Γερμανική Αυτοκρατορία
Αυτοκρατορία στην κεντρική Ευρώπη / From Wikipedia, the free encyclopedia
Η Γερμανική Αυτοκρατορία (γερμανικά: Deutsches Kaiserreich), επίσημα Γερμανικό Ράιχ[3], ήταν γερμανικό εθνικό κράτος, που υπήρχε από την ενοποίηση της Γερμανίας το 1871 μέχρι την παραίτηση του Κάιζερ Γουλιέλμου Β΄ το Νοέμβριο του 1918, όταν η Γερμανία έγινε ομόσπονδη δημοκρατία.
Γερμανικό Ράιχ Deutsches Reich | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Σύνθημα Gott mit uns «Ο Θεός μαζί μας» | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Ύμνος Heil dir im Siegerkranz (Χωρίς επίσημο εθνικό ύμνο) | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Η επικράτεια της Γερμανικής Αυτοκρατορίας το 1914, πριν από τον Πρώτο Παγκόσμιο | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Τα γερμανικά προτεκτοράτα και αποικίες το 1914 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Πρωτεύουσα | Βερολίνο | |||||||||||||||||||||||||||||||||||
Γλώσσες | Επίσημη γλώσσα: Γερμανικά Ανεπίσημες μειονοτικές γλώσσες: Δανικά, Γαλλικά, Πολωνικά, Φρισικά, Παλαιά Πρωσικά, Λιθουανικά Αποικιακές γλώσσες: Μπαντού, Οσιγουάμπο, Αφρικάανς, Σουαχίλι, (αφρικανικές αποικίες) Κινέζικα, (Τσινγκτάο & Ζιαόζιου κόλπο) Γλώσσες της Παπούα, (Γερμανική Νέα Γουινέα) Σαμοανικά (Γερμανική Σαμόα) | |||||||||||||||||||||||||||||||||||
Θρησκεία | Λουθηρανισμός~60% Ρωμαιοκαθολικισμός~40% | |||||||||||||||||||||||||||||||||||
Πολίτευμα | Συνταγματική μοναρχία | |||||||||||||||||||||||||||||||||||
Αυτοκράτορας | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||
- | 1871–1888 | Γουλιέλμος Α΄ | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
- | 1888 | Φρειδερίκος Γ΄ | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
- | 1888–1918 | Γουλιέλμος Β΄ | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
Πρωθυπουργός | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||
- | 1871–1890 | Όττο φον Μπίσμαρκ (πρώτος) | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
- | 8 Νοεμβρίου 1919-9 Νοεμβρίου 1919 | Φρίντριχ Έμπερτ (τελευταίος) | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
Νομοθετικό Σώμα | Ράιχσταγκ | |||||||||||||||||||||||||||||||||||
- | Συμβούλιο της Επικρατείας | Ράιχσρατ | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
Ιστορική εποχή | Νέος ιμπεριαλισμός/Α΄ΠΠ | |||||||||||||||||||||||||||||||||||
- | Ενοποίηση | 18 Ιανουαρίου | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
- | Εγκαθίδρυση δημοκρατικού καθεστώτος | 9 Νοεμβρίου | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
- | Επίσημη παραίτηση | 28 Νοεμβρίου 1918 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
Πληθυσμός | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||
- | 1871 εκτ. | 41.058.792 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
- | 1890 εκτ. | 49.428.470 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
- | {{{στατ_έκταση4}}} εκτ. | 64.925.993 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
Νόμισμα | Φέραϊνσταλερ, Νοτιογερμανικό ολλανδικό νόμισμα, Τάλιρο της Βρέμης, Αμβουργιανό μάρκο, Γαλλικό φράγκο (όλα μαζι, μέχρι το 1873) Χρυσό Μάρκο (1873–1914) χάρτινο μάρκο (μετά το 1914) | |||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Σήμερα | Τσεχία ! Τσεχία Δανία ! Δανία Γαλλία ! Γαλλία Γερμανία ! Γερμανία Λιθουανία ! Λιθουανία Πολωνία ! Πολωνία Ρωσία ! Ρωσία | |||||||||||||||||||||||||||||||||||
Στον χώρο και στον πληθυσμό δεν συμπεριλαμβάνονται οι αποικιακές κτήσεις Area source:[1] Population source:[2] |
Ιδρύθηκε το 1871 όταν τα νότια γερμανικά κράτη συνενώθηκαν με τη Βόρεια Γερμανική Συνομοσπονδία. Την 1η Ιανουαρίου 1871 τέθηκε σε ισχύ το νέο σύνταγμα που άλλαξε το όνομα του ομοσπονδιακού κράτους και εισήγαγε τον τίτλο του αυτοκράτορα για τον Γουλιέλμο Α΄, βασιλιά της Πρωσίας από τη δυναστεία Χοεντσόλερν[4]. Το Βερολίνο παρέμεινε πρωτεύουσά του. Ο Όττο φον Μπίσμαρκ παρέμεινε Καγκελάριος, επικεφαλής της κυβέρνησης. Ενώ συνέβαιναν αυτά τα γεγονότα, η υπό την ηγεσία της Πρωσίας Βόρεια Γερμανική Συνομοσπονδία και οι σύμμαχοί της της νότιας Γερμανίας συμμετείχαν ακόμη στο Γαλλοπρωσικό Πόλεμο.
