Νησιά Κόκος

Το Έδαφος των Κόκος (Κήλινγκ) Νήσων, που ονομάζονται επίσης Νησιά Κόκος και Νησιά Κήλινγκ, είναι μια συστάδα νησίδων ΒΔ. της Αυστραλίας. Τη συστάδα αυτή αποτελούν δύο ατόλλες και 27 κοραλλιογεννή νησιά. Τα νησιά Κόκος βρίσκονται στον Ινδικό ωκεανό, περίπου στο μισό της απόστασης Αυστραλία - Σρι Λάνκα (π. Κεϋλάνη), στις γεωγραφικές συντεταγμένες 12°07′Ν, 96°54′Α.

Νησιά Κόκος Territory of Cocos (Keeling) Islands
Σημαία
Εθνικός ύμνος: Advance Australia Fair
Τοποθεσία της χώρας στον κόσμο
Πρωτεύουσα	Γουέστ Άιλαντ
Επίσημες γλώσσες	Μαλαϊκά, Αγγλικά
Κυρίαρχο κράτος	Αυστραλία
Έκταση  • Σύνολο	14 km2
Πληθυσμός  • Απογραφή 2016   • Πυκνότητα	544[1]   38,9 κατ./km2
Νόμισμα	Δολάριο Αυστραλίας (AUD)
Ζώνη ώρας	(UTC + 6:30)
ISO 3166-1	CC
Internet TLD	.cc
Οδηγούν στα	αριστερά
Κωδικός κλήσης	+61 891

Θέση Νήσων Κόκος (Κήλινγκ) στον Ινδικό Ωκεανό

Γεωγραφία

Τα Νησιά Κόκος (Κήλινγκ) αποτελούνται από δύο επίπεδες, χαμηλές κοραλλιογεννείς ατόλλες με έκταση 14,2 τ.χλμ., 2,6 χλμ. ακτογραμμής και υψηλότερο σημείο τα 5 μέτρα και είναι πυκνά καλυμμένα με κοκοφοίνικες και άλλη βλάστηση. Το κλίμα είναι ευχάριστο, μεταβλητό από νοτιοανατολικούς αλληγείς ανέμους για περίπου 9 μήνες τον χρόνο και μέτρια βροχόπτωση. Κυκλώνες μπορεί να προκύψουν τους πρώτους μήνες του χρόνου.

Νησιά Κόκος (Κήλινγκ)

Η Βόρεια Κήλινγκ Νήσος είναι μια ατόλλη που αποτελείται από ένα μόλις νησί σχήματος μηνίσκου, ένας μικρός κλειστός δακτύλιος ατόλλης με ένα μικρό άνοιγμα προς τη λιμνοθάλασσα, περίπου 50 μέτρα πλατύ, στην Ανατολική πλευρά. Το νησί έχει χερσαία έκταση 1,1 χλμ.² και είναι ακατοίκητο. Η λιμνοθάλασσα είναι περίπου 0,5 χλμ.². Η Βόρεια Κήλινγκ Νήσος και η περιβάλλουσα θάλασσα έως τα 1,5 χλμ. από την ακτή σχηματίζουν το Εθνικό Πάρκο Νήσου Κήλινγκ (Pulu Keeling National Park), που ιδρύθηκε στις 12 Δεκεμβρίου 1995.

Οι Νότιοι Κήλινγκ Νήσοι είναι μια ατόλλη που αποτελείται από 26 νησίδες που σχηματίζουν έναν ατελή δακτύλιο ατόλλης, με συνολική χερσαία έκταση 13,1 χλμ.². Μόνον η Νήσος Χομ (Νήσος Οικίας) και η Γουέστ Άιλαντ (Δυτική Νήσος) κατοικούνται. Άτομα από τη Νήσο Χομ διατηρούν καλύβες για τα σαββατοκύριακα στην ακτή της λιμνοθάλασσας του Νότιου Νησιού και σε κάποια άλλα από τα μικρότερα νησιά.

