IMEI
From Wikipedia, the free encyclopedia
IMEI (на английски: International Mobile Equipment Identity[1] – международен идентификатор на мобилно оборудване) е номер, обикновено уникален, за идентифициране на мобилни телефони 3GPP и IDEN, както и на някои сателитни телефони.[2][3] Има или 15 цифри в десетична система, където последната цифра е контролната според алгоритъма на Лун, или 16, където последните две цифри са версията на програмното осигуряване на мобилното устройство.[4]
Обикновено се намира отпечатан в отделението за батерията на телефона, но може да се покаже и на екрана на повечето телефони чрез въвеждане на кода *#06#
от неструктурираните данни за допълнителна услуга (USSD) на клавиатурата за набиране или заедно с друга системна информация в менюто с настройки на операционни системи за смартфони.
Основното приложение на IMEI е за идентифициране на телефона, който работи с определена SIM карта. Устройствата без слот за SIM карта или с възможност за вградена такава (eSIM) обикновено нямат IMEI код. Въпреки това, IMEI само идентифицира устройството и няма конкретна връзка с абоната. Когато няма IMEI код, телефонът идентифицира абоната чрез предаване на международния мобилен абонатен идентификационен номер (IMSI), който се съхранява на SIM карта, която на теория може да бъде прехвърлена на всяка слушалка. Въпреки това, способността на мрежата да познава текущото, индивидуално устройство на абоната позволява много мрежови и защитни функции.[5]
Телефоните с две SIM карти имат два IMEI номера.