Αμερικανός ηθοποιός (1908–1997) From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο Τζέιμς Μέτλαντ Στιούαρτ (αγγλικά: James Maitland Stewart), (20 Μαΐου 1908 - 2 Ιουλίου 1997) ήταν Αμερικανός ηθοποιός του θεάτρου και του κινηματογράφου, βραβευμένος με Όσκαρ Α' Ανδρικού Ρόλου το 1941 για την ταινία Κοινωνικά σκάνδαλα (The Philadelphia Story). Κατά τη διάρκεια της πολυετούς του καριέρας συνεργάστηκε με μεγάλους σκηνοθέτες όπως τον Φρανκ Κάπρα, τον Τζον Φορντ και τον Άλφρεντ Χίτσκοκ και πρωταγωνίστησε σε μερικές από τις σημαντικότερες ταινίες του 20ού αιώνα. Το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου τον έχει κατατάξει τρίτο στη λίστα με τους 25 μεγαλύτερους σταρ όλων των εποχών.
[14]
Ο Τζέιμς Μέιτλαντ Στιούαρτ γεννήθηκε στην Ιντιάνα της Πενσυλβάνια από τους Ελίζαμπεθ Ρουθ και Αλεξάντερ Μέιτλαντ Στιούαρτ και ήταν το μεγαλύτερο από τα τρία παιδιά της οικογένειας. Από μικρός εξέφρασε καλλιτεχνικές ανησυχίες και έμαθε να παίζει ακορντεόν. Αφότου τελείωσε το σχολείο το 1928 ο Στιούαρτ καταπιάστηκε με ποικίλες ενασχολήσεις, μια εκ των οποίων ήταν και η εμφάνισή του στο θεατρικό έργο The Wolves. Το όνειρό του ήταν να γίνει πιλότος, αλλά ο πατέρας του τον ανάγκασε να γραφτεί στο πανεπιστήμιο του Πρίστον, όπου και σπούδασε αρχιτεκτονική.
Κατά τη διάρκεια των σπουδών του άρχισε να ενδιαφέρεται για την υποκριτική. Το ταλέντο του στο ακορντεόν ενθουσίασε τα μέλη της θεατρικής ομάδας του πανεπιστημίου, τα οποία τον παρακίνησαν να συμμετάσχει στις θεατρικές τους παραστάσεις. Ενώ του είχε δοθεί υποτροφία για να τελειοποιήσει τις σπουδές του, το καλοκαίρι της αποφοίτησής του ο Στιούαρτ αποφάσισε να συμμετάσχει σε παραστάσεις της θεατρικής ομάδας. Εκείνο το καλοκαίρι γνωρίστηκε με τον Χένρι Φόντα, που ήταν μέλος της θεατρικής ομάδας και είχε χωρίσει προσφάτως από τη Μάργκαρετ Σάλιβαν. Ο Στιούαρτ και ο Φόντα έγιναν φίλοι και συγκατοίκησαν και η φιλία τους διήρκεσε μέχρι και το θάνατο του Φόντα το 1982. Έτσι, ο Στιούαρτ βρέθηκε στη Νέα Υόρκη να συγκατοικεί με τον Χένρι Φόντα, με τον ηθοποιό Μάιρον Μακ Κόρμικ και με το σκηνοθέτη Τζόσουα Λόγκαν και να εμφανίζεται στην παράσταση Goodbye Again στο Μπρόντγουεϊ. Στην παράσταση εκείνη, ο Στιούαρτ είχε έναν μικρό ρόλο που περιοριζόταν σε δυο ατάκες, παρ' όλα αυτά αποσπούσε το χειροκρότημα του κοινού.
