Κιριμπάτι
From Wikipedia, the free encyclopedia
Το Κιριμπάτι[4] kirr-i-bas, στην γκιλμπερτιανή γλώσσα, επίσημα Δημοκρατία του Κιριμπάτι, είναι νησιωτική χώρα που συμπεριλαμβάνει 33 νησιά και ανήκει στην Ωκεανία. Πρωτεύουσα είναι η ατόλη Ταράουα πάνω στην οποία βρίσκεται η πόλη Μπαϊρίκι. Το όνομα Kiribati είναι η τοπική προφορά του "Gilberts", που προέρχεται από το κύριο σύμπλεγμα νήσων στη χώρα, τα Νησιά Γκίλμπερτ, όπως επίσης και το πρώην αποικιακό όνομα, Νήσοι Γκίλμπερτ και Έλλις.
| Δημοκρατία του Κιριμπάτι
Ribaberikin Kiribati Republic of Kiribati | |||
|---|---|---|---|
| |||
Εθνικό σύνθημα: Te Mauri, Te Raoi ao Te Tabomoa (Ελληνικά: Υγεία, Ειρήνη και Ευημερία) | |||
.svg) | |||
| και μεγαλύτερη πόλη | Νότια Ταράουα 01°24′N 173°03′E | ||
| Κιριμπάτι, Αγγλικά | |||
| Κοινοβουλευτική Δημοκρατία | |||
| Τανέτι Μαμάου Κουράμπι Νένεμ | |||
| Ανεξαρτησία Από το Ην. Βασίλειο | 12 Ιουλίου 1979 | ||
| • Σύνολο Ακτογραμμή | 811 km2 (184η) 1.143 km | ||
| Πληθυσμός • Απογραφή 2020 • Πυκνότητα | 119.438 [1] (195η) 147,3 κατ./km2 (83η) | ||
| ΑΕΠ (ΙΑΔ) • Ολικό (2016) • Κατά κεφαλή | 0,212 δισ. $[2] 1.823 $[2] | ||
| ΑΕΠ (ονομαστικό) • Ολικό (2016) • Κατά κεφαλή | 0,167 δισ. $[2] 1.436 $[2] | ||
| ΔΑΑ (2021) |  0,624[3] (136η) – μεσαίος | ||
| Νόμισμα | Δολάριο του Κιριμπάτι και Δολάριο Αυστραλίας (AUD) | ||
| (UTC +12, +13, +14) | |||
| Internet TLD | .ki | ||
| Οδηγούν στα | αριστερά | ||
| Κωδικός κλήσης | +686 | ||
Οι πρώτοι κάτοικοι των νησιών ήταν οι Μικρονήσιοι. Τα νησιά ανακαλύφθηκαν το 1765 από τον Άγγλο θαλασσοπόρο Τζον Μπάιρον ενώ από το 1892 έγιναν βρετανικό προτεκτοράτο. Κατά τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο τα νησιά κατελήφθησαν από τους Ιάπωνες και απελευθερώθηκαν το 1943 από τους Συμμάχους μετά τη μάχη της Ταράουα. Το Κιριμπάτι απέκτησε την ανεξαρτησία του στις 12 Ιουλίου του 1979.
Με βάση τον επανασχεδιασμό της Διεθνούς Γραμμής Ημερομηνίας, το 1995, το Κιριμπάτι είναι η πιο ανατολική χώρα στον κόσμο και ήταν το πρώτο κράτος που υποδέχθηκε το έτος 2000 και τη νέα χιλιετία. Το νησί Καρολίνα, όχι συμπτωματικά, μετονομάστηκε σε Νήσο της Χιλιετίας (Millennium Island).[5]
Προϊστορία
Η περιοχή του Κιριμπάτι κατοικούνταν από Μικρονήσιους, οι οποίοι μιλούσαν τις γλώσσες της Ωκεανίας από το 3.000 π.Χ. και το 1300 μ.Χ.[6] Η περιοχή δεν ήταν απομονωμένη, καθώς επιδρομείς από την Τόνγκα και τα Φίτζι εισήγαγαν τα πολυνησιακά και έπειτα τα μελανησιακά πολιτιστικά στοιχεία, αντίστοιχα. Ωστόσο, οι πολιτιστικές διαφορές εξομαλύνθηκαν από τους μικτούς γάμους και οδήγησαν σε πολιτισμική ομοιογένεια.
