Κβο βάντις (μυθιστόρημα)
πολωνικό ιστορικό μυθιστόρημα / From Wikipedia, the free encyclopedia
Το μυθιστόρημα Κβο βάντις: μια αφήγηση για την εποχή του Νέρωνος, γνωστό κυρίως ως απλώς Κβο βάντις (Quo Vadis), είναι ιστορικό λογοτεχνικό έργο του Πολωνού συγγραφέα Χένρικ Σιενκιέβιτς.[2] Ο τίτλος προέρχεται από την ομώνυμη λατινική ερωτηματική φράση που σημαίνει «πού πηγαίνεις;» και εμφανίζεται στο εξηκοστό ένατο κεφάλαιο του μυθιστορήματος[3], σε μία επαναφήγηση της σχετικής χριστιανικής παραδόσεως, σύμφωνα με την οποία ο Απόστολος Πέτρος, λιγοψυχεί και εγκαταλείπει το ποίμνιό του φεύγοντας από τη Ρώμη, αλλά στον δρόμο συναντά τον Ιησού Χριστό.
Συγγραφέας | Χένρικ Σιενκιέβιτς |
---|---|
Τίτλος | Quo vadis |
Υπότιτλος | Powieść z czasów Nerona Վեպ Ներոնի ժամանակից |
Γλώσσα | Πολωνικά |
Ημερομηνία δημιουργίας | 1894 |
Ημερομηνία δημοσίευσης | 1896 |
Μορφή | μυθιστόρημα |
Χαρακτήρες | Πετρώνιος, Απόστολος Πέτρος, Ποππαία Σαβίνα, Ακτή, Aulus Plautius, Λουκανός, Γάιος Καλπούρνιος Πίσων (συνωμότης), Πομπονία Γραικίνα, Σενέκας ο Νεότερος, Τιγγελλίνος, Βεσπασιανός, Νέρων και Απόστολος Παύλος |
Τόπος | Αρχαία Ρώμη |
LC Class | OL503494W[1] |
Σχετικά πολυμέσα | |
δεδομένα (π • σ • ε ) |
Το μυθιστόρημα Quo Vadis απλώνει αφηγηματικά μια επική «τοιχογραφία» της ζωής στην Αρχαία Ρώμη του 1ου αιώνα μ.Χ., επί Αυτοκράτορα Νέρωνα και των απαρχών του Χριστιανισμού στη πόλη, γύρω από μια ιστορία έρωτα του πατρίκιου Μάρκου Βινίκιου για μια νεαρή Χριστιανή, τη Λυγία.
Ο συγγραφέας είχε μελετήσει πολύ τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία προτού γράψει το έργο, με μέλημα να αποδώσει σωστά τις ιστορικές λεπτομέρειες, και αρκετά ιστορικά πρόσωπα εμφανίζονται στο βιβλίο. «Είχε γύρισει την πόλη και τη ρωμαϊκή πεδιάδα με τον Τάκιτο στο χέρι.»[4] Ως σύνολο, το μυθιστόρημα μεταφέρει στον αναγνώστη ένα μήνυμα υπέρ του Χριστιανισμού.[5][6][7]
Πρωτοδημοσιεύθηκε σε συνέχειες στην εφημερίδα Gazeta Polska μεταξύ 26ης Μαρτίου 1895 και 29 Φεβρουαρίου 1896,[8][9] καθώς και σε δύο ακόμα έντυπα, τα Czas και Dziennik Poznański, αρχίζοντας δύο και τρεις ημέρες αργότερα.[10][11] Εκδόθηκε σε μορφή βιβλίου το 1896 και από τότε έχει μεταφρασθεί σε περισσότερες από 55 γλώσσες, έχοντας κάνει 2.002 εκδόσεις. Υπήρξε σημαντικός παράγοντας ώστε να βραβευθεί ο Σιενκιέβιτς με το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας[12] το 1905.