Μετά το τέλος των παραστάσεων του Goodbye Again στο Μπρόντγουεϊ ο Στιούαρτ βρέθηκε να είναι άνεργος. Η οικονομική κρίση της περιόδου καθιστούσε δύσκολη την ανεύρεση εργασίας. Έτσι μέχρι και το 1934 ο Στιούαρτ, που συγκατοικούσε ακόμα με τον Φόντα, προσπαθούσε να τα βγάλει πέρα. Την ίδια χρονιά συμμετείχε στην παράσταση Page Miss Glory, που είχε σχετική επιτυχία και στο Yellow Jack, που αποτέλεσε το πρώτο του θεατρικό δράμα. Στο μεταξύ ο Φόντα μετά την επιτυχία του The Farmer Takes A Wife, αναχώρησε για το Χόλυγουντ, όπου υπέγραψε συμβόλαιο με την Fox. Παράλληλα ο Στιούαρτ που εκείνη την περίοδο εμφανιζόταν στο Divided by Three κέρδισε τις εντυπώσεις ενός ανιχνευτή ταλέντων της εταιρίας παραγωγής Metro. Πέρασε από οντισιόν με επιτυχία και υπέγραψε επταετές συμβόλαιο με τη Metro. Τα πρώτα χρόνια της θητείας του στην MGM, ήταν δύσκολο να βρεθεί το κατάλληλο υλικό για εκείνον, καθώς μάλιστα η σεμνή του εμφάνιση αποτέλεσε σοβαρό εμπόδιο.
Η επιτυχία έφτασε όμως το 1936, μετά από μια σειρά αποτυχημένων ταινιών, όταν η Μάργκαρετ Σάλιβαν τον ζήτησε για συμπρωταγωνιστή της στην ταινία Next time we love. Η Σάλιβαν ασχολήθηκε εντατικά με την προετοιμασία του Στιούαρτ, ο οποίος με τη βοήθεια της απέκτησε αυτοπεποίθηση και κατάφερε να αντεπεξέλθει με επιτυχία στις απαιτήσεις του ρόλου. Μετά την επιτυχία ακολούθησαν δεύτεροι ρόλοι στις ταινίες Σύζυγος εναντίον δακτυλογράφου (Wife vs. secretary, 1936), Χαμένο όνειρο (The Gorgeous Hussy, 1936), Ο χορός είναι η ζωή μου (Born To Dance, 1936) και Η εκδίκηση του γκάνγκστερ (The last gangster, 1937), ενώ η γνωριμία του με τον ατζέντη Λίλαντ Χέιγουορντ, του άλλαξε τη ζωή. Ο Χέιγουορντ κατάλαβε ότι για να γίνει ο Στιούαρτ πρώτο όνομα, θα έπρεπε να κάνει επιτυχία σε ταινία παραγωγής άλλης εταιρίας. Έτσι το 1938 τον δάνεισαν στην Columbia όπου συμμετείχε στην ταινία του Φρανκ Κάπρα Δε θα τα πάρεις μαζί σου (You Can't Take It With You).
Ο Φρανκ Κάπρα είχε ενθουσιαστεί από την ερμηνεία του Στιούαρτ στο μιούζικαλ του 1937 Οι τρεις δόκιμοι Navy Blue & Gold και αποφάσισε να του αναθέσει τον πρωταγωνιστικό ρόλο στην ταινία Δε θα τα πάρεις μαζί σου (You Can't Take It With You) με συμπρωταγωνιστές την Τζιν Άρθουρ και τον Λάιονελ Μπάριμορ. Το Δε θα τα πάρεις μαζί σου έμελλε να γίνει η μεγαλύτερη επιτυχία του 1938, κατακτώντας εκτός των άλλων και το Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας την ίδια χρονιά. Ο Στιούαρτ είχε πλέον εδραιώσει τη θέση του ανάμεσα στους πρωταγωνιστές του Χόλυγουντ. Παράλληλα με την επιτυχία στον επαγγελματικό τομέα, απέκτησε και επιτυχία στον ερωτικό τομέα, εφόσον σύναψε σύντομες σχέσεις με την Τζίντζερ Ρότζερς και τη Νόρμα Σίρερ.
