе вярнуўся ў Рэч Паспалітую і ўзначаліў Жыровіцкі манастыр і школу пры ім, быў кунсультарам (райцам) Літоўскай правінцыі базыльянаў^[1]. Пазней стаў архімандрытам Ануфрыеўскага і Пустынскага манастыроў пад Мсціславам^[1].

З 1754 года — архіепіскап смаленскі і северскі, пасвечаны 16 верасня 1756 года мітрапалітам Фларыянам Грабніцкім. Актыўна пашыраў уплыў уніяцкай царквы ва ўсходніх абласцях Вялікага Княства Літоўскага^[1].

Памёр у Полацку ў 1762 годзе^[1].