Чжурчжэньская мова

Чжурчжэньская мова — мова чжурчжэняў, належала да ліку тунгуса-маньчжурскіх моў алтайскай сям’і. Блізкая да маньчжурскай мовы. У 1635 годзе Хун Тайчжы  (руск.) перайменаваў народ чжурчжэняў і чжурчжэньскую мову ў «маньчжурскую». Чжурчжэні ў перыяд 1115—1234 гг. мелі сваю дзяржаву («Залатая дзяржава», дынастыя Цзінь), якая займала тэрыторыю Паўночнага Кітая  (руск.).

Чжурчжэньская мова
Краіны	—
Класіфікацыя
тунгуса-маньчжурскія мовы Southern Tungusic[d] Jurchenic[d] Чжурчжэньская мова
Пісьменнасць	Jurchen[d]
Моўныя коды
ISO 639-1	—
ISO 639-2	—
ISO 639-3	juc
WALS	jur
Linguasphere	44-CAA-cc
LINGUIST List	juc
IETF	juc
Glottolog	jurc1239

Пісьменства

Асноўны артыкул: Чжурчжэньскае пісьмо

Срэбная пайцза  (руск.) (даверчая бірка) тысячніка, з тэкстам на чжурчжэньскай мове, знойдзеная на Шайгінскім гарадзішчы каля вёскі Сяргееўкі  (руск.) Прыморскага краю^[1][2]

У 1119 годзе з’явілася чжурчжэньскае пісьмо  (руск.). Кароткія надпісы (часам, асобныя знакі) на чжурчжэньскай мове знаходзілі падчас раскопак на поўдні Прыморскага краю і ў паўночна-ўсходнім Кітаі на гліняных пасудзінах, бронзавых люстэрках і іншых прадметах. Вядома таксама дзевяць надпісаў на стэлах і камянях; самая ранняя — стэла 1185 года ў гонар перамогі чжурчжэняў над кіданямі, самая позняя — Тырская стэла  (руск.) 1413 года^[3].

Чытанне некалькіх сотняў знакаў (графем) чжурчжэньскага пісьма і значэнне запісваных імі слоў вядомыя дзякуючы кітайска-чжурчжэньскаму слоўніку, складзенаму падчас Мінскай дынастыі. Вымаўленне, якое даецца гэтым слоўнікам, аднак, вельмі прыблізнае, паколькі яно перадавалася з дапамогай кітайскага пісьма^[3].

У сілу гістарычных прычын чжурчжэньская мова ўвабрала ў сябе шмат запазычанняў з мангольскай, цюркскай, кітайскай, карэйскай, а таксама, магчыма, іншых моў.^[3]

Зноскі

1. ШАЙГИНСКОЕ ГОРОДИЩЕ
2. Kane, стр. 73-74
3. Певнов (1997)