Η επιτυχία συνεχίστηκε και το 1939, καθώς ανέλαβε να αντικαταστήσει τον Γκάρι Κούπερ σε μια από τις γνωστότερες πλέον ταινίες του Φρανκ Κάπρα, στο Ο κύριος Σμιθ πάει στην Ουάσινγκτον. Οι κριτικές ήταν διθυραμβικές και ο Στιούαρτ έλαβε την πρώτη του υποψηφιότητα για όσκαρ Α' ανδρικού ρόλου, για το οποίο θεωρήθηκε φαβορί. Είχε να αντιμετωπίσει όμως άλλες θρυλικές ερμηνείες, όπως εκείνη του Κλαρκ Γκέιμπλ για το Όσα παίρνει ο άνεμος (Gone With The Wind) και εκείνη του Λόρενς Ολίβιε για το Ανεμοδαρμένα ύψη (Wuthering Heights). Νικητής παρ' όλα αυτά αναδείχτηκε ο Ρόμπερτ Ντόνατ για το Αντίο, Ωραία Νιάτα (Goodbye Mr. Chips). Ο Στιούαρτ έμελλε να συνεργαστεί ακόμη μια φορά με τον Κάπρα το 1946 για την ταινία Μια Υπέροχη Ζωή (It's A Wonderful Life). Χρόνια αργότερα, ο Κάπρα τον αποκάλεσε τον Καλύτερο ηθοποιό που εμφανίστηκε ποτέ στη μεγάλη οθόνη. Παρά την επιτυχία του, οι θρησκόληπτοι γονείς του συνέχιζαν να τον παρακαλάνε να τα παρατήσει και να επιλέξει ένα άλλο είδος ζωής.
Ο Στιούαρτ συνέχισε να γυρίζει τη μια ταινία μετά την άλλη και κατά τη διάρκεια του 1940. Εκείνη την χρονιά συνεργάστηκε με το σκηνοθέτη Τζορτζ Κιούκορ, την Κάθριν Χέπμπορν και τον Κάρι Γκραντ στην κινηματογραφική μεταφορά του θεατρικού Κοινωνικά σκάνδαλα (The Philadelphia Story). Η επιτυχία του φιλμ του απέφερε μια ακόμα υποψηφιότητα για Όσκαρ Α' Ανδρικού Ρόλου, παρά το γεγονός ότι ο Γκραντ ήταν ο πραγματικός πρωταγωνιστής της ταινίας. Ο ίδιος ο Στιούαρτ δεν πίστευε στη νίκη του και ψήφισε για τη νίκη του φίλου του Χένρι Φόντα, που ήταν υποψήφιος για την κινηματογραφική μεταφορά του μυθιστορήματος του Τζον Στάινμπεκ Τα σταφύλια της οργής (The Grapes Of Wrath). Η έκπληξη ήταν μεγάλη για εκείνον όταν τελικά αναδείχτηκε νικητής τη βραδιά της απονομής. Λίγο καιρό μετά τη νίκη του στα Όσκαρ ο Στιούαρτ αναχώρησε εθελοντικά για το μέτωπο. Ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος ήταν πλέον γεγονός για την ανθρωπότητα.
Το ενδιαφέρον του Στιούαρτ για τα αεροσκάφη τον είχε ωθήσει να βγάλει δίπλωμα πιλότου το 1935 και όταν ξέσπασε ο πόλεμος στην Ευρώπη αποφάσισε να καταταχθεί στο σώμα της αεροπορίας, όπου και ολοκλήρωσε την εκπαίδευσή του. Κατά τη διάρκεια του πολέμου έλαβε μέρος σε πολλές επιχειρήσεις και το 1944 τιμήθηκε με το Σταυρό πολεμικής ανδραγαθίας.
Μετά τον πόλεμο ο Τζέιμς Στιούαρτ αποφάσισε να μην ανανεώσει το συμβόλαιό του με την MGM και να ξεκινήσει μια ανεξάρτητη καριέρα. Είχε επίσης σκεφτεί το ενδεχόμενο να στραφεί στην αεροπορία σε περίπτωση που η καριέρα του δεν αναγεννιόταν. Η πρώτη ταινία που γύρισε ήταν το κλασσική πλέον Μια Υπέροχη Ζωή του Κάπρα. Μια ανεξάρτητη παραγωγή της νεοϊδρυθείσας εταιρίας του Κάπρα Liberty Films, που δεν κατάφερε να προσελκύσει κόσμο στους κινηματογράφους και θεωρήθηκε αποτυχημένη. Παρόλα αυτά η ταινία προτάθηκε για πέντε όσκαρ με τον Στιούαρτ ξανά στη λίστα των υποψηφίων. Το Όσκαρ εκείνη τη χρονιά όμως πήγε στον Φρέντρικ Μαρτς για την ταινία Τα καλύτερα χρόνια της ζωής μας. Ο Κάπρα αναγκάστηκε να κλείσει την εταιρία του και ο Στιούαρτ άρχισε να αμφισβητεί τις υποκριτικές του δυνατότητες. Μετά από ένα σύντομο διάλειμμα επέστρεψε το 1947 με την ταινία Πόλις δίχως προσωπείον (Magic town) που δεν έλαβε καλές κριτικές.
