Панамскія дакументы
From Wikipedia, the free encyclopedia
Remove ads
Панамскія дакументы[1], панамагейт[2], «Панамскі архіў»[3] або «Панамскае дасье»[4] — нефармальная назва ўцечкі канфідэнцыйных дакументаў Панамскай юрыдычнай кампаніі Mossack Fonseca, якую СМІ ў 2012 годзе называлі лідарам галіны ў краіне[5].

Дакументы былі атрыманы нямецкай газетай Süddeutsche Zeitung у 2015 годзе ад ананімнай крыніцы. На працягу года група міжнародных журналістаў пад эгідай амерыканскай некамерцыйнай арганізацыі Міжнародны кансорцыум журналісцкіх расследаванняў (ICIJ) вывучала дакументы. Публікацыя вынікаў расследавання адбылася 3 красавіка 2016 года[6]. ICIJ адмовілася публікаваць у адкрытым доступе як сам архіў, так і копіі дакументаў з яго[7]. Вынікі даследаванняў дакументаў ахопліваюць перыяд з 1977 па 2015 гады[8]. Асноўнай тэматыкай апублікаваных вынікаў стала выкрыццё наяўнасці схаванай уласнасці палітыкаў і звязаных з гэтым канфліктаў інтарэсаў.
Меркаваны архіў памерам у 2,6 тэрабайта змяшчае 11,5 мільёна файлаў, у якіх згадваецца мноства цяперашніх і былых сусветных лідараў, высокапастаўленых чыноўнікаў і вядомых людзей[9]. У матэрыялах згадваецца, у прыватнасці, 12 дзеючых і былых кіраўнікоў дзяржаў[10].
Remove ads
Зноскі
- Панамагейт . interfax.ru.
- Андрей Колесников. Владимир Путин за другом в карман не полез // Газета «Коммерсантъ». — 2016-08-04. — Вып. 60. — С. 3.
- Глава ICIJ: публикация «Панамских документов» по офшорам не была направлена против России . ТАСС. Праверана 7 красавіка 2016.
- «Новая газета» опубликовала расследование об офшорах друга Путина (руск.). Meduza. Праверана 3 красавіка 2016.
Remove ads
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads