kelenn

Gwelet ivez : Kelenn

Etimologiezh

(Anv-kadarn 1) Diwar colaenn en henvrezhoneg.

Meneget er C'hatolikon (quelenn).

Da geñveriañ gant ar gerioù celyn(en) en kembraeg, kelyn(en) en kerneveureg, cuileann en iwerzhoneg.

Anavezet evel anv-tiegezh : Quélen hag evel anv-lec'h : Botquélen, Coat-Quélen, Rosquélen.

(Anv-kadarn 2 ha verb) : savet moarvat diwar ken ha lenn.

Diwar quelen en krennvrezhoneg.

Meneget er C'hatolikon (quelenn).

(Furm verb) Savet diwar « kelenn- », pennrann ar verb « kelenn », hep dibenn-ger.