Το 1948 τον βρήκε να συνεργάζεται για πρώτη φορά με τον Άλφρεντ Χίτσκοκ για την ταινία Ο Βρόχος (Rope), αλλά ούτε αυτή η ταινία έλαβε θετική υποδοχή και μετά από μια σειρά αποτυχημένων προσπαθειών ο Στιούαρτ αποφάσισε να επιστρέψει στο θέατρο, όπου ανέλαβε τον πρωταγωνιστικό ρόλο στην κωμωδία της Μαίρη Τσέις Χάρβεϊ . Ο Χάρβεϊ μεταφέρθηκε στην μεγάλη οθόνη το 1950, από τη Universal. Η πρώτη επιλογή για το ρόλο του Έλγουντ Π. Ντοντ ήταν ο Μπινγκ Κρόσμπι, ο οποίος τον απέρριψε αφήνοντας ελεύθερο το πεδίο για τον Στιούαρτ που πήρε τη θέση του αναγεννώντας έτσι την καριέρα του. Η ταινία ήταν μεγάλη επιτυχία και ξανάφερε τον ηθοποιό στο προσκήνιο και στις υποψηφιότητες για όσκαρ, το οποίο έχασε από τον Χοσέ Φερέρ. Την ίδια χρονιά εμφανίστηκε και στην ταινία Η καραμπίνα φάντασμα (Winchester '73) του Άντονι Μαν με τον οποίο ξεκίνησε μια μακρά περίοδο συνεργασίας. Η συμμετοχή του στην ταινία αυτή της Universal χαρακτηρίστηκε από το γεγονός ότι η αμοιβή του του δόθηκε με ποσοστά από τις εισπράξεις. Η επιτυχία είχε επιστρέψει για τον Στιούαρτ.
Την περίοδο της θητείας του στο Μπρόντγουεϊ με την παράσταση Χάρβεϊ, ο Στιούαρτ παντρεύτηκε τη Γκλόρια Χέιτρικ Μακ Λιν, με την οποία απέκτησε δυο δίδυμες κόρες το 1951 και υιοθέτησε δύο αγόρια. Οι δυο τους έμειναν παντρεμένοι μέχρι και το θάνατο της συζύγου το 1994.
Ο Άλφρεντ Χίτσκοκ και ο Τζέιμς Στιούαρτ συνεργάστηκαν τέσσερις φορές. Η πρώτη τους συνεργασία για την ταινία Ο Βρόχος δεν είχε θεωρηθεί επιτυχημένη. Η υπόθεση της ταινίας ήταν πολύ προοδευτική για το κοινό του, για τα δεδομένα του 1948, και ο εμφανής πειραματισμός του Χίτσκοκ (που προσπάθησε να δοκιμάσει να τη γυρίσει αποσπώντας μακρές λήψεις) δεν έλαβε ανταπόκριση. Η δεύτερή τους συνεργασία το 1954 όμως ήταν θριαμβευτική. Η ταινία Σιωπηλός Μάρτυς (Rear Window) όπου ο ηθοποιός συμπρωταγωνιστούσε με τη Γκρέις Κέλι θεωρήθηκε αριστούργημα και προτάθηκε για όσκαρ καλύτερης ταινίας, ενώ ο Στιούαρτ θεωρήθηκε ο πιο εμπορικός σταρ της χρονιάς. Το 1956 συνεργάστηκαν πάλι για το ριμέικ μιας παλαιότερης ταινίας του ίδιου του Χίτσκοκ Ο Άνθρωπος που Γνώριζε Πολλά (The man who knew too much) και το 1958 έλαβε χώρα η τέταρτη και τελευταία τους συνεργασία για την ταινία Δεσμώτης του Ιλίγγου (Vertigo). Το Δεσμώτης του Ιλίγγου με συμπρωταγωνίστρια την Κιμ Νόβακ θεωρήθηκε αποτυχία κι ο Χίτσκοκ απέδωσε την ευθύνη στην ηλικία του Στιούαρτ. Στις μέρες μας, ωστόσο, ο Δεσμώτης του Ιλίγγου θεωρείται από πολλούς η καλύτερη ταινία του μετρ του σασπένς.