Αποικιακή περίοδος
Τα νησιά αντίκρισαν για πρώτη φορά βρετανικά και αμερικανικά πλοία στα τέλη του 18ου και στις αρχές του 19ου αιώνα. Ο Τζον Μπάιρον έφθασε στο νησί Νουκουνάου το 1765. Η κύρια συστάδα νησιών ονομάστηκε Νησιά Γκίλμπερτ το 1820 από τον Ρώσο ναύαρχο Άνταμ φον Κρούζενστερν και τον Γάλλο πλοίαρχο Λουί Ντιπερέ. Το όνομα οφείλεται στον πλοίαρχο Τόμας Γκίλμπερτ, ο οποίος διέσχισε το αρχιπέλαγος το 1788.
Οι πρώτοι Βρετανοί έποικοι έφτασαν το 1837. Το 1892 τα Γκίλμπερτ συμφώνησαν να κηρυχθούν προτεκτοράτο της Βρετανικής Αυτοκρατορίας, μαζί με τα γειτονικά Νησιά Έλλις. Αποτέλεσαν μαζί τη βρετανική αποικία των νησιών Γκίλμπερτ και Έλλις, το 1916. Το Κιριτιμάτι έγινε τμήμα της αποικίας το 1919 και τα Νησιά του Φοίνικα προστέθηκαν το 1937.
Η ατόλη Ταράουα και άλλες στο σύμπλεγμα Γκίλμπερτ καταλήφθηκαν από την Ιαπωνία την περίοδο του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Η Ταράουα αποτέλεσε θέατρο μιας από τις φονικότερες μάχες στην ιστορία του Σώματος Πεζοναυτών των ΗΠΑ. Τον Νοέμβριο του 1943 αποβιβάστηκαν στην Ταράουα Αμερικανοί πεζοναύτες. Η μάχη της Ταράουα έλαβε χώρα στην Μπέτιο (πρώην πρωτεύουσα) στην ατόλη Ταράουα.
Μερικά από τα νησιά του Κιριμπάτι, ιδιαίτερα αυτά στα απομονωμένα Νησιά Γραμμής του Ισημερινού, χρησιμοποιούνταν πρώτα από τις ΗΠΑ και τη Μεγάλη Βρετανία για πυρηνικές δοκιμές, τη δεκαετία του '60.
Μετά την Ανεξαρτησία
Το 1971 τα νησιά Γκίλμπερτ και Έλλις απέκτησαν αυτοδιοίκηση. Τα Έλλις αποσπάστηκαν το 1975. Στη συνέχεια τους παραχωρήθηκε εσωτερική αυτοκυβέρνηση από τη Βρετανία. Το 1978 τα νησιά Έλλις αποτέλεσαν το ανεξάρτητο κράτος Τουβαλού. Τα νησιά Γκίλμπερτ έγιναν το ανεξάρτητο κράτος Κιριμπάτι στις 12 Ιουλίου του 1979. Παρά το γεγονός ότι στη γλώσσα των Γκίλμπερτ το όνομα για τα νησιά Γκίλμπερτ είναι "Tungaru", το νέο κράτος ονομάστηκε "Kiribati",που είναι η απόδοση του "Gilberts", με σκοπό να αναγνωριστεί η Νήσος Μπανάμπα. Τα Νησιά Γραμμής του Ισημερινού και τα νησιά του Φοίνικα, τα οποία ποτέ δεν θεωρήθηκαν μέρος του συμπλέγματος των νήσων Γκίλμπερτ.[7] Έπειτα από την ανεξαρτησία υπογράφηκε η συνθήκη της Ταράουας και επικυρώθηκε το 1983. Με βάση την εν λόγω συνθήκη, οι ΗΠΑ παραιτήθηκαν από όλες τις διεκδικήσεις τους επί των Νησιών του Φοίνικα και των Νησιών Γραμμής του Ισημερινού, που αποτελούν έδαφος του Κιριμπάτι.
Πρόβλημα αποτελεί και η πυκνότητα του πληθυσμού. Το 1988 ανακοινώθηκε ότι 4.700 κάτοικοι της κύριας ομάδας νησιών θα επαναπατρίζονταν σε νησιά με λιγότερο πληθυσμό.
