Παλαιογραφία
From Wikipedia, the free encyclopedia
Παλαιογραφία ονομάζεται η επιστημονική μελέτη των αρχαίων συστημάτων γραφής. Συγκαταλέγεται στις βοηθητικές επιστήμες της ιστορίας και είναι κλάδος της φιλολογίας. Η παλαιογραφία ερευνά την εξέλιξη της γραφής και των τύπων μέσα στο χρόνο. Οι παλαιογράφοι αναλύουν μεθοδικά τα χαρακτηριστικά των γραμμάτων, γραμματοσειρών, τύπων, σημείων στίξεως ή και των συνήθων συντομεύσεων, ως αναγνωρίσιμα και διακριτικά χαρακτηριστικά της εποχής τους. Με την βοήθεια της παλαιογραφίας είναι δυνατός ο προσδιορισμός της ηλικίας αχρονολόγητων κειμένων, ή η διασταύρωση διαθέσιμων πληροφοριών για το χρονικό, γεωγραφικό ή ιστορικό τους πλαίσιο. Μια από τις εφαρμογές της παλαιογραφίας είναι η χρονολόγηση επιγραφών επάνω σε σκληρό υλικό (π.χ. πέτρα, πέτρωμα, μάρμαρο κλπ.), όταν οι επιγραφές αυτές δεν φέρουν κάποια ιδιαίτερη χρονολογία.
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
Ανάλογα με το αλφάβητο διακρίνουμε και επί μέρους κλάδους, την
- λατινική παλαιογραφία
- ελληνική παλαιογραφία
- αραβική παλαιογραφία
- κυριλλική παλαιογραφία, κλπ.