persequi

Další informace Čas, Osoba ...

stíhat, pronásledovat
- „Saule, Saule, quid mē persequĕris? Dūrum est tibi contrā stimulum calcitrāre!“ Ego autem dīxī: „Quis es, Domine?“ Dominus autem dīxit: „Ego sum Iēsus, quem tu persequeris. Sed exsurgĕ et stā super pedēs tuōs!“^[1]

Čas	Osoba	Aktivum	Pasivum
Infinitiv	–	–	persequī
Prézens sg.	1.	–	persequor
	2.	–	persequeris
	3.	–	persequitur
Prézens pl.	1.	–	persequimur
	2.	–	persequiminī
	3.	–	persequuntur
Imperativ sg.	2.	–	persequere
Imperativ pl..	2.	–	persequiminī
Imperfektum sg.	1.	–	persequēbar
	2.	–	persequēbāris
	3.	–	persequēbātur
Imperfektum pl.	1.	–	persequēbāmur
	2.	–	persequēbāminī
	3.	–	persequēbantur
Futurum sg. (první)	1.	–	persequar
	2.	–	persequēris
	3.	–	persequētur
Futurum pl. (první)	1.	–	persequēmur
	2.	–	persequēminī
	3.	–	persequentur
Konjunktiv imperfekta sg.	1.	–	persequerer
	2.	–	persequerēris
	3.	–	persequerētur
Konjunktiv imperfekta pl.	1.	–	persequerēmur
	2.	–	persequerēminī
	3.	–	persequerentur
Konjunktiv prézenta sg.	1.	–	persequar
	2.	–	persequāris / (archaicky, básnicky) persequāre
	3.	–	persequātur
Konjunktiv prézenta pl.	1.	–	persequāmur
	2.	–	persequāminī
	3.	–	persequantur

latina