Πρώτος Πρόεδρος της ανεξάρτητης χώρας αναδείχθηκε ο Γιερέμια Ταμπάι. Το 1982 διεξήχθησαν για πρώτη φορά γενικές εκλογές. Τον Ιανουάριο του 1992 η Βουλή ενέκρινε την πρόταση από την Αντιπολίτευση να ξεκινήσει η διαδικασία για καταβολή αποζημιώσεων από την Ιαπωνία για τις καταστροφές που είχαν υποστεί στη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Έναν χρόνο πριν, η Βρετανία δέχτηκε να καταβάλει αποζημίωση στη χώρα για την εξάντληση των αποθεμάτων φωσφάτων. Το 1994 ο Τεμπουρόρο Τίτο εξελέγη Πρόεδρος. Από τις προτεραιότητές του ήταν να πετύχει τη μετακίνηση της Γραμμής Διεθνούς Ημερομηνίας ανατολικότερα, ώστε να συμπεριλάβει και τα Νησιά Γραμμής του Ισημερινού. Έτσι, ο Τίτο εκπλήρωσε την υπόσχεση που είχε δώσει προεκλογικά. Η απόφαση ήταν σημαντική και για τον τουρισμό, καθώς η χώρα έγινε η πρώτη που αντίκρισε το ξεκίνημα της τρίτης χιλιετίας. Ο Τίτο επανεξελέγη το 1998 και έναν χρόνο μετά η χώρα του έγινε μέλος του ΟΗΕ.
Το 2002 η χώρα ψήφισε αμφιλεγόμενο νόμο, που έδινε τη δυνατότητα στην κυβέρνηση να διατάσσει το κλείσιμο εφημερίδων. Λίγο μετά, εκδόθηκε η πρώτη μη κυβερνητική εφημερίδα της χώρας. Το 2003 ο Πρόεδρος Τίτο επανεξελέγη. Τοn Μάρτιο της ίδιας χρονιάς, έπειτα από πρόταση μομφής, ο Τίτο αντικαταστάθηκε από Κρατικό Συμβούλιο. Τον Ιούλιο του 2003 εξελέγη νέος Πρόεδρος ο Ανότε Τονγκ, από το αντιπολιτευόμενο κόμμα Boutokaan Te Koaua. Επανεξελέγη το 2007 και το 2012.
Το 2016 εξελέγη νέος πρόεδρος ο Τανέτι Μαμάου.
Το Κιριμπάτι έχει έκταση 811 τ.χλμ. και χωρίζεται σε 2 διοικητικές περιφέρειες. Στα νησιά Γκίλμπερτ και στα νησιά της Γραμμής Ισημερινού και νησιά του Φοίνικα. Το Κιριτιμάτι (388 τετραγωνικά χιλιόμετρα) είναι το μεγαλύτερο νησί του κράτους, καθώς και η μεγαλύτερη ατόλη του Ειρηνικού.
Το κλίμα της χώρας είναι τροπικό θαλάσσιο και η θερμοκρασία είναι γύρω στους 26 βαθμούς Κελσίου κατά μέσο όρο. Οι βροχοπτώσεις κυμαίνονται από 1000-3.000 χιλιοστά. Σχεδόν όλα τα νησιά της χώρας είναι κοραλλιογενείς νησίδες (ατόλες) και βρίσκονται στη ζώνη του Ισημερινού. Περικλείουν μία λιμνοθάλασσα και το ύψος τους κατά μέσο όρο είναι 4 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας. Για το λόγο αυτό η χώρα διατρέχει μεγάλο κίνδυνο από τις κλιματικές αλλαγές και κυρίως το φαινόμενο του θερμοκηπίου. Σε έκθεση του ΟΗΕ (1989) το κράτος αναφέρθηκε μεταξύ αυτών που απειλούνται με εξαφάνιση τον 21ο αιώνα, εξαιτίας του φαινομένου της ανόδου της στάθμης των υδάτων, λόγω της αυξημένης θερμοκρασίας. Σύμφωνα με το Περιφερειακό Περιβαλλοντικό Πρόγραμμα του Νοτίου Ειρηνικού, δύο μικρά ακατοίκητα νησιά του Κιριμπάτι Τεμπούα Ταράουα και Αμπανουέα, εξαφανίστηκαν κάτω από το νερό το 1999. Η Διακυβερνητική Επιτροπή των Ηνωμένων Εθνών για τις Κλιματικές Αλλαγές προβλέπει ότι η στάθμη της θάλασσας θα ανυψωθεί κατά περίπου μισό μέτρο ως το έτος 2100 εξαιτίας της αύξησης θερμοκρασίας και περαιτέρω άνοδος θα ήταν αναπόφευκτη.[8]
Παρά την αεροπορική σύνδεση της χώρας, με το Ναούρου και τα Φίτζι, οι περισσότερες ατόλες είναι απομονωμένες. Έτσι, η περιήγηση στα νησιά γίνεται με παραδοσιακά μικρονησιακά πλοία, κάνοντας τον περίπλου των λιμνοθαλασσών, που βρίσκονται στις ατόλες.
