karout

Etimologiezh

Diwar kar (pennrann-verb) hag -out (lostger anv-verb).

Kar d'ar gerioù caraf e kembraeg ha caraim en iwerzhoneg (« karan »). Eus ar wrizienn KAR. Da geñveriañ gant ar gerioù cār-u-s (« ker ») e latin, Hure (« serc'h ») en alamaneg, चारु cār-u (« karantezus ») e sañskriteg.^[1]