tor

Gwelet ivez : torr

Etimologiezh

(1499) Torr er c'hatolikon^[1]. Tor ha torr e krenvrezhoneg, tar en henvrezhoneg, kar d'ar gerioù torr e kembraeg, tarr en heniwerzhoneg, en iwerzhoneg hag e skoseg, memes ster dezho. Eus ur ger keltiek *tarm-sā (-so-), a gaver e bennrann er gerioù τράμ-ις « perineom » en henc'hresianeg, tharm e saozneg ha darm en alamaneg, « bouzellenn ».^[2]