Μπανάμπα
Η νήσος αυτή καταλαμβάνει συνολική επιφάνεια 5,7 τετραγωνικά χιλιόμετρα. Στην Παανόπα, όπως λέγεται από τους ιθαγενείς, κατοικούν λίγοι άνθρωποι, που ασχολούνται με την εξαγωγή φωσφάτων, όπως στο Ναούρου. Αξιοσημείωτο είναι ότι επειδή τα πλοία δεν μπορούν να έχουν πρόσβαση στο νησί, η φόρτωση πραγματοποιείται με μια κινούμενη ταινία μεγάλου μήκους, η οποία φτάνει πέρα από τους σκοπέλους. Η Μπανάμπα ενσωματώθηκε στα νησιά Γκίλμπερτ το 1900.
Νησιά Γραμμής του Ισημερινού
Περιλαμβάνουν 11 ομάδες από κοραλλιογενή νησιά στην Κεντρική Πολυνησία, συνολικής επιφάνειας 679 τετραγωνικών χιλιομέτρων. Η θέση τους είναι στα νότια της Χαβάης. Τα περισσότερα εξ αυτών είναι ακατοίκητα, ενώ σε πολλά από αυτά βρίσκονται φυτείες κοκοφοίνικα και άλλων τροπικών δέντρων. Σε αυτά ανήκει και το Κιριτιμάτι.
Αναλυτικά και αλφαβητικά, τα νησιά είναι:
- Βόστοκ
- Κίνγκμαν (ΗΠΑ)
- Κιριτιμάτι ή Νησί των Χριστουγέννων
- Μάλντεν
- Μιλένιουμ (Καρολίνα)- Μετονομάστηκε σε Νησί της Χιλιετίας.
- Ουάσινγκτον
- Παλμύρα (ΗΠΑ)
- Στάρμπακ
- Τζάρβις (ΗΠΑ)
- Φάνινγκ
- Φλιντ
Νησιά του Φοίνικα
Με έκταση 28,4 τετραγωνικά χιλιόμετρα συνολικά, τα Νησιά του Φοίνικα είναι ένα σύμπλεγμα 8 νήσων, που είναι λίγο ψηλότερα από τη στάθμη της θάλασσας. Τα νησιά αυτά είναι:
- Γκάρντνερ
- Έντερμπερι
- Κάντον ή Μέρι. Πρόκειται για το μόνο νησί με μόνιμους κατοίκους. Εκεί βρίσκεται και αεροδρόμιο.
- Μακ Κιν
- Μπέρνι
- Σίδνεϊ
- Φίνιξ
- Χαλ
Τα 21 κατοικημένα νησιά με συμβούλια είναι:
- Αμπαϊάνγκ (Abaiang), που σημαίνει «βόρεια γη». Στο νησί βρίσκεται και Ρωμαιοκαθολικός ναός, το εξωτερικό του οποίου έχει τα χρώματα της Ίριδας.
- Αμπεμάμα (Abemama), έκτασης 16 τετραγωνικών χιλιομέτρων και πρώην πρωτεύουσα των νήσων Γκίλμπερτ. Αποτελείται από νησίδες, που συγκροτούν λιμνοθάλασσα. Αποτελούσε κατοικία του λογοτέχνη Ρόμπερτ Λούις Στίβενσον, ο οποίος έγραψε για τα νησιά στα έργα του.
- Αρανούκα (Aranuka)
- Αροράε (Arorae)
- Κάντον (Kanton), όπου βρίσκεται και σταθμός διαστημικών ερευνών.