Η Γερμανική Αυτοκρατορία αποτελείτο από 26 κράτη, τα περισσότερα από τα οποία κυβερνούσαν οικογένειες ευγενών. Περιλάμβανε τέσσερα βασίλεια, έξι μεγάλα δουκάτα, πέντε δουκάτα (έξι πριν το 1876), επτά πριγκιπάτα, τρεις ελεύθερες Χανσεατικές πόλεις και ένα αυτοκρατορικό έδαφος (Αλσατία-Λωρραίνη. Αν και η Πρωσία ήταν ένα από τα τέσσερα βασίλεια της χώρας, περιλάμβανε περίπου τα δύο τρίτα του πληθυσμού και της έκτασης της Γερμανίας. Η κυριαρχία της Πρωσίας ήταν επίσης κατοχυρωμένη συνταγματικά. Αρχειό:Flag of Prussia (1892-1918).svg
Μετά το 1850 τα κρατίδια της Γερμανίας άρχισαν να εκβιομηχανίζονται γρήγορα, με ιδιαίτερη έμφαση στο γαιάνθρακα, το σίδηρο (και αργότερα το χάλυβα), τα χημικά και τους σιδηροδρόμους. Το 1871 η Γερμανία είχε πληθυσμό 41 εκατομμύρια, που μέχρι το 1913 είχε αυξηθεί σε 68 εκατομμύρια. Ένωση κυρίως αγροτικών κρατών το 1815, η πλέον ενωμένη Γερμανία έγινε κυρίως αστική[5]. Επί τα 47 χρόνια της ύπαρξής της η Γερμανική Αυτοκρατορία ήταν ένας τεχνολογικός, βιομηχανικός και επιστημονικός γίγαντας, κερδίζοντας περισσότερα Βραβεία Νόμπελ στην επιστήμη από οποιαδήποτε άλλη δυτική χώρα εκείνη την περίοδο.[6] Το 1900 η Γερμανία ήταν η μεγαλύτερη οικονομία στην Ευρώπη, ξεπερνώντας το Ηνωμένο Βασίλειο, καθώς και η δεύτερη μεγαλύτερη στον κόσμο, μετά τις Ηνωμένες Πολιτείες.[7]
Από το 1867 ως το 1878/9 η θητεία του Όττο φον Μπίσμαρκ ως του πρώτου και μέχρι σήμερα μακροβιότερου καγκελάριου χαρακτηρίστηκε από σχετικό φιλελευθερισμό, αλλά αργότερα έγινε πιο συντηρητική. Οι ευρείες μεταρρυθμίσεις και το Kulturkampf ( η σύγκρουση μεταξύ της γερμανικής αυτοκρατορικής κυβέρνησης και της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας από το 1872 ως το 1886, κυρίως για τον έλεγχο των διορισμών στην εκπαίδευση και την εκκλησία) σημάδεψαν την πρωθυπουργική του θητεία. Στα τέλη της θητείας του Μπίσμαρκ, και παρά την προσωπική του αντίθεση, η Γερμανία ενεπλάκη στην αποικιοκρατία. Διεκδικώντας μεγάλο μέρος των εδαφών που είχαν απομείνει αδιεκδίκητα μέχρι τότε στη Διαμάχη για την Αφρική, κατάφερε να οικοδομήσει την τρίτη μεγαλύτερη αποικιακή αυτοκρατορία μετά τη Βρετανική και τη Γαλλική.[8] Ως αποικιακό κράτος μερικές φορές συγκρούστηκε με άλλες ευρωπαϊκές δυνάμεις, ιδιαίτερα τη Βρετανική Αυτοκρατορία.
