Чаатас
From Wikipedia, the free encyclopedia
Remove ads
Чаатас (хак. чаа тасчаа тас камень вайны) — археалагічная культура енісейскіх кіргызаў VI—IX стагоддзяў у Мінусінскай катлавіне[1], а таксама абазначэнне спецыфічных могільнікаў, якія адносяцца да дадзенай культуры.
Помнікі былі ўпершыню вывучаны навуковымі экспедыцыямі ў XVIII стагоддзі. Першым іх раскопкі пачаў праводзіць В. В. Радлаў у 1863 годзе. У 1880-я гады яго праца была працягнутая. Д. А. Клеменцам і А. В. Адрыянавым, якія першымі ўвялі ў навуковы ўжытак тэрмін «чаатас». Згодна з хакаскімі легендамі, гэтыя курганы ўяўляюць сабой абломкі скал, якімі змагаліся старажытныя волаты.
На некаторых насыпах курганоў сустракаюцца стэлы ці вертыкальныя пліты, якія часам змяшчаюць архона-енісейскія надпісы. Пад шэрагам курганоў былі выяўленыя квадратныя магільныя ямы са спаленымі трупамі, а таксама посудам, зброяй, конскай збруяй і іншым начыннем, якая была тым багацей, чым больш шляхетны чалавек быў тут пахаваны. Вакол буйнога (вышынёй да 30 м) кургана шляхетнага чалавека размяшчаліся невялікія курганы простага люду.
Remove ads
Зноскі
Літаратура
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads