Прыбярэжнік аднакветкавы

Прыбярэжнік аднакветкавы^[1] (Littorella uniflora) — травяністая расліна сямейства трыпутнікавых.

Прыбярэжнік аднакветкавы
Навуковая класіфікацыя
прамежныя рангі Дамен:  Эўкарыёты Царства:  Расліны Аддзел:  Кветкавыя Клас:  Двухдольныя Парадак:  Ясноткакветныя Сямейства:  Трыпутнікавыя Трыба:  Plantagineae Род:  Прыбярэжнік Від:  Прыбярэжнік аднакветкавы
Міжнародная навуковая назва
Littorella uniflora (L.) Aschers., 1864
Сістэматыка на Віківідах Выявы на Вікісховішчы ITIS   32924 NCBI   223169 EOL   579247 IPNI   141886-2 TPL   kew-2495473

Батанічнае апісанне

Прыбярэжнік аднакветкавы. Батанічная ілюстрацыя Якаба Штурма з кнігі «Deutschlands Flora in Abbildungen», 1796

Шматгадовая травяністая расліна вышынёй 2—15 см з укарочаным сцяблом і карэнішчам з прыдатачнымі каранямі і паўзучымі сталонападобнымі парасткамі. Лісце ў прыкаранёвай разетцы, вузкае (2—2,5 мм), мясістае, лінейнае або лінейна-шылападобнае. Кветкі аднаполыя: тычынкавыя (1, рэдка 2) на ножках даўжынёй 2—9 см, з 4 чашалісцікамі, шырокатрубчастымі, плевачнымі, белаватымі вяночкамі і 4 тычынкамі на доўгіх (у 5—6 разоў даўжэй вяночка) ніцях; песцікавыя (1—8) сядзяць у пазухах трохвугольна-ланцэтных прыкветнікаў каля асновы або ў сярэдняй частцы ножкі тычынкавай кветкі, чашалісцікі падобны на прыкветнікі, вяночак з 3 кароткімі неаднолькавымі долямі, песцік з доўгім слупком. Плод — аднанасенны карычневы арэшак.

Пашырэнне

Пашырэнне: Сярэдняя і Атлантычная Еўропа, Скандынавія, заходняе Міжземнамор’е. Знаходзіцца ў Беларусі ў ізаляваным лакалітэце за паўднёва-ўсходняй мяжой арэала (знойдзены ў возеры Свіцязь). Месцы росту: прыбярэжныя зоны азёр да глыбіні 2,5 м, сырыя берагі азёр і рэк. Утварае значныя зараснікі, радзей расце адзіночнымі экзэмплярамі або невялікімі групамі.

Асаблівасці біялогіі

Зараснікі на пясчаным дне

Цвіце ў маі—верасні, плоданасіць у жніўні—верасні. Размнажэнне насеннае і вегетатыўнае. На поўначы, асабліва на глыбіні 30—80 см, звычайна не цвіце, размнажаецца сталонападобнымі парасткамі. Ветраапыляльная расліна, цвіце над вадой, аднак бутоны тычынкавых і песцікавых кветак развіваюцца пад вадой. Ва ўмовах наземнай паўзаліваемай культуры развіваюцца ў канцы траўня — чэрвені двухполыя кветкі (замест тычынкавых), а ў ліпені і жніўні — тычынкавыя. Чэрвеньскія двухполыя кветкі звычайна бясплодныя.

Зноскі

1. Киселевский А. И. Латино-русско-белорусский ботанический словарь. — Мн.: «Наука и техника», 1967. — С. 76. — 160 с. — 2 350 экз.