Η Γερμανία έγινε μεγάλη δύναμη, με ένα ταχέως αναπτυσσόμενο σιδηροδρομικό δίκτυο, τον ισχυρότερο στρατό στον κόσμο και μια ταχύτατα αναπτυσσόμενη βιομηχανική βάση[9]. Σε λιγότερο από μία δεκαετία το ναυτικό της κατέλαβε τη δεύτερη θέση, μετά το Βασιλικό Ναυτικό της Βρετανίας. Μετά την απομάκρυνση του Όττο φον Μπίσμαρκ από τον Γουλιέλμο Α΄ το 1890, η Αυτοκρατορία ακολούθησε τη Weltpolitik - μια φιλοπόλεμη νέα πορεία που τελικά συνέβαλε στην έκρηξη του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Επιπλέον οι διάδοχοι του Μπίσμαρκ ήταν ανίκανοι να διατηρήσουν τις σύνθετες, μεταλλασσόμενες και επικαλυπτόμενες συμμαχίες που είχαν αποτρέψει τη διπλωματική απομόνωση της Γερμανίας. Αυτή η περίοδος σημαδεύτηκε από διάφορους παράγοντες που επηρέαζαν τις αποφάσεις του αυτοκράτορα, που συχνά θεωρούνταν αντιφατικές ή απρόβλεπτες από το κοινό. Το 1879 η Γερμανική Αυτοκρατορία εδραίωσε τη διπλή συμμαχία με την Αυστροουγγαρία, που την ακολούθησε η Τριπλή Συμμαχία με την Ιταλία το 1882. Διατήρησε επίσης ισχυρούς διπλωματικούς δεσμούς με την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Όταν έφθασε η μεγάλη κρίση του 1914, η Ιταλία εγκατέλειψε τη συμμαχία και η Οθωμανική Αυτοκρατορία συμμάχησε επισήμως με τη Γερμανία.
Κατά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο τα γερμανικά σχέδια για την κατάληψη του Παρισιού γρήγορα το φθινόπωρο του 1914 απέτυχαν. Ο πόλεμος στο Δυτικό Μέτωπο κατέληξε σε αδιέξοδο. Ο Συμμαχικός ναυτικός αποκλεισμός προκάλεσε σοβαρές ελλείψεις τροφίμων. Η Γερμανία υποχρεώθηκε επανειλημμένα να στείλει στρατεύματα για να ενισχύσει την Αυστροουγγαρία και την Τουρκία σε άλλα μέτωπα. Ωστόσο η Γερμανία είχε μεγάλη επιτυχία στο Ανατολικό Μέτωπο, καταλαμβάνοντας πολλά εδάφη στα ανατολικά της, μετά τη συνθήκη του Συνθήκη του Μπρεστ - Λιτόφσκ. Η κήρυξη από τη Γερμανία απεριόριστου υποβρυχίου πολέμου στις αρχές του 1917 σχεδιάστηκε για να στραγγαλίσει τους Βρετανούς, αλλά απέτυχε λόγω της χρήσης ενός συστήματος υπερατλαντικών νηοπομπών. Ωστόσο η κήρυξη αυτή, μαζί με το Τηλεγράφημα Τσίμερμαν (που πρότεινε στο Μεξικό συμμαχία με τη Γερμανία αν οι ΗΠΑ έμπαιναν στον πόλεμο εναντίον της, με αντάλλαγμα το Τέξας, την Αριζόνα και το Νέο Μεξικό), έφεραν τις Ηνωμένες Πολιτείες στον πόλεμο. Εν τω μεταξύ οι Γερμανοί πολίτες και στρατιώτες είχαν κουραστεί από τον πόλεμο και ριζοσπαστικοποιηθεί από τη Ρωσική Επανάσταση.
Η ανώτατη διοίκηση υπό τον Πάουλ φον Χίντενμπουργκ και τον Έριχ Λούντεντορφ έλεγχε όλο και περισσότερο τη χώρα, καθώς ρίσκαραν μια τελευταία επίθεση την άνοιξη του 1918, πριν να φτάσουν σε ενίσχυση οι Αμερικανοί, χρησιμοποιώντας μεγάλο αριθμό στρατευμάτων, αεροπλάνων και πυροβολικού που αποσύρθηκαν από το Ανατολικό Μέτωπο. Αυτή η επίθεση απέτυχε και τον Οκτώβριο οι Γερμανικές στρατιές υποχώρησαν, η Αυστροουγγαρία και η Οθωμανική Αυτοκρατορία είχαν καταρρεύσει, η Βουλγαρία είχε παραδοθεί και ο Γερμανικός λαός είχε χάσει την πίστη στο πολιτικό του σύστημα. Αφού προσπάθησε αρχικά να διατηρήσει τον έλεγχο, προκαλώντας μαζικές εξεγέρσεις, η Αυτοκρατορία κατέρρευσε με την Επανάσταση του Νοεμβρίου του 1918 με τις παραιτήσεις του αυτοκράτορα και όλων των άλλων μοναρχών. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα μια μεταπολεμική ομοσπονδιακή δημοκρατία με ένα κατεστραμμένο και ανικανοποίητο λαό, που αργότερα οδήγησε στην άνοδο του Αδόλφου Χίτλερ και του Ναζισμού.