Арча

Арча — сĕтел-пукан шутне кĕрекен хатĕр. Пĕр-пăринпе юнашар вырнаçтарнă арчасем çинче тепĕр чухне çывармалли вăхăтлăх вырăн йĕркелеме пулать (калăпăр, хăнасем нумай килсен)

Ку терминӑн урӑх пӗлтерӗшсем пур, Арча (пĕлтерĕшсем) пӑхӑр.

Ку ăнлава Сунтăх тенипе пăтраштармалла мар

Ку ăнлава Ырçа тенипе пăтраштармалла мар

Арчара тумтир, хаклă савăт-сапа, тĕрлĕ документсем усрама пултараççĕ. Анчах та тĕрлĕ ансат ăпăр-тапăр усракан хупăллă ешчĕке арча темеççĕ.

Вуламалли

• Сундуки деревянные // Товарный словарь / И. А. Пугачёв (главный редактор). — М.: Государственное издательство торговой литературы, 1960. — Т. VIII. — Стб. 520—521
• Лундин А. Г. К истории слов «сундук» и «фелюга» // Письменные памятники и проблемы истории культуры народов Востока. XI годичная научная сессия ЛО ИВ АН СССР (краткие сообщения и автоаннотации). Часть 1. — М.: ГРВЛ, 1975. — С. 111—115. — 144 с.
• Софья Чичерина, «У приволжских инородцев»
• Юхма Мишши, «Древние чуваши», Чебоксары, 1996