Πέρα από τη συνεργασία του με τον Χίτσκοκ, ο Στιούαρτ τη δεκαετία του 1950 συνεργάστηκε ως επί το πλείστον με τον σκηνοθέτη Άντονι Μαν. Η συνεργασία τους σε μια σειρά από θρυλικά γουέστερν με αφετηρία το Η καραμπίνα φάντασμα του 1950, ήταν ιδιαίτερα επιτυχημένη. Ειδική μνεία πρέπει να γίνει στις ταινίες Το ατελείωτο ρομάντζο (The Glenn Miller Story, 1953) και Η καταραμένη κοιλάδα (The Man From Laramee, 1955) που είναι ίσως οι καλύτερες της συνεργασίας μεταξύ Μαν και Στιούαρτ. Το 1959 ο Τζέιμς Στιούαρτ συνεργάστηκε με τον Ότο Πρέμιγκερ για την ταινία Ανατομία ενός εγκλήματος (Anatomy Of A Murder) που του απέφερε την πέμπτη και τελευταία υποψηφιότητα για όσκαρ Α' ανδρικού ρόλου, το οποίο έχασε από τον Τσάρλτον Ίστον για το Μπεν Χουρ. Ενώ την επόμενη χρονιά ξεκίνησε τη συνεργασία του με το θρυλικό σκηνοθέτη και μετρ του γουέστερν Τζον Φορντ. Ταινίες όπως οι: Δυο ιππότες της κολάσεως (Two Rode Together, 1960), Ο άνθρωπος που σκότωσε τον Λίμπερτι Βάλανς (The Man Who Shot Liberty Valance, 1962), Η κατάκτηση της Δύσης (How The West Was Won, 1962) και Το δειλινό της μεγάλης σφαγής (Cheyenne Autumn, 1964) θεωρούνται κλασσικά αριστουργήματα.
Το 1961 ο Τζέιμς Στιούαρτ ερχόμενος από τη Ρώμη και κατευθυνόμενος στο Ναϊρόμπι πέρασε από την Αθήνα, όπου παρέμεινε για μία ώρα.[15] Το 1965 συμμετείχε στην ταινία Το πέταγμα του φοίνικα (The Flight Of The Phoenix) του Ρόμπερτ Όλντριτς, ενώ προς τα τέλη της δεκαετίας του 1960, με την αλλαγή των κινηματογραφικών δεδομένων, έκανε πέρασμα και από την τηλεόραση.
Μετά την αποτυχία της ταινίας The Magic Of Lassie το 1978, αποσύρθηκε από τον κόσμο της έβδομης τέχνης. Η απόσυρσή του βέβαια δεν ήταν ολοκληρωτική, καθώς επέστρεφε για ειδικές εξαιρέσεις, όπως εκείνης του 1983 που συνεργάστηκε με τη Μπέτι Ντέιβις στην τηλεταινία Right Of Way. Οι επενδύσεις που είχε κάνει κατά τη διάρκεια της πολύχρονης καριέρας του, του είχαν αποφέρει πολλά κέρδη και ήταν πλέον εκατομμυριούχος. Το 1982 απεβίωσαν οι φίλοι του Χένρι Φόντα (από καρδιακή ασθένεια) και Γκρέις Κέλι (από τροχαίο).
Το 1980 το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου του απένειμε τιμητικό βραβείο καριέρας και το 1985 του απένειμαν τιμητικό βραβείο Όσκαρ. Τρία χρόνια αργότερα, το 1988, χρειάστηκε να σταθεί μπροστά σε μέλη του Κογκρέσου, μαζί με άλλους συναδέλφους του, όπως η Κάθριν Χέπμπορν και ο Μπαρτ Λάνκαστερ, για να ζητήσει να απαγορευτεί ο χρωματισμός παλαιών ασπρόμαυρων ταινιών από την εταιρεία του Τεντ Τέρνερ. Το 1994 απεβίωσε η σύζυγός του από καρκίνο και το 1997 απεβίωσε και ο ίδιος από πνευμονική εμβολή.
