Athroniaeth
From Wikipedia, the free encyclopedia
Astudiaeth o sut y dylem fyw (moeseg), sut mae pethau'n bodoli (metaffiseg), natur gwybod (epistemoleg), a rhesymeg yw athroniaeth.
Enghraifft o'r canlynol | disgyblaeth academaidd, pwnc gradd, cangen o wyddoniaeth, maes gwaith |
---|---|
Math | system gwybodaeth, gradd academaidd |
Rhan o | dyniaethau |
Yn cynnwys | Ontoleg, metaffiseg, epistemoleg, athroniaeth gwyddoniaeth, athroniaeth foesol, athroniaeth rhesymeg, estheteg, athroniaeth wleidyddol, moeseg, rhesymeg, philosophy of language, Athroniaeth y meddwl, athroniaeth crefydd, philosophy of mathematics, philosophy of history |
Enw brodorol | φιλοσοφία |
Ffeiliau perthnasol ar Gomin Wicimedia |
Mae athroniaeth yn astudiaeth o broblemau cyffredinol a gwaelodol sy'n ymwneud â bodolaeth, gwybodaeth, gwerthoedd, rheswm ac iaith.[1][2]
Gellir gwahaniaethu rhwng athroniaeth a dulliau eraill sy'n ceisio ateb y cwestiynau hyn (e.e. cyfriniaeth, mytholeg neu'r celfyddydau) drwy ei dull systematig, gwyddonol a'i dibyniaeth ar ddadleuon rhesymegol.[3]
Mae llawer o Gymry wedi ymhel â chwestiynau mawr crefydd yn hytrach nag athroniaeth fel y cyfryw, a bu perthynas agos rhwng diwinyddiaeth ac athroniaeth yng Nghymru ers sawl canrif. Yr athronydd cyntaf y gwyddom amdano yng Nghymru oedd Edward Herbert (1583-1648), a gellid dadlau mai ystyriaethau crefyddol a chyfrinol oedd y tu ôl i'r hyn a ysgrifennai Morgan Llwyd (1619-1659) am yr hunan.
Y gair gwreiddiol am athroniaeth yn y Gorllewin oedd y gair Groeg φιλοσοφία (philosophia), sy'n golygu "cariad at wybodaeth".[4][5]