Πίνακας των νησίδων, με την έκταση τους, οι νησίδες είναι αριθμημένες σύμφωνα με τη φορά των δεικτών του ρολογιού ξεκινώντας από τα βόρεια:

Νότια Νησιά Κήλινγκ

No.	Νησίδα		Έκταση (χλμ2)
		Αγγλικό όνομα
1	Πούλο Λουάρ	Χόρσμπουργκ Νήσος	1,04
2	Πούλο Τίκους	Νταϊρέξιον (Κατεύθυνσης) Νήσος	0,34
3	Πούλο Πασίρ	Γουόρκχάουζ (Πτωχοκομείου) Νήσος	0,00
4	Πούλο Μπεράς	Πρίζον (Φυλακής) Νήσος	0,02
5		Μπάττον (Κουμπιού) Νησίδες	0,00
7	Πούλο Γκανγκσά		<0,01
8	Πούλο Σελμά	Χομ (Οικίας) Νήσος	0,95
9	Πούλο Αμπάνγκ Κετσίλ	Σκαέβολα Νησίδα	<0,01
10	Πούλο Αμπάνγκ		0,06
11	Πούλο Ουά-ιντάς	Αμπάνγκ Μάινορ (Μικρή)	0,02
12	Πούλο Μπλεκόκ		0,03
13	Πούλο Κεμπάνγκ		0,04
14	Πούλο Τσεπλόκ	Γκουζμπέρρυ (Φραγκοστάφυλου) Νήσος	<0,01
15	Πούλο Παντάν	Μίζερυ (Δυστυχίας) Νήσος	0,24
16	Πούλο Σιπούτ	Γκόατ (Αίγας) Νήσος	0,10
17	Πούλο Τζαμπατάν		<0,01
18	Πούλο Λαμπού		0,04
19	Πούλο Ατάς	Σάουθ (Νότια) Νήσος	3,63
20	Πούλο Κελάπα Σατού		0,02
21	Πούλο Μπλαν	Ήστ (Ανατολικό) Κη	0,03
22	Πούλο Μπλαν Μαντάρ	Μπέριαλ (Ταφής) Νήσος	0,03
23	Πούλο Μαρία	Γουέστ (Δυτικό) Κη	0,01
24	Πούλο Καμπλίνγκ	?Τερτλ (Χελώνας) Νήσος	<0,01
25	Πούλο Παντζάνγκ	Γουέστ (Δυτική) Νήσος	6,23
26	Πούλο Ουάκ Μπανγκκά	?Τερτλ (Χελώνας) Νήσος	0,22

Τα νησιά με μηδενική έκταση έχουν εξαφανιστεί.

Δεν υπάρχουν ποτάμια και λίμνες σε καμία ατόλλη, οι πηγές πόσιμου νερού περιορίζονται σε συγκεντρώσεις βροχόπτωσης σε φυσικές υπόγειες δεξαμενές.

Οι Νήσοι Κόκος Κήλινγκ βρίσκονται περίπου στην αντίθετη πλευρά της υδρογείου με το Νησί Κόκος, της Κόστα Ρίκα.

Δημογραφία

Τα Νησιά Κόκος έχουν πληθυσμό 544 κατοίκων, σύμφωνα με την απογραφή του 2016 ^[1]. Μια διάλεκτος των Κόκος από τη Μαλαϊκή και την Αγγλική είναι οι κύριες γλώσσες που ομιλούνται και το 80% των νησιωτών των Κόκος είναι Σουννίτες Μουσουλμάνοι.

Κυβέρνηση

Πρωτεύουσα του Εδάφους των Νήσων Κόκος Κήλινγκ είναι το Γουέστ Άιλαντ ενώ ο μεγαλύτερος οικισμός είναι το χωριό Μπαντάμ στη Νήσο Χομ. Η Διακυβέρνηση των νησιών βασίζεται στην Πράξη Των Νήσων Κόκος (Κήλινγκ) του 1955 και εξαρτάται πολύ από τους νόμους της Αυστραλίας. Τα νησιά διοικούνται από την Καμπέρα από το Υπουργείο Μεταφορών και Εδαφικών Υπηρεσιών, μέσω ενός Διοικητή, που δεν διαμένει στα νησιά, που διορίζεται από τον Γενικό Κυβερνήτη. Kυβερνήτρια (από τις 19 Ιουνίου 2023) είναι η Φαρζιάν Ζαϊνάλ, επίσης κυβερνήτρια της Νήσου Χριστουγέννων.^[2] Αυτές οι δύο περιοχές αποτελούν Τα Αυστραλιανά Εδάφη Ινδικού ωκεανού.

