Βασίλειο του Πόντου
ελληνιστικό βασίλειο στη Μικρά Ασία (281 π.Χ. - 62 μ.Χ.) / From Wikipedia, the free encyclopedia
Το Βασίλειο του Πόντου, γνωστό και ως Ποντιακή Αυτοκρατορία, ήταν ελληνιστικό βασίλειο με κέντρο την ιστορική περιοχή του Πόντου και κυβερνήθηκε από τη δυναστεία των Μιθριδατιδών,[1][2][3][4] η οποία πιθανόν να σχετίζεται άμεσα με τον Δαρείο Γ' της δυναστείας των Αχαιμενιδών.[5] Το βασίλειο ανακηρύχθηκε από τον Μιθριδάτη Α ́ το 281 π. Χ. και διήρκεσε μέχρι την κατάκτησή του από τη Ρωμαϊκή Δημοκρατία το 63 π.Χ.[6] Το Βασίλειο του Πόντου έφτασε στη μεγαλύτερη έκτασή του υπό τον Μιθριδάτη ΣΤ ́ Ευπάτωρ, ο οποίος κατέκτησε την Κολχίδα, την Καππαδοκία, τη Βιθυνία, τις ελληνικές αποικίες της Ταυρικής Χερσονήσου και για ένα σύντομο χρονικό διάστημα τη ρωμαϊκή επαρχία της Ασίας. Μετά από μακρά μάχη με τη Ρώμη στους Μιθριδατικούς Πολέμους, ο Πόντος ηττήθηκε.[7] Το δυτικό τμήμα της ενσωματώθηκε στη Ρωμαϊκή Δημοκρατία ως επαρχία Βιθυνίας και Πόντου. Το ανατολικό μισό επέζησε ως εξαρτημένο βασίλειο μέχρι το 62 μ.Χ.
Βασίλειο του Πόντου | |||||
| |||||
---|---|---|---|---|---|
Το Βασίλειο του Πόντου (κίτρινο) κατά τη διάρκεια του Πρώτου Μιθριδατικού Πολέμου | |||||
Πρωτεύουσα | Αμάσεια, Σινώπη | ||||
Γλώσσες | Ελληνιστική Κοινή (επίσημη) Αρχαία περσική (ιθαγενής) Ποντιακή διάλεκτος (τοπικά) | ||||
Θρησκεία | Αρχαία ελληνική θρησκεία | ||||
Πολίτευμα | Μοναρχία | ||||
Βασιλεύς | |||||
- | 281-266 π.Χ. | Μιθριδάτης Α΄ (πρώτος) | |||
- | 38-64 μ.Χ. | Πολέμων Β΄ (τελευταίος) | |||
Ιστορία | |||||
- | Ίδρυση | 281 π.Χ. | |||
- | Κατάκτηση από τον Πομπήιο | 66-65 π.Χ. | |||
- | Προσάρτηση στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία | 62 μ.Χ. | |||
Σήμερα | Γεωργία Ρωσία Τουρκία Ουκρανία | ||||
Καθώς το μεγαλύτερο μέρος του βασιλείου βρισκόταν στην περιοχή της Καππαδοκίας, η οποία σε πρώιμους χρόνους εκτεινόταν από τα σύνορα της Κιλικίας μέχρι τον Εύξεινο Πόντο, το βασίλειο στο σύνολό του ονομαζόταν αρχικά «Καππαδοκία από τον Πόντο» ή «Καππαδοκία από τον Εύξεινο», αλλά στη συνέχεια απλώς «Πόντος», το όνομα Καππαδοκία χρησιμοποιείται πλέον για να αναφερθεί στο νότιο μισό της περιοχής που προηγουμένως περιλαμβανόταν με αυτό το όνομα.
Το βασίλειο είχε τρία πολιτιστικά σκέλη, τα οποία συχνά συγχωνεύονταν: τα ελληνικά (κυρίως στην ακτή), τα περσικά και τα ανατολικά,[5][8] με τα ελληνικά να γίνονται η επίσημη γλώσσα τον 3ο αιώνα π. Χ.[9]