Шахада

Шахада (араб. الشهادة‎ — «сведчанне») — першы свядомы крок, з дапамогай якога чалавек робіцца мусульманінам, адзін з пяці слупоў ісламу.

Шахада
араб. شَهَادَة‎ араб. لَا إِلٰهَ إِلَّا ٱلله مُحَمَّدٌ رَسُولُ ٱلله‎ араб. لَا إِلٰهَ إِلَّا ٱلله مُحَمَّدٌ رَسُولُ ٱلله‎
Мова твора або назвы	арабская
Адлюстроўваецца на	Islamic flag[d]
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Лічыцца, што чалавек з’яўляецца мусульманінам ад нараджэння, але, вымаўляючы словы сведчання веры, ён робіцца свядомым вызнаўцам ісламу, цалкам прымаючы ўсе прынцыпы рэлігіі і рытуальную практыку.

Пераклад шахады выглядае наступным чынам:

Сведчу, што няма сапраўднага Бога, акрамя Алаха, і яшчэ сведчу, што Мухамад — пасланнік Алаха.

Сведчанне веры ў шахадзе складаецца з дзвюх частак. Першая частка выяўляе прызнанне цэнтральнай канцэпцыі ісламу — адзінабожжа. Сведчанне сапраўднае, калі чалавек дасягнуў свядомага ўзросту, прымае ўсе слупы веры, падзяляе асноўныя паняцці чалавечага статуса паводле ісламу (свабода, годнасць, адказнасць). Другая частка сведчання ўяўляе сабой прызнанне місіі Мухамада і яго статуса апошняга Прарока, а таксама прызнання Карана і прарочай традыцыі як абавязковай формы.

У агульным сэнсе шахада з’яўляецца як пацвярджэннем веры ў Бога, так і прыняццем на сябе адказнасці — перад Богам і чалавекам. Калі чалавек аднойчы вымавіў сведчанне і лічыць сябе мусульманінам, ніхто не мае права ставіць пад сумнеў яго рашэнне або выключаць, выдаляць яго з ісламу.