Υπάρχει επίσης ένα Συμβούλιο των Νήσων Κόκος (Κήλινγκ) με 7 έδρες (Shire of Cocos). Μια πλήρης θητεία διαρκεί 4 χρόνια, αν και οι εκλογές διεξάγονται κάθε 2 χρόνια, σχεδόν τα μισά μέλη παραιτούνται κάθε 2 χρόνια. Στην Ομοσπονδία της Αυστραλίας, οι νησιώτες των Κόκος (Κήλινγκ) σχηματίζουν το σώμα εκλεκτόρων του Λιντζιάρι μαζί με τη Νήσο Χριστουγέννων και την απομονωμένη περιοχή της Βόρειας Επικράτειας. Ο Άιντιλ Μίνκομ είναι πρόεδρος του Συμβουλίου (από το 2011). Οι τελευταίες εκλογές διεξήχθησαν στις 21 Οκτωβρίου 2023 για το συμβούλιο (Shire) και εξελέγησαν 4 ακομμάτιστοι.

Τα νησιά διαθέτουν μια πενταμελή αστυνομική δύναμη αλλά η άμυνα τους παραμένει αρμοδιότητα της Αυστραλίας.

Οικονομία

Οι καρύδες φοίνικα είναι η μόνη προσοδοφόρα σοδειά. Η κόπρα και οι φρέσκες καρύδες είναι οι μεγαλύτερες εξαγώγιμες πηγές εσόδων. Μικροί τοπικοί κήποι και η αλιεία συνεισφέρουν στην προμήθεια τροφίμων, αλλά πρόσθετα τρόφιμα και τα περισσότερα είδη ανάγκης πρέπει να εισάγονται από την Αυστραλία. Υπάρχει μια μικρή αλλά αυξανόμενη τουριστική βιομηχανία.

Η Συνεργατική Εταιρεία Νήσων Κόκος (Cocos Islands Cooperative Society Ltd) απασχολεί εργάτες κατασκευών, φορτωτές-εκφορτωτές πλοίων, και επιχειρήσεις με μαούνες φορτοεκφόρτωσης πλοίων. Ο τουρισμός απασχολεί κάποιους άλλους. Η ανεργία υπολογίστηκε στο 60% το 2000.

Τα νησιά είναι συνδεδεμένα εντός του Αυστραλιανού τηλεπικοινωνιακού συστήματος (με αριθμούς με αρχικά νούμερα +61 8 9162 xxxx) και του ταχυδρομικού συστήματος (ταχυδρομικός κώδικας: 6799). Υπάρχει ένα στρωμένο αεροδρόμιο (στο Γουέστ Άιλαντ όπου τα Εθνικά Συστήματα Τζετς ενεργούν σχεδιασμένες υπηρεσίες με τζετ από το Περθ, Δυτικής Αυστραλίας) και ένα αραξοβόλι στη λιμνοθάλασσα.

Τα Νησιά Κόκος βρίσκονται στη ζώνη ώρας UTC+61/2.

Νόμισμα έχουν το Αυστραλιανό δολάριο

Ο διαδικτυακός κωδικός χώρας κορυφαίου επιπέδου πεδίο ορισμού είναι το .cc.

Ιστορία

Ο Καπετάνιος Ουίλλιαμ Κήλινγκ ήταν ο πρώτος Ευρωπαίος που αντίκρισε τα νησιά, το 1609, αλλά παρέμειναν ακατοίκητα μέχρι τον 19^ο αιώνα, όταν έγιναν κτήση της Οικογένειας Κλούνις-Ρος. Εισήχθησαν σκλάβοι για να δουλέψουν στη φυτεία κοκοφοινίκων από την Ινδονησία, το Ακρωτήριο της Καλής Ελπίδας και την Ανατολική Ασία από τον Αλέξανδρο Χέαρ που είχε πάρει μέρος στην κατάληψη της Ιάβας το 1811 από τον Στάμφορντ Ράφλς. Ένας αξιωματικός του εμπορικού ναυτικού με το όνομα Καπετάνιος Ιωάννης Κλούνις-Ρος, που είχε επίσης υπηρετήσει υπό τον Ραφλς στην κατάληψη, έστησε έναν καταυλισμό και οι κακομεταχειρισμένοι σκλάβοι του Χέαρ σύντομα το έσκασαν για να δουλέψουν κάτω από καλύτερες συνθήκες για τον Κλούνις-Ρος.