- Κιριτιμάτι (Kiritimati), το οποίο καλείται και Νησί των Χριστουγέννων και αποτελεί τη μεγαλύτερη ατόλη στον Ειρηνικό Ωκεανό. Στις πολλές λίμνες του βρίσκουν καταφύγιο σπάνια είδη πτηνών, ενώ στον Όρμο των Ναυαγίων (στα ανατολικά του νησιού) έχουν σημειωθεί πολλά ναυάγια πλοίων, από όπου και η ονομασία του.
- Κούρια (Kuria)
- Μαγιάνα (Maiana)
- Μακίν (Makin)
- Μαρακέι (Marakei)
- Μπανάμπα (Banaba)
- Μπερού (Beru)
- Μπουταριτάρι (Butaritari), πολύ εύφορο νησί. Καλλιεργούνται σε αυτό κοκοφοίνικες και τροπικά φυτά. Εκεί βρίσκεται το λείψανο ενός υδροπλάνου από την εποχή του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου.
- Νικουνάου (Nikunau)
- Νονούτι (Nonouti)
- Ονοτόα (Onotoa)
- Ταμάνα (Tamana)
- Ταμπιτεουέα (Tabiteuea), απομακρυσμένο νησί, που όμως φημίζεται για τις ακρογιαλιές του.
- Ταμπουαεράν (Tabuaeran)
- Ταράουα
- Τεράινα (Teraina)
Πληθυσμός
Η χώρα έχει πληθυσμό 119.438[1], σύμφωνα με την απογραφή του 2020 και η πλειοψηφία των κατοίκων είναι μικρονησιακής καταγωγής (2020). Η μεγαλύτερη πόλη του κράτους είναι το Μπαϊρίκι με 36.717 κατοίκους (το 2000).
Οι αυτόχθονες κάτοικοι της χώρας ονομάζονται I-Kiribati. Η λέξη Kiribati είναι η τοπική γραφή του Gilbert και η αρχική ονομασία (όταν ήταν αποικία) ήταν Νήσοι Γκίλμπερτ (ή Νήσοι Γιλβέρτου). Η μετονομασία σε Κιριμπάτι συντελέστηκε μετά την ανεξαρτησία, το 1979.
Οι I-Kiribati είναι Μικρονήσιοι σχεδόν κατά 99%. Πρόσφατες έρευνες έδειξαν ότι χιλιάδες χρόνια πριν κατοίκησαν στα νησιά οι Αυστραλομαλαισιανοί. Γύρω στο 14ο αιώνα, πληθυσμοί από τα νησιά Φίτζι και την Τόνγκα εισέβαλαν στο σημερινό Κιριμπάτι και αναμείχθηκαν με τους Μικρονήσιους. Με βάση στοιχεία του 2000, ο σημερινός πληθυσμός, εκτός από Μικρονήσιους, περιλαμβάνει σε μικρότερο ποσοστό, Πολυνήσιους και άλλες εθνότητες.
Γλώσσα
Οι κάτοικοι ομιλούν τη διάλεκτο Γκιλμπερτέζικα (Κιριμπάτι). Τα Αγγλικά είναι επίσημη γλώσσα, ωστόσο σπάνια χρησιμοποιούνται σε περιοχές εκτός της Ταράουας. Οι παλαιότερες γενιές των I-Kiribati τείνουν να χρησιμοποιούν πιο σύνθετες μορφές της διαλέκτου των νησιών Γκίλμπερτ.
Θρησκεία
Αναφορικά με το θρήσκευμα, οι περισσότεροι κάτοικοι είναι Χριστιανοί. Η εν λόγω θρησκεία εισήχθη από τους ιεραποστόλους το 19ο αιώνα. Οι περισσότεροι από τους κατοίκους είναι Ρωμαιοκαθολικοί, ενώ υπάρχουν και Προτεστάντες, όπως επίσης και Ευαγγελικοί, μερικοί Μουσουλμάνοι, Αντβεντιστές [9], Μάρτυρες του Ιεχωβά (158 μέλη[10]), Μορμόνοι της Εκκλησίας του Ιησού Χριστού των Αγίων των Τελευταίων Ημερών (16.659 μέλη)[11] Μπαχάι και οπαδοί άλλων θρησκευμάτων.
