Ακμπάρ ο Μέγας
Αυτοκράτορας των Μογγόλων της Ινδίας το 1556–1605 / From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο Αμπού'λ-Φαθ Τζαλάλ-ουντ-Ντιν Μουχάμαντ Ακμπάρ (23 Νοεμβρίου 1542 – 13 Οκτωβρίου 1605), ή απλούστερα Ακμπάρ ο Μέγας (περσικά: اکبر اعظم ), ήταν Μογγόλος αυτοκράτορας, γιος του αυτοκράτορα Χουμαγιούν και εγγονός του Ζαχιρουντίν Μουχάμαντ Μπαμπούρ, ιδρυτή της μογγολικής δυναστείας στην Ινδία και καταγόταν από τη Δυναστεία των Τιμουριδών. Εκτός από το γεγονός ότι κατέκτησε σχεδόν όλη την Ινδία έμεινε στην ιστορία για την ανεξιθρησκία[1] και την προστασία του πολιτισμού σε όλες σχεδόν τις εκφάνσεις του. Αναφέρεται στην ιστορία μεταξύ άλλων ως καλλιτέχνης, τεχνίτης πολεμιστής, οπλοποιός, σιδηρουργός, εκπαιδευτής άγριων ζώων, στρατηγός, εφευρέτης και θεολόγος.[2]
Ακμπάρ | |
---|---|
Περίοδος | 11 Φεβρουαρίου 1556 – 13 Οκτωβρίου 1605 |
Προκάτοχος | Χουμαγιούν |
Γέννηση | 23 Νοεμβρίου 1542 Ουμαρκότ, Σιντ (στο σημερινό Πακιστάν) |
Θάνατος | 13 Οκτωβρίου 1605 (63 ετών) Άγκρα (στη σημερινή Ινδία) |
Πατέρας | Χουμαγιούν |
Σχετικά πολυμέσα | |
δεδομένα (π • σ • ε ) |
Κατά τη μογγολική περίοδο η Ινδία ανέπτυξε μια ισχυρή και σταθερή οικονομία, ενώ παράλληλα προστατευόταν και ενθαρρυνόταν ενεργά και η ενασχόληση με τις καλές τέχνες και τον πολιτισμό, με τον ίδιο τον Ακμπάρ να αποτελεί προστάτη τους. Είχε ιδιαίτερη αγάπη για την λογοτεχνία και στη βιβλιοθήκη του διέθετε πάνω από 24.000 τόμους γραμμένους στα Σανκσριτικά, Ινδουστανικά, Περσικά, Ελληνικά, Λατινικά, Αραβικά και Κασμίρι, και η βιβλιοθήκη του ήταν στελεχωμένη με λόγιους, μεταφραστές, καλλιγράφους, και βιβλιοδέτες. Πολλοί λόγιοι από όλοι τον κόσμο υπήρξαν επισκέπτες της αυλής του, την οποία επισκέφτηκαν προς ανακάλυψη της γνώσης. Τα μέγαρα του Ακμπάρ στο Δελχί, Άγκρα, και Φατιχπούρ Σίκρι έγιναν κέντρα των τεχνών, των γραμμάτων και της μάθησης. Ο ίδιος φαίνεται πως είχε απαγοητευτεί από το ορθόδοξο Ισλάμ και πιθανώς στοχεύοντας στη θρησκευτική ενότητα της αυτοκρατορίας του δημιούργησε μια νέα σύνθετη θρησκεία, την Ντιν ι Ιλάχι (θρησκεία του θεού) η οποία αποτελούνταν από στοιχεία του Ισλάμ, Ινδουισμού, Ζωροαστρισμού, και Χριστιανισμού, και ήταν μια απλή μονοθεϊστική λατρεία, η οποία ήταν αρκετά ανεκτική προς τις άλλες και είχε τον Ακμπάρ ως τον κύριο προφήτη της, κάτι που προκάλεσε το μένος των μουσουλμανικών θρησκευτικών αρχών εναντίον του Άκμπαρ.[3][4][5]