Την 1^η Απριλίου 1836, το πλοίο Μπηγκλ του Βασιλικού Ναυτικού υπό τον Καπετάνιο Ροβέρτο Φιτζρόυ έφτασε για να κάνει βυθομετρήσεις και να καταθέσει την κατατομή της ατόλλης. Για τον νεαρό φυσιοδίφη Κάρολο Δαρβίνο, που ήταν στο πλοίο, τα αποτελέσματα υποστήριξαν μια θεωρία που είχε αναπτύξει για το πως δημιουργούνται οι ατόλλες. Μελέτησε τη φυσική ιστορία των νησιών και συνέλεξε δείγματα. Ο βοηθός του Συμς Κόβινγκτον παρατήρησε ότι: ένας Άγγλος και η οικογένεια ΤΟΥ, με περίπου 60 ή 70 Μουλάττος από το Ακρωτήριο της Καλής Ελπίδας, ζουν σε ένα από τα νησιά. Ο Καπετάνιος Ρος, ο κυβερνήτης, τώρα απουσιάζει στο Ακρωτήριο.

Τα νησιά προσαρτήστηκαν στη Βρετανική Αυτοκρατορία το 1857. Το 1867, η διοίκηση τους πέρασε στις Εγκαταστάσεις των Στενών, που αργότερα έγιναν γνωστές ως Σιγκαπούρη. Η Βασίλισσα Βικτορία παρείχε στο διηνεκές τα νησιά στην οικογένεια Κλούνις-Ρος το 1886. Τα Νησιά Κόκος υπό την οικογένεια Κλούνις-Ρος έχει αναφερθεί ως παράδειγμα μικροέθνους του 19^ου αιώνα.

Στις 9 Νοεμβρίου 1914, τα νησιά έγιναν το θέατρο της Μάχης των Κόκος, μίας από τις πρώτες ναυμαχίες του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Ο τηλεγραφικός σταθμός στο Νησί Νταϊρέξιον (Κατεύθυνση), ένας ζωτικός σύνδεσμος μεταξύ Ηνωμένου Βασιλείου, Αυστραλίας και Νέας Ζηλανδίας, δέχτηκε επίθεση από τη γερμανική φρεγάτα Έμντεν, που καταστράφηκε ώρες αργότερα από την αυστραλιανή φρεγάτα Σίδνεϊ.

Κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου ο καλωδιακός σταθμός ήταν ξανά σύνδεσμος ζωτικής σημασίας. Αναλυτές των Συμμάχων παρατήρησαν ότι τα νησιά μπορεί να καταληφθούν ως βάση για τις εχθρικές Γερμανικές φρεγάτες, που δρούσαν στον Ινδικό Ωκεανό, και συνεπεία της εισόδου της Ιαπωνίας στον πόλεμο, Ιαπωνικές δυνάμεις κατείχαν γειτονικά νησιά. Για να μην τραβήξουν την προσοχή στον καλωδιακό σταθμό των Κόκος και τη φρουρά των νησιών, το αραξοβόλι των υδροπλάνων μεταξύ Νταϊρέξιον και Νησιών Χόρσμπουργκ δεν χρησιμοποιούταν. Οι Ραδιοφωνικοί αναμεταδότες ήταν επίσης σε σιγή, εκτός από καταστάσεις ανάγκης.

Μετά την πτώση της Σιγκαπούρης το 1942, τα νησιά διοικούνταν από την Κεϋλάνη (Σρι Λάνκα), και τα Νησιά Δυτικό και Νταϊρέξιον τέθηκαν υπό Συμμαχική στρατιωτική διοίκηση. Η φρουρά των νησιών αρχικά αποτελούσε ένας λόχος του τμήματος του Βρετανικού Στρατού, τα Αφρικανικά Τυφέκια του Βασιλιά, που ήταν τοποθετημένος στη Νήσο Χόρσμπουργκ, με δύο κανόνια διαμετρήματος 15 εκατοστών να καλύπτουν το αραξοβόλι. Οι ντόπιοι κάτοικοι ζούσαν όλοι στη Νήσο Χομ. Παρά τη σπουδαιότητα των νησιών ως επικοινωνιακό κέντρο, οι Ιάπωνες δεν προσπάθησαν ούτε να τα πλήξουν ούτε να τα καταλάβουν και περιορίστηκαν στο να στέλνουν ένα αναγνωριστικό αεροσκάφος περίπου μια φορά μηνιαίως.

