lein

Etimologiezh

Meneget er C'hatolikon (leiff)^[1].

Heñvel ouzh ar ger li (ls. livyow) e kerneveureg.

Deuet eus ur ger predenek *longīmā, deveret diwar ur wrizienn geltiek *long-, miret evel longud « pred » e heniwerzhoneg ha cythlwng « yun » e kembraeg.^[2]

(Anv-kadarn 2) Diwar ur stumm blein kozh, kar d'ar ger kembraek blaen.

(Furm verb) Savet diwar « lein- », pennrann ar verb « leinañ », hep dibenn-ger.

[1]

[2]