Данильченко Светлана Фёдоровна

Светлана Фёдоровна Данильченко (18.2.1938, Николаев, Украина ССР, ССРП — 15.11.2008, Мускав облаçĕ) — XX ĕмĕрти совет/раççей киноактриси. «Вечный зов» сериалта тата популярлă ытти кинофильмсенче вылянă.

Данильченко хушаматлă урăх çынсем çинчен Википедире статьясем пур.

Светлана Данильченко
Çуралнă вăхăт	1938 çулхи нарăс, 18-мĕшĕ(1938-02-18)[1]
Çуралнă вырăн	Николаев[d], Украина Советлă Социализмлă Республики, СССР
Вилнĕ вăхăт	2008 çулхи чӳк, 15-мĕшĕ(2008-11-15)[2] (70 çул)
Вилнĕ вырăн	Часцы[d], Сельское поселение Часцовское[d], Одинцово районĕ, Мускав облаçĕ, Раççей Патшалăхĕ
Гражданлăх	ССРП РФ
Професси	XX ĕмĕрти совет/раççей актриси
Карьера	1958—1981
IMDb	ID 0199757

Биографи

1938 çулхи нарăсăн 18-мĕшĕнче Николаевра (Украина ССР) çуралнă.

2008 çулхи чӳкĕн 15-мĕшĕнче Мускав облаçĕнче вилнĕ. Покровское (Одинцово хула тăрăхĕ, Мускав облаçĕ) çăвинче пытарнă^[3].

Килйыш

• Упăшка — Никос Папатакис^[en] кинорежиссёр
  • Ывăл —

Фильмографи

• 1958 — Когда начинается юность — Саня
• 1959 — Горячая душа — Яснова
• 1962 — Мы вас любим — Элиза
• 1963 — Люди не всё знают — Гануся
• 1963 — Сотрудник ЧК — Федосова
• 1965 — Нет неизвестных солдат — Юлия
• 1965 — Сколько лет, сколько зим — Люба
• 1965 — Хочу верить — Светлана
• 1969 — Король-олень — серендиппская девица
• 1970 — Белорусский вокзал — официантка
• 1971 — Ехали в трамвае Ильф и Петров — девушка в берете
• 1972 — За всё в ответе — участница встречи выпускников (титрта ҫук)
• 1973 — Эта весёлая планета — эпизод
• 1974 — Единственная дорога — Бранка
• 1975 — Дерсу Узала — Анна, Владимир Арсеньевăн арăмĕ
• 1976 — Зеница ока — Саша
• 1973—1983 — Вечный зов — Кружилин арăме (серисем: 8—10, 16—17)
• 1974—1977 — Хождение по мукам — сĕтел умĕнчи дама
• 1979 — Стакан воды — эпизод
• 1981 — Февральский ветер — жена губернатора