Элі Дэказ

Элі Дэказ (фр.: Élie Decazes; 28 верасня 1780, Сен-Мартэн-дэ-Лай — 20 кастрычніка 1860, Парыж) — французскі дзяржаўны дзеяч, які займаў пасаду прэм'ер-міністра Францыі з 1819 па 1820 год.

Элі Дэказ
фр.: Élie Decazes
Прэфект паліцыі Парыжа[d] 9 ліпеня 1815 — 29 верасня 1815
Папярэднік	Eustache-Marie Courtin[d]
Пераемнік	Jules Anglès[d]
кіраўнік урада Францыі[d] 19 лістапада 1819 — 20 лютага 1820
Папярэднік	Жан Дэсоль
Пераемнік	Арман-Эмануэль дзю Плесі Рышэльё
Нараджэнне	28 верасня 1780(1780-09-28)[1][2][…] Saint-Martin-de-Laye[d], canton of Guîtres[d], акруга Лібурн[d], дэпартамент Жыронда, рэгіён Аквітанія, Метраполія Францыі, Францыя
Смерць	24 кастрычніка 1860(1860-10-24)[1][3][…] (80 гадоў) Парыж, Парыж[d], рэгіён Іль-дэ-Франс, Метраполія Францыі, Францыя
Месца пахавання	Bonzac[d]
Бацька	Michel Decazes[d][4]
Маці	Catherine Trigant de Beaumont[d][4]
Дзеці	Louis, duc de Decazes[d]
Член у	Таварыства гісторыі Францыі[d]
Аўтограф
Узнагароды
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Біяграфія

Атрымаў юрыдычную адукацыю і распачаў кар'еру, стаўшы суддзёй у 1806 годзе. У 1807 годзе ён далучыўся да ўрада Луі Банапарта ў Галандыі, а ў 1811 годзе быў прызначаны суддзёй Апеляцыйнага суда ў Парыжы.

Пасля падзення Першай імперыі падтрымаў Рэстаўрацыю Бурбонаў і заставаўся верным ім падчас Ста дзён. У 1815 годзе кароль Людовік XVIII прызначыў яго прэфектам паліцыі Парыжа, а пазней міністрам паліцыі.

У 1819 годзе стаў прэм'ер-міністрам Францыі, імкнучыся балансаваць паміж ультрараялістамі і лібераламі, падтрымліваючы канстытуцыйную манархію. Аднак пасля забойства герцага Берыйскага ў 1820 годзе ён быў вымушаны сысці ў адстаўку.

Пасля адстаўкі быў прызначаны паслом у Вялікабрытаніі, дзе служыў да 1822 года. У 1826 годзе ён атрымаў тытул герцага.