Эміль Шарцье

Эміль-Агюст Шарцье (фр.: Émile-Auguste Chartier), псеўданім Ален (Alain; 3 сакавіка 1868, Мартань-о-Перш — 2 чэрвеня 1951, Ле-Везінэ) — французскі філосаф, пісьменнік, публіцыст, літаратурны крытык і педагог. Першы лаўрэат вышэйшай прэміі Францыі ў галіне літаратуры (1951).

Эміль Шарцье
фр.: Alain[1]
Імя пры нараджэнні	фр.: Émile Chartier[2] фр.: Émile-Auguste Chartier
Род дзейнасці	філосаф, пісьменнік, журналіст, настаўнік
Дата нараджэння	3 сакавіка 1868(1868-03-03)[3][4]
Месца нараджэння	Мартань-о-Перш, дэпартамент Орн, рэгіён Ніжняя Нармандыя, Францыя[2][5][…]
Дата смерці	2 чэрвеня 1951(1951-06-02)[2][3][…] (83 гады)
Месца смерці	Ле-Везінэ[d], дэпартамент Івелін, рэгіён Іль-дэ-Франс, Метраполія Францыі, Францыя[2]
Месца пахавання	Пер-Лашэз[6] Grave of Alain[d]
Грамадзянства	Францыя[2]
Альма-матар	Вышэйшая нармальная школа[d][2] Ліцэй П’ер-Карнель[d]
Партыя	Рэспубліканская, радыкальная і радыкальна-сацыялістычная партыя[d]
Узнагароды і прэміі	Канкур жэнераль[d] Grand prix national des Lettres[d] (1951)
Медыяфайлы на Вікісховішчы
Творы ў Вікікрыніцах

Свой псеўданім-аланім Ален узяў у гонар французскага паэта XV стагоддзя Алена Шарцье.

Вядучымі філасофскімі тэмамі былі свабода і гуманізм. У Філасофскім слоўніку Дзідзье Жулія паказаў адным з самых чытэльных філосафаў. Аказаў уплыў на Раймона Арона, Сімону Вейль, Жоржа Кангілема і Андрэ Маруа, якія былі яго вучнямі, а таксама на творчасць Альбера Камю і Жан-Поля Сартра.