Αγγλοσαξονικός εποικισμός της Βρετανίας
From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο Αγγλοσαξονικός εποικισμός της Βρετανίας είναι η διαδικασία που έλαβε χώρα τον 5ο αιώνα μ.Χ. και μετέτρεψε την γλώσσα και τον πολιτισμό της περιοχής των Αγγλοσαξονικών εγκαταστάσεων από Ρωμαιο-Κελτικό σε Γερμανικό. Μετά τον εποικισμό οι ομιλητές των γερμανικών γλωσσών της Βρετανίας, αρχικά ετερόκλητα γερμανικά φύλα (Άγγλοι, Σάξονες, Γιούτοι) θα αναπτύξουν μια κοινή πολιτισμική ταυτότητα ως Αγγλοσάξονες μέσω της επαφής μεταξύ τους και με τους ιθαγενείς Βρετανούς. Το κελτικό φύλο των Βρετανών θα αφομοιωθεί σταδιακά στον Αγγλοσαξονικό πληθυσμό υιοθετώντας τον πολιτισμό του. Η διαδικασία της ομογενοποίησης των πληθυσμών και η δημιουργία του Αγγλικού έθνους συντελείται κατά την Αγγλοσαξονική περίοδο της Βρετανίας που ξεκινά μετά το τέλος της Ρωμαϊκής κυριαρχίας (410) και την είσοδο των Γερμανικών φύλων (450)[1]
Κατά την Αγγλοσαξονική περίοδο μετά τον εποικισμό της Βρετανίας θα λάβει χώρα η εγκαθίδρυση των Αγγλοσαξονικών βασιλείων (Επταρχία)[2] κατά τον 5ο και 6ο αιώνα, ο εκχριστιανισμός των Άγγλων κατά τον 7ο αιώνα, οι επιδρομές των Βίκινγκ και η ηγεμονία του Ουέσσεξ, η οποία θα οδηγήσει στην ενοποίηση των Άγγλων και την άνοδο του Βασιλείου της Αγγλίας τον 9ο και 10ο αιώνα αντίστοιχα.[3] Η περίοδος θα λήξει με την Νορμανδική κατάκτηση της Αγγλίας από τον Γουλιέλμο τον Κατακτητή, δούκα της Νορμανδίας το 1066.