Генадзь Адольфавіч Кернес
украінскі палітык / From Wikipedia, the free encyclopedia
Генадзь Адольфавіч Кернес, укр.: Геннадій Адольфович Кернес (27 чэрвеня 1959, Харкаў, УССР, СССР — 17 снежня 2020, Берлін, Германія[7]) — украінскі палітык яўрэйскага паходжання[8], доктар дзяржаўнага кіравання[9], гарадскі галава Харкава (з 18 сакавіка 2010 года да сваёй смерці), раней член гарадской рады Харкава (ён займаў гэтую пасаду на працягу трох тэрмінаў), а таксама бізнесмен; вызначаецца як алігарх[8].
Артыкул вымагае праверкі арфаграфіі Удзельнік, які паставіў шаблон, не пакінуў тлумачэнняў. |
Звесткі ў артыкуле або некаторых яго раздзелах састарэлі |
Генадзь Адольфавіч Кернес | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
укр.: Геннадій Адольфович Кернес | |||||||
|
|||||||
Прэзідэнт | Віктар Януковіч | ||||||
Папярэднік | Міхаіл Добкін | ||||||
Пераемнік | Ігар Церахаў | ||||||
|
|||||||
Прэзідэнт | Леанід Кучма | ||||||
Папярэднік | Мікалай Пятрэнка | ||||||
|
|||||||
Прэзідэнт | Віктар Юшчанка Віктар Януковіч |
||||||
Папярэднік | Марк Воранаў | ||||||
Пераемнік | Аляксандр Новак | ||||||
Нараджэнне |
27 чэрвеня 1959(1959-06-27) |
||||||
Смерць |
16 снежня 2020(2020-12-16)[1] (61 год) |
||||||
Месца пахавання | |||||||
Бацька | Адольф Лазаравіч Кернес | ||||||
Маці | Ганна Абрамаўна Кернес | ||||||
Жонка |
Аксана Уладзіміраўна Васіленка (колішняя жонка) Галіна Сяргееўна Прывалава (колішняя сужыцелька) Аксана Юр’еўна Гайсінская[3][4] |
||||||
Дзеці | Кірыл, Даніл | ||||||
Нацыянальнасць | яўрэй | ||||||
Партыя |
Наша Украіна (2005) Партыя рэгіёнаў (2005—2014) Адраджэнне (2015—2019) Давярай справам (2019) Апазіцыйны блок (2019) Блок Кернеса — Паспяховы Харкаў (2020) |
||||||
Адукацыя | |||||||
Навуковая ступень | кандыдат навук (2013) | ||||||
Прафесія |
чарцёжнік-канструктар слесар |
||||||
Вядомы як | Гепа[5][6] | ||||||
Аўтограф | |||||||
Узнагароды | |||||||
Медыяфайлы на Вікісховішчы |
28 красавіка 2014 года падчас велапрабегу быў паранены стрэлам з агнястрэльнай зброі, які здзейсніў невядомы нападнік. Яго стан быў ацэнены як цяжкі[10]. Пасля завяршэння паспяховага лячэння ў клініцы ў Ізраілі, куды быў дастаўлены пасля замаху, 17 чэрвеня 2014 года вярнуўся ў Харкаў і праз некаторы час вярнуўся да выканання абавязкаў[11].
Па меркаванні некаторых экспертаў, на працягу доўгага перыяду знаходжання на пасадзе ён захоўваў жорсткі прарасійскі палітычны курс[12][13]; быў таксама прыхільнікам прэзідэнта Украіны Віктара Януковіча. Пасля яго ўцёкаў у Расію Кернес таксама схаваўся за ўсходняй мяжой Украіны (магчыма, у Расіі), аднак неўзабаве вярнуўся ў Харкаў[10]. Пасля фарміравання новага ўрада ва Украіне, Кернес падтрымаў яго[13][14], захаваўшы пры гэтым пасаду мэра Харкавa. Не да канца, аднак, змяніў свае погляды — за два месяцы да замаху на сваё жыццё ён быў абвінавачаны празаходнімі палітыкамі Украіны ў заахвочванні сепаратызму[15]. Служба бяспекі Украіны нават распачала супраць яго справу, абвінаваціўшы яго ў распальванні сепаратысцкіх настрояў. Аднак лічыцца, што ў апошнія тыдні перад замахам ён змякчыў сваю пазіцыю, падтрымаўшы тэрытарыяльную цэласнасць Украіны[8]. На думку некаторых палітолагаў, дзякуючы супрацоўніцтву харкаўскіх эліт разам з Кернесам з цэнтральнай уладай, у горадзе, якім ён кіраваў, сепаратысты не змаглі заняць вялікую колькасць будынкаў дзяржаўных устаноў, у адрозненне ад сітуацыі, якая мела месца ў Данецку або Луганску. У сярэдзіне сакавіка прыхільнікі сепаратызму, аднак, захапілі штаб-кватэру аблсавета ў Харкаве, але неўзабаве былі з яе выцесненыя міліцыяй[10].