Войцех Манівід

Войцех (Альберт^[4]) Манівід (узгадв. ад 1387/1389 — памёр каля 1422) — літоўскі баярын, староста віленскі (1396—1413), затым ваявода віленскі (1413—1422). На Гарадзельскай уніі прыняў герб «Ляліва».

Гэты артыкул — пра баярына часоў Гарадзельскай уніі. Артыкул пра яго ўнука таго ж імені — Войцех Янавіч Манівід.

Войцех Манівід
Ляліва
1-ы ваявода віленскі 1413 — 1424
Пераемнік	Юрый Гедыгольд
Нараджэнне	1370
Смерць	не раней за 1422
Месца пахавання	Кафедральны сабор Святога Станіслава
Род	Манівіды[d]
Бацька	Кайлікін[d][1]
Жонка	Ядвіга[d][1], Юліянія Святаслаўна[d][2][1] і Q11716008?
Дзеці	Івашка Манівідавіч[3]
Бітвы	Вялікая вайна Грунвальдская бітва

Імя

Імя Манвід, Манівід — з шэрагу старабалцкіх (старалітоўскіх) двухасноўных імёнаў. Такія імёны дайшлі з індаеўрапейскай эпохі і ўласцівыя іменнікам народаў індаеўрапейскага паходжання^[5].

Першая аснова Man- звязаная з літоўскім manyti "думаць, меркаваць", другая — з літоўскім iš-vysti "убачыць" (iš-vydo "убачыў"). Імя значыла "Думны і зоркі" (шмат думае, далёка бачыць).

Жыццяпіс

Выступаў у шэрагу асоб, якія ў 1387—1389 гадах паручыліся за Грыдку Канстанцінавіча^[6].

Сын Гайлігіна (Кайлікіна), брат Юрыя Гедыгольда (Гедгаўда). Быў двойчы жанаты: з Юліяніяй, дачкой смаленскага князя Святаслава Іванавіча, і з Ядвігай. Меў сына Івашку (праўдападобна, у першым шлюбе).

Валодаў шматлікімі вёскамі, у т.л. Жупранамі.

Вядомыя пячаткі: з 1398 году з надпісам SIGILL ALBRECI MONEWID і з 1410 году з надпісам + s. alberti : capit : de : vilna, яшчэ адна з 1419 з гербам «Ляліва». Яшчэ да Гарадзельскай уніі Манівід, у адрозненне ад многіх сучаснікаў, ужываў на пячатцы не просты ўласны знак, а цалкам аформлены герб у полі шчыта, падобны да крыжацкіх.

Зноскі

1. Пятраўскас Р. Літоўская знаць у канцы XIV—XV ст.: Склад — структура — улада — 2 — Смаленск: 2014. — С. 262. — 386 с. — ISBN 978-5-00076-015-4

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q26713381'></a>
2. Kniaziowie litewsko-ruscy od końca czternastego wieku / пад рэд. J. Wolff — Warszawa: 1895. — С. 160, 459, 541.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q125352562'></a>
3. Пятраўскас Р. Літоўская знаць у канцы XIV—XV ст.: Склад — структура — улада — 2 — Смаленск: 2014. — С. 262, 263. — 386 с. — ISBN 978-5-00076-015-4

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q26713381'></a>
4. Па традыцыі імя Альберт ужывалася як лацінскі адпаведнік польскага імені Войцех.
5. T. Milewski. Indoeuropejskie imiona osobowe. Wrocław-Warszawa-Kraków, 1969. С. 11-13.
6. Prochaska, A. Rokosz Hryćka Konstantynowicza 1387—1390 // Kwartalnik historyczny. — 1908. — R. 22. — S. 395.