Gutta cavat lapidem

Gutta cavat lapidem, "Kleuziañ ar maen a ra an dakenn", zo ur werzenn latin hag a lenner en Epistulae ex Ponto ar barzh Ovidius^[1] (-43-17).
Er Grennamzer e voe astennet ar c'hrennlavar : Gutta cavat lapidem – non vi, sed sæpe cadendo, "Kleuziañ ar maen a ra an dakenn – n'eo ket dre nerzh, met dre gouezhañ alies", kement-se evit kelenn e c'haller ober traoù a seblant dic'hallus – pa vezer mennet start.

Ovidius

Istor

Ur c'hrennlavar e oa en Henamzer, meneget gant meur a varzh.

• Gant Ovidius e lenner ivez, en e Ars amatoria : Dura tamen molli saxa cavantur aqua^[2].
• Lucretius (-98--54) a skrivas Stilicidi casus lapidem cavat en e De Rerum Natura (I, 313)^[3] ha pelloc'h en hevelep oberenn e skrivas ivez Nonne vides etiam guttas in saxa cadentis umoris longo in spatio pertundere saxa?^[4].
• En Elegiae Albius Tibullus (-54-19) e kaver : Longa dies molli saxa peredit aqua^[5].

Krennamzer

Meneget eo ivez er gomedienn Candelaio gant Giordano Bruno (1548-1600), e seizhvet rann an trede arvest, ha troet en italianeg:

Gutta cavat lapidem non bis sed saepe cadendo:

sic homo fit sapiens bis non, sed saepe legendo

La goccia scava la pietra cadendo non due volte, ma continuamente;

così l'uomo diventa saggio, leggendo non due volte ma spesso.

E yezhoù all

En italianeg e kaver : A goccia a goccia si scava la pietra. Hag a glot a-walc'h gant Tamm-ha-tamm e vez graet e vragoù da Yann.

Pennad kar

• Listennad lavaredoù latin