Έτος | Ταινία | Ελληνικός τίτλος | Σκηνοθέτης | Σημειώσεις |
---|---|---|---|---|
1935 | The Murder Man | Τιμ Γουέλαν | — | |
1936 | Rose Marie | Ρόουζμαρι | Β. Σ. Βαν Ντάικ | — |
Next Time We Love | Έντουαρντ Χ. Γκρίφιθ | — | ||
Wife vs. Secretary | Σύζυγος εναντίον δακτυλογράφου | Κλάρενς Μπράουν | — | |
Small Town Girl | Το ξύπνημα | Ουίλιαμ Α. Ουέλμαν | — | |
Speed | Έντγουϊν Λ. Μάριν | — | ||
The Gorgeous Hussy | Χαμένο όνειρο | Κλάρενς Μπράουν | — | |
Born to Dance | Ο χορός είναι η ζωή μου | Ρόι Ντελ Ρουθ | — | |
After the Thin Man | Η ασύλληπτη σκιά | Β. Σ. Βαν Ντάικ | — | |
1937 | Seventh Heaven | Χένρι Κινγκ | — | |
The Last Gangster | Η εκδίκηση του γκάνγκστερ | Έντουαρντ Λούντβιχ | — | |
Navy Blue and Gold | Οι τρεις δόκιμοι | Σαμ Γουντ | — | |
1938 | Of Human Hearts | Κλάρενς Μπράουν | — | |
Vivacious Lady | Ο κρυφός γάμος | Τζορτζ Στίβενς | — | |
The Shopworn Angel | Κολασμένη αγάπη / Η τιμή της ατιμασμένης | Χ. Σ. Πότερ | — | |
You Can't Take It With You | Δε θα τα πάρεις μαζί σου | Φρανκ Κάπρα | — | |
1939 | Made for Each Other | Ο ένας για τον άλλον | Τζον Κρόμγουελ | — |
The Ice Follies of 1939 | Απαγορευμένος παράδεισος | Ράινχολντ Σούντσελ | — | |
It's a Wonderful World | Στα ίχνη του αγνώστου | Β. Σ. Βαν Ντάικ | — | |
Mr. Smith Goes to Washington | Ο κύριος Σμιθ πάει στην Ουάσινγκτον | Φρανκ Κάπρα | Υποψηφιότητα: Όσκαρ Α' ανδρικού ρόλου | |
Destry Rides Again | Σαρξ και διάβολος | Τζορτζ Μάρσαλ | — | |
1940 | The Shop Around the Corner | Ερωτική φωλιά | Ερνστ Λιούμπιτς | — |
The Mortal Storm | Φρανκ Μπορζέιγκι | — | ||
No Time for Comedy | Δεν είναι καιρός για κωμωδία | Ουίλιαμ Κίλι | — | |
The Philadelphia Story | Κοινωνικά σκάνδαλα | Τζορτζ Κιουκόρ | Νικητής: Όσκαρ Α' ανδρικού ρόλου | |
1941 | Come Live with Me | Έλα να ζήσουμε μαζί | Κλάρενς Μπράουν | — |
Pot o' Gold | Δουλειές της εποχής / Η ώρα της ευτυχίας | Τζορτζ Μάρσαλ | — | |
Ziegfeld Girl | Ρόμπερτ Ζ. Λέοναρντ | — | ||
1946 | It's a Wonderful Life | Μια Υπέροχη Ζωή | Φρανκ Κάπρα | Υποψηφιότητα: Όσκαρ Α' ανδρικού ρόλου |
1947 | Magic Town | Πόλις δίχως προσωπείον | Ουίλιαμ Α. Ουέλμαν | — |
1948 | Call Northside 777 | Οι σταυροφόροι της δικαιοσύνης | Χένρι Χάθαγουεϊ | — |
On Our Merry Way | Στο χαρούμενο δρόμο μας | Κινγκ Βίντορ Λέσλι Φέλτον Τζον Χιούστον Τζορτζ Στίβενς | — | |
Rope | Ο Βρόχος / Η Θηλιά | Άλφρεντ Χίτσκοκ | — | |
You Gotta Stay Happy | Χ. Σ. Πότερ | — | ||
1949 | The Stratton Story | Πληγωμένος αετός | Σαμ Γουντ | — |
Malaya | Μαλαισία | Ρίτσαρντ Θορπ | — | |
1950 | Winchester '73 | Η καραμπίνα φάντασμα | Άντονι Μαν | — |