Το προσδόκιμο ζωής στο σύνολο του πληθυσμού, σύμφωνα με εκτιμήσεις του 2019 του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας ήταν 59,4 χρόνια (56,1 χρόνια οι άνδρες και 62,8 οι γυναίκες).[12]
Ο πληθυσμός ζει κυρίως στα απώτερα νησιά, σε ομάδες από 50 ως 3.000 ανθρώπους. Τα περισσότερα σπίτια κατασκευάζονται από υλικά που προέρχονται από κοκοφοίνικες και δέντρα πανδάνους. Οι εκτεταμένες καλλιέργειες εμποδίζονται από τις συχνές ξηρασίες. Έτσι, ο πληθυσμός του νησιού στρέφεται κυρίως προς την αλιεία. Οι περισσότεροι είναι ναυτικοί και αλιείς. Δεύτερη σημαντικότερη απασχόληση είναι στις φυτείες κόπρας. Πρόσφατα, πολλοί κάτοικοι μετακινήθηκαν στην αστικοποιημένη πρωτεύουσα, Ταράουα.
Για να έχουν περισσότερες ευκαιρίες οι κάτοικοι του νησιού, η κυβέρνηση δίνει προτεραιότητα στην παιδεία. Η στοιχειώδης εκπαίδευση είναι δωρεάν και υποχρεωτική για τα πρώτα έξι χρόνια. Σήμερα επεκτείνεται στα 9 χρόνια. Η ανώτερη εκπαίδευση επεκτείνεται. Οι φοιτητές μπορούν να συνεχίσουν τις σπουδές τους σε άλλες χώρες, όπως τα Φίτζι. Επίσης, για την ολοκλήρωση των ιατρικών σπουδών, πολλοί πηγαίνουν στην Κούβα.
Στο Κιριμπάτι δεν υπάρχουν πια διοικητικά διαμερίσματα, όμως μπορεί να υποδιαιρεθεί σε 3 γεωγραφικές ενότητες: Νησιά Γκίλμπερτ, Νησιά της Γραμμής (εκ των οποίων κατοικούνται μόνο τα 3) και Νησιά του Φοίνικα (κατοικείται εξ αυτών μόνο το Κάντον), όπου βρίσκεται το μεγαλύτερο θαλάσσιο και προστατευμένο καταφύγιο στον κόσμο.[13]. Κάθε νησί που κατοικείται διαθέτει το συμβούλιό του (3 συμβούλια στην Ταράουα: Μπέτιο, Νότια Ταράουα, Βόρεια Ταράουα και 2 συμβούλια στην Ταμπιτέουα, το Βόρειο και το Νότιο).
- Κυρίως άρθρο: Πολιτική του Κιριμπάτι
Με βάση το Σύνταγμα του 1979, προβλέπεται η διεξαγωγή ελεύθερων εκλογών, κάθε τετραετία. Δικαίωμα ψήφου στις εκλογές έχουν όσες και όσοι είναι ηλικίας 18 ετών και άνω. Η Βουλή της χώρας (Maneaba ni Maungatabu) αποτελείται από 42 μέλη, 40 εκλεγμένα για τετραετή θητεία σε μονοεδρικές και πολυεδρικές εκλογικές περιφέρειες, έναν βουλευτή από το νησί Μπανάμπα και ένα μέλος ex-officio (το Γενικό Εισαγγελέα). Από τον Οκτώβριο του 2000 η έδρα της Βουλής είναι στο Άμπο (Ambo) στη νότια Ταράουα. Από το 1979 μέχρι το 2000 η Βουλή είχε την έδρα της στο Μπαϊρίκι.
Ελάχιστοι είναι οι φυσικοί πόροι που διαθέτει η χώρα. Τα εμπορικά εκμεταλλεύσιμα αποθέματα φωσφάτων εξαφανίστηκαν κατά την περίοδο της ανεξαρτησίας. Σήμερα παράγονται κόπρα και αλιεύματα. Το ένα πέμπτο του ΑΕΠ προέρχεται από τον τουρισμό.
Το Κιριμπάτι έχει εμπορικούς εταίρους την Αυστραλία, τις ΗΠΑ, τη Γαλλία, την Ιαπωνία, το Ηνωμένο Βασίλειο, το Χονγκ Κονγκ και τη Γερμανία. Η Ιαπωνία και το Ηνωμένο Βασίλειο αποτελούν τους μεγαλύτερους παρόχους εξωτερικής βοήθειας.
