Орстхой-Мохк
From Wikipedia, the free encyclopedia
Remove ads
Орстхой-Мохк, Арсхте-Мохк (нох. Аьрштхой-Мохк), арарцlераш: Балсу, Карабулак мохк — Къилбаседа Кавказан йуккъахь лаьтта историйн мохк бу. Иза бара Эс-хи, Марта хишца лакхахь а, йуккъахь а долчу латтанаш тӀехь. Цигахь XVIII бӀаьшерашкахь кхоллайеллачух тераду нохчийн къомах болчу орстхойн тӀеман-политикин союз[~ 1] Орстхой. Таханалера охьаховшар — доккхаха дакъа ГӀалгӀайчоьнан Соьлжан кӀоштахь а, Нохчийчоьнан ТӀехьа-Мартанан кӀоштан дозанехь а. Мохк шуьйрочу Аьккха олучу нохчийн историн регионан йукъахь бара.
Remove ads
ЦӀе
Орстхой-Мохк боху цӀе цхьанне а историн тептарш тӀехь йазйина йац. Дукха хьолахь Ӏилманчаша-кавказйовзархоша а, мохк мохкбовзархоша (Ш. Б. Ахмадов, А. С. Сулейманов кхин берш) а, орстхой дуьххьала охьахевшина историн мохк билгалбоккхуш лелайо тӀеман-политикин а, меттиган союзан Орстхой боху цӀе, йа термин — паргӀата йукъаралла Орстхой. Оьрсийн меттан тептаршкахь йукъараллех, къомах, махках ала тарло арстхой/арштхой, орстхой/орштхой, эрстхой/эрштхой. Ткъа орстхош а, гӀалгӀаш а махках олу Арсхте/Арште[1], нохчаша — Арстхой/Арштхой олу[2]. XVIII бӀаьшерера талламчо И. А. Гюльденштедта оцу меттигах Карабулак мохк олу (туьркийн маттара, гӀумкийн маттара хила а тарло [3], орстхойн цӀе «карабулакаш» шуьйра йаьржина экзоэтноним хилла), мохк билгалбоккхуш кхин а масех топоним йуьйцу цуо: нохчийн — Арисх Тояи/Ариш Тояй, чергазийн — Балсу — Марта хин шира цӀе[4] (туьрк. «Мезан хи»)[5].
Remove ads
Йарташ
Орстхой-Махкара бахархойн орстхойн йарташ, кӀезиг теллина ю, таханаьнна дукхахадерг гулдинарг мохкбовзархо А. С. Сулейманов (арахецна IV декъехь 1976—1985 шерашкахь) бен вац, Ӏилманчаша-кавказйовзархоша кхин а тӀе таллам бан беза оцу махкахь.
Орстхой-Мехкан яртийн коьрта тептар[8]:
ГӀалгӀайчоь
Нохчийчоь
Къилбаседа ХӀирийчоь
А л х а н ч
у р т а н
а р е
Т е р к а н
д у къ
С оь л ж а н
д у къ
л. Карабулак
С оь л ж а н
а р е
Элдархан-Гала
Карабулак
Обург-Юрт
Троицкая
Сипсо-Гала
Орджоники-
дзевская
дзевская
Гажар-Юрт
Нестеровская
Мерджа
Катаргаш-Ти
Футтун-Чу
Мош-Ти
Сам-Йогача
Издиг
Мужган
Ганда-Басса
Мужий-Чу
Цейш-Ти
Галашка
Алкун
Бийрашка
Арш-Ти
Ака-Ти
Мерг-Йистиэ
Хай
Хиэха
Корий-Чу
Герий-Ти
Ака-Басса
Дяттах
Чемулга
Алхас-Ти
Сурхой-Хи
Гула
Буммат
Балойн-Лам
Кеш-Ков-Чу
Мазара-Корт
Ворхин-Лам
Ялхара
Амка
Джан-Чу
Жима-Эрбала
Йокка-Эрбала
Гура-Чу
Толиэ
Галайн-Чаж
Амиэ
Чу-Ша
Очак
Кир-Бе-Чу
Кёрга
Мочча
 Ӏашхойн Мартан хикхоче
 Ӏашхойн Мартан хьост
 Ӏасс хин хикхоче
Ӏ. Галайн-Ӏам
Поселения и культовые объекты орстхойцев в Чечне и Ингушетии.
Remove ads
Галерей
- Алхаста чувоьдийла
 - Алхастара Ленинан цӀарах урам
 - Алхастара маьждиг
 - Галайн-Ӏам
 
Литература
- Коригов Х., Мержоев С., Белхороев М. В. Последнее слово — за нами // «Комсомольское племя» : газета. — орган Чечено-Ингушского Рескома ВЛКСМ, 1990. — № 44 (5555) от 1 ноября.
 - Сулейманов А. С. II часть: Горная Ингушетия (юго-западная часть), Горная Чечня (центральная и юго-восточная части) // Топонимия Чечено-Ингушетии: в IV частях (1976-1985 гг.) / Ред. А. Х. Шайхиев. — Грозный: Чечено-Ингушское книжное изд-во, 1978. — 289 с. — 5000 экз.
 - Сулейманов А. С. IV часть // Топонимия Чечено-Ингушетии: в IV частях (1976-1985 гг.) / Рецензент Я. У. Эсхаджиев, ред. И. А. Ирисханов. — Грозный: Чечено-Ингушское книжное изд-во, 1985. — 224 с. — 5000 экз.
 
- 1-е переиздание (изменённое, включает 4 части): Сулейманов А. С. Топонимия Чечни. — Нальчик: «Эль-Фа», 1997. — 685 с. — 1000 экз. — ISBN 5-88195-263-4.
 - 2-е переиздание (изменённое, включает 4 части): Сулейманов А. С. Топонимия Чечни / Ред. Т. И. Бураева. — Грозный: ГУП «Книжное издательство», 2006. — 5000 экз. — ISBN 5-98896-002-2.
 
Remove ads
Билгалдахарш
Литература
Хьажоргаш
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads
