DJ-мікс

Дыджэйскі мікс — паслядоўнасць музычных трэкаў, якія зазвычай плаўна пераліваюцца адзін у наступны. Дыджэйскія міксы выконваюцца з выкарыстаннем дыджэйскага міксера і некалькіх крыніц гуку, такіх як круцёлкі, прайгравальнікі кампакт-дыскаў, лічбавыя аўдыяпрайгравальнікі або камп’ютарныя гукавыя карты, часам з даданнем сэмплераў і блокаў эфектаў, хоць іх можна стварыць з дапамогай праграмнага забеспячэння для рэдагавання гуку .

Дыджэйскае міксаванне істотна адрозніваецца ад міксавання жывога гуку. Паслугі рэміксаў пачалі прапаноўвацца пачынаючы з канца 1970-х гадоў, каб забяспечыць музыку, якую дыджэям было лягчэй мікшыраваць для танцпляца. Адным з першых дыджэяў, якія палепшылі свае навыкі міксавання, быў DJ Kool Herc. Фрэнсіс Граса быў першым дыджэем, які выкарыстаў навушнікі і базавую форму міксавання ў нью-ёркскім начным клубе Sanctuary.

Музыка

Фрэнкі Наклз таксама вядомы як «Хросны бацька Хаўса». ^[1]

Дыджэй змешвае музыку з жанраў, якія падпадаюць пад больш агульны тэрмін «электронная танцавальная музыка». Іншыя жанры, змешаныя дыджэем, ўключаюць хіп-хоп, брэйкбіт і дыска. Дыска-рытмы Four on the floor можна выкарыстоўваць для стварэння бясшвовых міксаў, каб прыкаваць танцораў да танцпляцы. Дзве асноўныя характарыстыкі музыкі, якія выкарыстоўваюцца ў дыджэйскіх міксах, — гэта дамінуючая басовая лінія і рытм, які паўтараецца.^[2] Музыка, якая мікшыруецца дыджэямі, зазвычай мае тэмп, які вагаецца ад 100 да 160 удараў у хвіліну.^[2]

У міксе «The Wizard», тэхна- дыджэй Джэф Мілс . ^[3]

Тэхніка

Мікшар Pioneer DJM 350

DJ мікс-сэт звычайна выконваецца ў прамым эфіры перад аўдыторыяй у начным клубе, на вечарыне або рэйвэ. Мікс-сэты таксама могуць быць выкананыя ў прамым эфіры па радыё альбо запісаныя ў студыі. Метады міксавання нязначна адрозніваюцца ў залежнасці ад выкананых музычных жанраў.

Майстар хіп-хопу DJ Kool Herc у Hunts Point .

У канцэртных сітуацыях развіццё дыджэйскага Сэта — гэта дынамічны працэс. Дыджэй абірае трэкі збольшага ў адказ на актыўнасць на танцпляцы. Калі танцпол становіцца менш актыўным, ды-джэй прыймае рашэнне аб тым, які трэк павялічыць актыўнасць танцпляца. І гэта можа ўплываць на змяненне тэмпу або агульнага настрою Сэта. Выбар трэка таксама часткова абумоўлены і тым, куды дыджэй хоча прывесці сваю аўдыторыю. Такім чынам, выніковы мікс-сэт ствараецца дзякуючы сымбалічным зносінам паміж аўдыторыяй і дыджэем.^[4]Студыйныя дыджэі маюць прывелегію марнаваць больш часу на свой мікс, што часта прыводзіць да пастановак, якія ніколі не маглі б быць рэалізаваны ў рэжыме рэальнага часу.

Традыцыйнае мікшаванне дыджэем з вінілам патрабавала ад ды-джэя сінхранізацыі тэмпу трэкаў і змены гучнасці і эквалайзера кожнага трэка, каб атрымаць роўны пераход. Дыджэі могуць выкарыстоўваць кросфейдэр мікшара для пераключэння паміж трэкамі альбо выкарыстоўваць рэгулятар гучнасці для кожнай крыніцы з кросфейдэрам, заўсёды размешчаным пасярэдзіне.

Законнасць

Для камерцыйнага выпуску дыджэйскіх міксаў патрабуецца шмат дазволаў на аўтарскія правы і ліцэнзій. Пераважная большасць ды-джэйскіх міксаў на працягу многіх гадоў пазбягала судовага разбору толькі таму, што ўладальнікі аўтарскіх правоў звычайна не падаюць у суд супраць дыджэя за несанкцыянаванае выкарыстанне іх матэрыялаў. ^[5]