Αυτοκρατορία των Σελευκιδών
ελληνιστικό κράτος στη Μέση Ανατολή (312 π.Χ. - 63 μ.Χ.) / From Wikipedia, the free encyclopedia
Η Αυτοκρατορία των Σελευκιδών (αρχαία ελληνικά: Βασιλεία τῶν Σελευκιδῶν) ήταν ένα από τα Ελληνιστικά κράτη, που προήλθαν ύστερα από την κατάτμηση της αυτοκρατορίας των κτήσεων του Μεγάλου Αλεξάνδρου, από τους Επιγόνους. Το κράτος, που περιήλθε στον Σέλευκο τον Α΄ εκ του οποίου και έλαβε το όνομα αναπτύχθηκε τελικά σε ολόκληρη αυτοκρατορία, που περιλάμβανε την κεντρική Ανατολία, τη Μεσοποταμία, τη Φοινίκη, την Παλαιστίνη, την Περσία, το Τουρκμενιστάν, το Αφγανιστάν, το Πακιστάν, το Παμίρ και την Πενταποταμία (Παντζάμπ, Ινδία). Διήρκεσε από το 312 μέχρι και το 64 π.Χ..
Αυτοκρατορία των Σελευκιδών | |
---|---|
312 π.Χ.–63 π.Χ. | |
Χώρα | Αυτοκρατορία των Σελευκιδών |
Πρωτεύουσα | Σελεύκεια η επί του Τίγρη, Βαβυλώνα και Αντιόχεια |
Γλώσσες | αρχαία ελληνικά |
Θρησκεία | Αρχαία ελληνική θρησκεία |
Πολίτευμα | μοναρχία |
Έκταση | 4.000.000 km² |
Πληθυσμός | 35.000.000 |
Γεωγραφικές συντεταγμένες | 33°5′40″N 44°31′20″E |
δεδομένα (π • σ • ε ) |
Αρχικά ο Σέλευκος ανέλαβε σατράπης της Βαβυλώνας. Όμως το 316 αναγκάσθηκε να την εγκαταλείψει, όταν ο Αντίγονος Α΄ του έκανε έλεγχο επί των προσόδων της περιοχής. Τότε αντιδρώντας ο Σέλευκος συμμάχησε με τους Κάσσανδρο Λυσίμαχο και Πτολεμαίο κατά του Αντιγόνου. Οι δε κάτοικοι της περιοχής ενθυμούμενοι την άριστη συμπεριφορά του, από την περίοδο της σατραπείας του, έσπευσαν και συστρατεύθηκαν μαζί με τον Σέλευκο όπου και το 312 π.Χ. ανακατέλαβε τη Βαβυλώνα. Από τότε αρχίζει και ουσιαστικά ν΄ αναπτύσσεται το Βασίλειο των Σελευκιδών, που έφθασε στην πλήρη ακμή του να είναι ολόκληρη αυτοκρατορία.
Η αυτοκρατορία ήταν ένα ελληνικό κράτος[1] [2] στη Δυτική Ασία το οποίο υπήρχε κατά την Ελληνιστική Περίοδο από το 312 π.Χ. έως το 63 π.Χ. Η Αυτοκρατορία των Σελευκιδών ιδρύθηκε από τον Μακεδόνα στρατηγό Σέλευκο Α΄ Νικάτορα, μετά τον διαμελισμό της Μακεδονικής Αυτοκρατορίας (η οποία είχε αρχικά ιδρυθεί από τον Μέγα Αλέξανδρο).[3][4][5][6]
Αφού του δόθηκε η περιοχή της Μεσοποταμίας και της Βαβυλωνίας το 321 π.Χ., σύμφωνα με τη συμφωνία του Τριπαραδείσου, ο Σέλευκος Α΄ άρχισε να επεκτείνει το κράτος του, για να συμπεριλάβει τα εδάφη της Εγγύς Ανατολής, που περιλαμβάνουν τις περιοχές, που σήμερα ανήκουν στο σημερινό Ιράκ, το Ιράν, το Αφγανιστάν και τη Συρία, περιοχές που ήταν υπό τον έλεγχο της Μακεδονικής Αυτοκρατορίας. Στην ακμή της, η Αυτοκρατορία των Σελευκιδών, αποτελούταν από εδάφη, που κάλυπταν τη Μικρά Ασία, την Περσία, το Λεβάντε, το σημερινό Ιράκ, Κουβέιτ, Αφγανιστάν και τμήματα του Τουρκμενιστάν.
Η αυτοκρατορία των Σελευκιδών ήταν σημαντικό κέντρο του ελληνιστικού πολιτισμού. Τα ελληνικά έθιμα και γλώσσα είχαν προνομιούχα θέση στο νέο αυτό κράτος. Η μεγάλη ποικιλία των τοπικών παραδόσεων ήταν ανεκτή από την κυβέρνηση των Σελευκιδών, ενώ η αστική ελληνόφωνη ελίτ ήταν η κυρίαρχη πολιτική τάξη. Η ελίτ αυτή ενισχύθηκε με τη σταθερή άφιξη μεταναστών από την Ελλάδα.[6][7][8][9] Τα δυτικά εδάφη της αυτοκρατορίας αμφισβητήθηκαν επανειλημμένα από τη δυναστεία των Πτολεμαίων στην Αίγυπτο —ένα αντίπαλο ελληνιστικό κράτος. Στα ανατολικά, η σύγκρουση με τον αρχαίο Ινδό ηγεμόνα Τσαντραγκούπτα της Αυτοκρατορίας των Μαουρύα το 305 π.Χ. οδήγησε στην εκχώρηση μεγάλων εκτάσεων δυτικά του Ινδού στους Μαουρύα, αλλά και στη σύναψη πολιτικής συμμαχίας των Σελευκιδών με τους Μαουρύα.
Στις αρχές του δεύτερου αιώνα π.Χ., ο Αντίοχος Γ΄ ο Μέγας προσπάθησε να επεκτείνει τη δύναμη και την εξουσία των Σελευκιδών στην κυρίως Ελλάδα, αλλά οι προσπάθειές του απέτυχαν λόγω της συνασπισμένης δύναμης, που παρέταξε η Ρωμαϊκή Δημοκρατία και οι Έλληνες σύμμαχοί της. Οι Σελευκίδες αναγκάστηκαν να πληρώσουν βαριές πολεμικές αποζημιώσεις και να παραιτηθούν από κάθε εδαφική αξίωση δυτικά του Ταύρου στη νότια Μικρά Ασία, σηματοδοτώντας την αρχή της σταδιακής κατάρρευσης της αυτοκρατορίας των Σελευκιδών. Ο Μιθριδάτης Α΄ της Παρθίας κατέκτησε πολλά από τα εναπομείναντα ανατολικά εδάφη της αυτοκρατορίας των Σελευκιδών στα μέσα του δεύτερου αιώνα π.Χ., ενώ το ανεξάρτητο ελληνικό βασίλειο της Βακτριανής συνέχισε να ακμάζει στα βορειοανατολικά. Η αυτοκρατορία των Σελευκιδών έγινε μια σκιά του εαυτού της, καθώς περιορίστηκε στη Συρία και τις γύρω περιοχές. Τα τελευταία εδάφη των Σελευκιδών κατακτήθηκαν από τον Τιγράνη τον Μέγα της Αρμενίας το 83 π.Χ. και είκοσι χρόνια αργότερα το κράτος των Σελευκιδών προσαρτήθηκε στη Ρώμη από τον στρατηγό Πομπήιο το 63 π.Χ.