Ευχέριος

Ο Ευχέριος (περίπου 389 - 408) ήταν Ρωμαίος πολιτικός, γιος του Ρωμαίου στρατηγού Στιλίχωνα που ουσιαστικά κυβέρνησε τη Δυτική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία κατά τη διάρκεια της βασιλείας του αυτοκράτορα Ονώριου. Δολοφονήθηκε μετά την πτώση του πατέρα του.

Ευχέριος
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση	389 (περίπου)[1] ή Δεκαετία του 380 Ρώμη
Θάνατος	23  Αυγούστου 408[1] Ρώμη ή Ραβέννα
Χώρα πολιτογράφησης	Αρχαία Ρώμη
Θρησκεία	Χριστιανισμός
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	λατινική γλώσσα
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	πολιτικός
Οικογένεια
Σύντροφος	Γάλλα Πλακιδία
Γονείς	Στιλίχων και Σερένα
Αδέλφια	Μαρία Θερμαντία
Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Βιογραφία

Γεννήθηκε στη Ρώμη. Ήταν γιος του Στιλίχωνα^[2][3][4], στρατηγού βαρβαρικής καταγωγής και της Σερένας, θετής κόρης και ανιψιάς του Θεοδοσίου Α΄, από τον οποίο έλαβε το όνομά του, Φλάβιος Ευχέριος. Ήταν ακόμα βρέφος κατά την επίσκεψη του Θεοδοσίου στη Ρώμη, το 389.^[5] Ο Ευχέριος είχε δυο αδερφές, τη Μαρία και τη Θερμαντία, που αργότερα έγιναν σύζυγοι του αυτοκράτορα Ονώριου.

Χάρη στην επιρροή του πατέρα του, ο Ευχέριος διορίστηκε tribunus et notarius το 396, αν και δεν άσκησε το αξίωμά του, λόγω της μικρής ηλικίας του.^[6] Ο πατέρας του ήλπιζε να παντρευτεί, όταν ενηλικιωθεί, τη Γάλλα Πλακιδία, κόρη του Θεοδοσίου Α΄ και ως εκ τούτου ξαδέρφη της Σερένας.^[7] Το 404 ο Ευχέριος βρισκόταν στην Ρώμη κατά την επίσκεψη του Ονώριου.^[8]

Τον Αύγουστο του 408, ο Στιλίχων κατηγορήθηκε άδικα ότι συνωμοτούσε εναντίον του Ονώριου και ότι σχεδίαζε να τοποθετήσει τον Ευχέριο στον θρόνο. Ο Ευχέριος κατέφυγε τότε στη Ρώμη ^[9] (η αυλή βρισκόταν στη Ραβέννα), με τη βοήθεια μερικών βαρβαρικών στρατιωτών του πατέρα του.^[10] Μετά τη δολοφονία του Στιλίχωνα, ο Ονώριος διέταξε να σκοτωθεί και ο Ευχέριος, αλλά κατέφυγε σε μια εκκλησία, έλαβε άσυλο και διεσώθη για κάποιο χρονικό διάστημα.^[11] Στη συνέχεια, ωστόσο, δύο ευνούχοι του Ονώριου, ο Αρσάκιος και ο Τερέντιος, που είχαν σταλεί στη Ρώμη για να συνοδεύσουν την Θερμαντία στη μητέρα της, τη Σερένα που ήταν εκεί, τον πήραν και τον σκότωσαν,^[2][4][10] με διαταγή του Ονώριου.

Μερικοί αρχαίοι ιστορικοί ισχυρίζονται ότι ο Στιλίχων φιλοδοξούσε πραγματικά να βάλει τον Ευχέριο στον αυτοκρατορικό θρόνο^[12] δηλώνοντας μάλιστα ότι ο Ευχέριος, που σύμφωνα με αυτούς ήταν ειδωλολάτρης, σχεδίαζε να κερδίσει την υποστήριξη των ειδωλολατρών αποκαθιστώντας τη ρωμαϊκή θρησκεία.^[4][13]

Πηγές

• Claudio Claudiano, De tertio consulatu Honorii Augusti; De Sexto Consulatu Honorii Augusti; De consulatu Stilichonis
• Filostorgio, Storia ecclesiastica
• Giordane, Romana
• Marcellino, Cronaca
• Olimpiodoro di Tebe, Discorsi storici
• Paolo Orosio, Consultatio
• Sozomeno, Storia ecclesiastica
• Zosimo, Storia nuova
• Cameron, Alan, Claudian. Poetry and Propaganda at the Court of Honorius, Oxford University Press Reprints, 1970, ISBN 0198143516, pp. 47–48, 54, 154, 272.
• Jones, Arnold Hugh Martin, John Robert Martindale, John Morris, "Euchrius 1", The Prosopography of the Later Roman Empire, volume 1, Cambridge University Press, 1992, ISBN 0521072336, pp. 404–405.

Παραπομπές

1. remacle.org/bloodwolf/historiens/marcellin/chronique1.htm.
2. Olimpiodoro, frammento 6.
3. ^ Zosimo, v.32.1, v.34.5; Claudiano, De tertio consulatu Honorii Augusti, 338; Claudiano, De consulatu Stilichonis, i.120, ii.352,358; Orosio, vii.38.1; Sozomeno, ix.4.1; Filostorgio, xi.3, xii.2.
4. Marcellino, s.a. 408; Giordane, 322.
5. Claudiano, Stilicone, iii.176
6. ^Zosimo, v.34.7.
7. ^Claudiano, De consulatu Stilichonis, ii.354.
8. ^ Claudiano, De Sexto Consulatu Honorii Augusti, 552
9. ^ Zosimo, v.34.5.
10. Filostorgio, xii.3.
11. ^ Zosimo, v.35.3.
12. ^Zosimo, v.32.1; Sozomeno, ix.4.1; Orosio, vii.38.1; Filostorgio, xi.3, xii.2; Giordane, 322.
13. ^ Orosio, vii.38.6.