llanguir

From Wiktionary, the free dictionary

Remove ads

Català

Oriental: /ʎəŋˈɡi/
Occidental: nord-occidental /ʎaŋˈɡi/
valencià /ʎaŋˈɡiɾ/, /ʎaŋˈɡi/
  • Rimes: -i(ɾ)
  • Homòfon: llanguí
  • Etimologia: Del català antic languir, del llatí languēre, segle XIII.

Verb

llanguir intr.

  1. Patir de llangor.

Conjugació

Paradigmes de flexió: llangueixo, llangueix, llanguim

Traduccions

Miscel·lània

  • Síl·labes: llan·guir (2)

Vegeu també

Remove ads

Wikiwand - on

Seamless Wikipedia browsing. On steroids.

Remove ads