Чамялы

У 1970-х годах вёску наведваў У.С. Высоцкі, калі праходзілі зніманні кінастудыі «Беларусьфільм». Магчыма з гэтай вёскай быў звязаны эпізод, апісаны М. Уладзі: «Адзін з сяброў - рэжысёр Віця Тураў, у якога ты здымаўся ў фільме аб партызанах, – прывозіць нас у вёску, ацалелую ў вайне, дзе мы спыняемся ў мілай бабкі. Хата малюсенькая, затое ёсць добры агарод, а каза дае дастаткова малака, каб кожную раніцу ты выпіваў яго, яшчэ цёплага, вялікую кружку. Мы праводзім дні ў прагулках па наваколлі. Віця паказвае нам месцы, дзе чвэрць стагоддзя таму ішлі жорсткія бітвы. А між тым прырода такая цудоўная! Ідэальна круглыя азёры акружаны ўзгоркамі. Пачатак восені, палі і лес – у золаце, яшчэ цёпла. Мы выяўляем былыя партызанскія стаянкі, якія параслі травой, – сапраўдныя падземныя пасёлкі. Мы праходам праз абвугленыя разваліны вёсак - іх не сталі аднаўляць пасля вайны, а пакінулі як помнікі. У Беларусі сотні Арадураў – вёсак, у якіх не выжыў ніхто. Кантраст паміж такой мяккай прыродай і зверствам злачынстваў нас узрушае. Увечары мы сядзім за сталом у цёплым святле газавай лямпы. Старая ўспамінае... "У сорак чацвёртым у вёсцы заставалася толькі дзевяць жанчын ад пятнаццаці да сарака пяці гадоў, некалькі старых, пяць малалетніх дзяўчынак і двое нямоглых старых. Усе мужчыны ад чатырнаццаці да сямідзесяці пайшлі на фронт або да партызан. Немцы адступаюць – гэта разгром! усе мужчыны забітыя. З фронту прыйшлі пахаванні: "Загінуў за Радзіму". Ад партызан - страшнае паведамленне: "Нікога ў жывых з вёскі вось такой". Калі жанчыны бачаць невялікую групу савецкіх салдат з дваццаціпяцігадовым капітанам на чале, рашэнне іх ужо прынятае. Накарміўшы і напаіўшы мужчын, яны топяць лазню. Кожная прыносіць чыстую бялізну, на свежых ложках – россыпы вышытых падушак. Змучаныя салдаты засынаюць, знаходзячы пасля доўгіх месяцаў вайны гэтае забытае шчасце. У адной хаце ўсё не згасае святло. Самая адважная з жанчын гаворыць з маладым капітанам: – Тое, пра што я папрашу зараз, напэўна, вас пакарабаціць. Але пастарайцеся зразумець. Вайна адняла ў нас мужчын. Для таго каб жыццё працягвалася, нам патрэбны дзеці. Падарыце нам жыццё." На некалькі хвілін старая змаўкае. І, справіўшыся са збянтэжанасцю, заканчвае сваё апавяданне: – "У суседняй хаце жыве трактарыст. Ён – азіят, як і яго бацька. Паштальёнка падобная на сваіх армянскіх продкаў, калгасная кухарка – сапраўдная сібірачка..." Я ціхенька плачу. Расказаная старой гісторыя лепш за любую афіцыйную прапаганду дае мне адчуць усю глыбіню трагедыі, праз якую прайшла гэтая краіна^[2]».
Па стане на 2025 г. вёска мае 2 вуліцы: Цэнтральную і Школьную.
25 жніўня 2025 г. недалёк ад вёскі адбылося лабавое ДТЗ у якім загінулі сутыкнуліся 2 легкавыя аўтамабілі і грузавік. У выніку здарэння абодва кіроўцы легкавых машын і яшчэ 3 пасажыры загінулі, яшчэ адна пасажырка, дзяўчына 9 гадоў была шпіталізавана^[3]^[4].

Цікавыя факты

Гл. таксама

Крыніцы

Спасылкі

Wikiwand - on