Ελένη της Αδιαβηνής
From Wikipedia, the free encyclopedia
Η Ελένη της Αδιαβηνής ( εβραϊκά: הלני מלכת חדייב) ήταν βασίλισσα της Αδιαβηνής (σύγχρονο Ερμπίλ, Ιρακινό Κουρδιστάν) και της Έδεσσας (νυν Σανλιούρφα, Τουρκία) ως αδερφή-βασίλισσα του Μονόβαζου Α', κι αργότερα σύζυγος του Άβγαρου Ε', βασιλιά της Οσροηνής. Ήταν μητέρα του Ιζάτη Β' και του Μονόβαζου Β'.
Γρήγορες Πληροφορίες Ελένη της Αδιαβηνής, Βασίλισσα της Αδιαβηνής και της Έδεσσας ...
Ελένη της Αδιαβηνής | |
---|---|
Σαρκοφάγος της Ελένης, Μουσείο του Ισραήλ | |
Βασίλισσα της Αδιαβηνής και της Έδεσσας | |
Θάνατος | 50–56 μ.Χ. |
Τόπος ταφής | Ιερουσαλήμ |
Σύζυγος | Μονόβαζος Α' Αβγάρος Ε' |
Θρησκεία | Μεταστροφή στον Ιουδαϊσμό από τον Ζωροαστρισμό |
![]() | |
δεδομένα (π • σ • ε ) |
Κλείσιμο
Η Ελένη μεταστράφηκε στον Ιουδαϊσμό περί το 30 μ.Χ.[1]
Σύμφωνα με τον Ιώσηπο, η Ελένη ήταν η κόρη του Βασιλιά Ιζάτη[2].