Τη νύχτα μεταξύ 8 και 9 Μαΐου 1942, 15 μέλη της φρουράς, από την Αμυντική Δύναμη Κεϋλάνης έκαναν ανταρσία, υπό την ηγεσία του Γκρασιέν Φερνάντο. Οι στασιαστές λέγεται ότι προκλήθηκαν από τη συμπεριφορά των Βρετανών αξιωματικών, και πιθανόν τους δημιουργήθηκαν αντι-Αυτοκρατορικά αισθήματα. Προσπάθησαν να πάρουν τον έλεγχο του οπλοστασίου στα νησιά.

Η ανταρσία στα Νησιά Κόκος συνετρίβη, αν και σκοτώθηκε ένας μη-στασιαστής στρατιώτης και τραυματίστηκε ένας αξιωματικός. Επτά από τους στασιαστές καταδικάστηκαν σε θάνατο σε μια δίκη που αργότερα κατηγορήθηκε ότι διεξήχθη αισχρά. Τέσσερις ποινές μετατράπηκαν αλλά τρεις άνδρες εκτελέστηκαν, συμπεριλαμβανομένου του Φερνάντο. Αυτοί ήταν οι μόνοι στρατιώτες της Βρετανικής Κοινοπολιτείας που εκτελέστηκαν για ανταρσία κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.

Στις 25 Δεκεμβρίου 1942, το Ιαπωνικό υποβρύχιο I-166 βομβάρδισε τα νησιά χωρίς να προξενήσει ζημιές.

Αργότερα στον πόλεμο κατασκευάστηκαν δύο αεροδιάδρομοι και μεταφέρθηκαν τρεις βομβαρδιστικές μοίρες στα νησιά για να διεξαγάγουν επιδρομές σε Ιαπωνικούς στόχους στη Νοτιοανατολική Ασία και να παράσχουν υποστήριξη κατά την εισβολή στη Μαλαϊκή Χερσόνησο και την ανακατάληψη της Σιγκαπούρης. Περιλάμβαναν κάποια βομβαρδιστικά Λιμπερέητορ από την 321^η (Ολλανδικών Ανατολικών Ινδιών) μοίρα της Αυστραλιανής Βασιλικής Πολεμικής Αεροπορίας (μέλη των εξόριστων Ολλανδικών δυνάμεων που υπηρετούσαν με τη RAAF), που επίσης στάθμευαν στα νησιά. Όταν η 99^η και η 356^η μοίρα της Βασιλικής Πολεμικής Αεροπορίας (RAF) έφτασαν στο Γουέστ Άιλαντ έφεραν μαζί τους μια εφημερίδα που ονομαζόταν Ατόλλη και περιείχε νέα του έξω κόσμου. Αφού τη διάβαζαν οι αεροπόροι στις εκτός καθηκόντων ώρες τους, απέκτησε φήμη όταν την έριξαν από βομβαρδιστικά Λιμπερέητορ σε στρατόπεδα Αιχμαλώτων πάνω από τα κεφάλια των Ιαπώνων φυλάκων.

Το 1946 η διοίκηση των νησιών πέρασε στη Σιγκαπούρη.

Στις 23 Νοεμβρίου 1955, τα νησιά μετέβησαν στον Αυστραλιανό έλεγχο υπό την Πράξη Νήσων Κόκος (Κήλινγκ) του 1955. Το 1978, η Αυστραλία εισήλθε σε μια μορφή απόκτησης των νησιών με την οικογένεια Κλούνις-Ρος.

Παραπομπές

Commons logo

Τα Wikimedia Commons έχουν πολυμέσα σχετικά με το θέμα    Νησιά Κόκος

1. Απογραφή 2016
2. Rulers.org