Νόμισμα έχει το Δολάριο Αυστραλίας. Το 2004 το μέσο κατά κεφαλήν ΑΕΠ ήταν 2.700 δολάρια.
Η ενέργεια προέρχεται αποκλειστικά από εισαγόμενους υδρογονάνθρακες. Το πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων δεν ολοκληρώθηκε και η χώρα σήμερα αποτελεί ένα από τα φτωχότερα κράτη στον κόσμο.
Ισοζύγιο πληρωμών
Οι λιγοστές εξαγωγές και η μεγάλη ανάγκη του κράτους σε αγαθά πρώτης ανάγκης έχουν αποτέλεσμα το υψηλό έλλειμμα στο εμπορικό ισοζύγιο. Ωστόσο, η χώρα έχει πολλές πηγές για εισοδήματα από το εξωτερικό, όπως δασμούς από αλιευτικές άδειες που δίνονται σε τρίτες χώρες, εισόδημα από επενδύσεις και αμοιβές από το εξωτερικό.
Οι περιορισμένες συγκοινωνίες έχουν αποτέλεσμα να δυσχεραίνονται οι προσπάθειες για οικονομική ανάπτυξη. Το 1999 το οδικό δίκτυο κάλυπτε μόλις 670 χιλιόμετρα. Οι συγκοινωνίες με άλλες χώρες διεξάγονται από θαλάσσης και από αέρος μέσω των Νησιών Φίτζι. Στη χώρα δεν υπάρχει σιδηροδρομικό δίκτυο. Στην Ταράουα βρίσκεται το σημαντικότερο αεροδρόμιο[14], ενώ σε 4 από τις ατόλες υπάρχουν λιμάνια. Η οδήγηση γίνεται στα αριστερά.
Το νησί πιο πολύ φημίζεται για τις φυσικές ομορφιές του παρά για τα μνημεία του. Η τοπική κουλτούρα μπόρεσε να διατηρηθεί σχεδόν αναλλοίωτη στα νησιά, εξαιτίας κυρίως της σχετικά καθυστερημένης έλευσης των Ευρωπαίων στη χώρα. Τραγούδια (te anene) και πάνω από όλα χοροί (te mwaie) έχουν την τιμητική τους στο νησί.
Μουσική και χορός
Η παραδοσιακή μουσική περιλαμβάνει γενικά τραγούδι και χτυπήματα του ποδιού στο έδαφος συνοδευτικά, εν είδει κρουστών μουσικών οργάνων. Πολλές φορές χτυπούν και άλλα σημεία του ανθρώπινου σώματος.
Γνωστοί χοροί είναι ο Όρθιος (Te Kaimatoa) και ο Χορός των Γοφών (Te Buki). Οι περισσότεροι χοροί χορεύονται σε όρθια ή καθιστή θέση με περιορισμένη κίνηση. Μερικές φορές, τα σώματα των χορευτών είναι κολλημένα το ένα με το άλλο.
Το κεφάλι στη διάρκεια του χορού μιμείται τα πουλιά. Το πουλί μεγάλη φρεγάτα (Fregata minor) στη σημαία του Κιριμπάτι αναφέρεται στο χορό των κατοίκων της χώρας, που μιμείται αυτό το πτηνό.
Το χαμόγελο στη διάρκεια του χορού θεωρείται γενικώς προσβλητικό, κάτι που σχετίζεται με την προέλευση του χορού στα νησιά. Ο χορός δεν αποτελούσε μόνο μέσο διασκέδασης αλλά και μέσο εξιστόρησης και για την επίδειξη των ικανοτήτων, της ομορφιάς και της αντοχής του χορευτή.[15] Οι στίχοι των τραγουδιών αφηγούνται μύθους και ιστορίες των Μικρονήσιων.
Αναφορικά με τα μουσικά όργανα, σε αντίθεση με την απώτερη καταγωγή των Μικρονήσιων από τη νοτιοανατολική Ασία, τα όργανα στο Κιριμπάτι δε σχετίζονται με τα ασιατικά μουσικά όργανα.
- Παγκόσμιος Γεωγραφικός Άτλας, εκδόσεις ΔΟΜΗ, 2006, τόμος 15, σελ. 170-187.
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