Broken Arrow | Σπασμένο βέλος | Ντέλμερ Ντέιβς | — | |
Harvey | Χάρβεϊ | Χένρι Κόστερ | Υποψηφιότητα: Όσκαρ Α' ανδρικού ρόλου | |
The Jackpot | Προσοχή, η εφορία | Ουόλτερ Λανγκ | — | |
1951 | No Highway in the Sky | Από τα μεσάνυχτα εως την αυγή | Χενρι Κόστερ | — |
1952 | The Greatest Show on Earth | Το Όγδοο Θαύμα | Σέσιλ Μπι Ντε Μιλ | — |
Bend of the River | Χαμένο καραβάνι | Άντονι Μαν | — | |
Carbine Williams | Πιο δυνατός κι από τις αλυσίδες | Ρίσαρντ Θορπ | — | |
1953 | The Naked Spur | Ο τελευταίος ζωντανός | Άντονι Μαν | — |
Thunder Bay | Το λιμάνι των κεραυνών | Άντονι Μαν | — | |
The Glenn Miller Story | Το ατελείωτο ρομάντζο / Γκλεν Μίλερ Στόρι | Άντονι Μαν | — | |
1954 | Rear Window | Σιωπηλός Μάρτυς | Άλφρεντ Χίτσκοκ | — |
The Far Country | Η διάβασις του διαβόλου | Άντονι Μαν | — | |
1955 | Strategic Air Command | Η θύελλα πέρασε | Άντονι Μαν | — |
The Man from Laramie | Η καταραμένη κοιλάδα | Άντονι Μαν | — | |
Artists and Models | Φρανκ Τάσλιν | Σύντομο πέρασμα | ||
1956 | The Man Who Knew Too Much | Ο Άνθρωπος που Γνώριζε Πολλά | Άλφρεντ Χίτσκοκ | — |
1957 | The Spirit of St. Louis | Λίνμπεργκ, η οδύσσεια ενός γενναίου | Μπίλι Γουάλντερ | — |
Night Passage | Νυχτερινή διάβασις | Τζέιμς Νέλσον | — | |
1958 | Vertigo | Δεσμώτης του Ιλίγγου | Άλφρεντ Χίτσκοκ | — |
Bell, Book and Candle | Ήρθες αργά αγάπη μου | Ρίτσαρντ Κουίν | — | |
1959 | Anatomy of a Murder | Ανατομία ενός εγκλήματος | Ότο Πρέμινγκερ | Υποψηφιότητα: Όσκαρ Α' ανδρικού ρόλου |
The FBI Story | Είμαι πράκτωρ της F.B.I. | Μέρβιν Λιρόι | — | |
1960 | The Mountain Road | Στη λαίλαπα του πολέμου | Ντάνιελ Μαν | — |
1961 | Two Rode Together | Δυο ιππότες της κολάσεως | Τζον Φορντ | — |
1962 | The Man Who Shot Liberty Valance | Ο άνθρωπος που σκότωσε τον Λίμπερτι Βάλανς | Τζον Φορντ | — |
Mr. Hobbs Takes a Vacation | Οι διακοπές ενός παντρεμένου | Χένρι Κόστερ | — | |
How the West Was Won | Η κατάκτηση της Δύσης | Τζον Φορτντ & Χένρι Χάθαγουεϊ | — | |
1963 | Take Her, She's Mine | Ο μπαμπάς μου και η γλυκιά ζωή | Χένρι Κόστερ | — |
1964 | Cheyenne Autumn | Το δειλινό της μεγάλης σφαγής | Τζον Φορντ | — |
1965 | Dear Brigitte | Αγαπημένη μου Μπριζίτ | Χένρι Κόστερ | — |
Shenandoah | Και οι 8 ήσαν ήρωες | Άντριου Μακ Λάγκλεν | — | |
The Flight of the Phoenix | Η πτήση του φοίνικος | Ρόμπερτ Όλντριτς | — | |
1966 | The Rare Breed | Ράντσο Μπράβο | Άντριου Μακ Λάγκλεν | — |
1968 | Firecreek | Η ώρα της εκδικήσεως | Βίνσεντ Μακίβιτι | — |
Bandolero! | Μπαντολέρο | Άντριου Μακ Λάγκλεν | — | |
1970 | The Cheyenne Social Club | Τζιν Κέλι | — | |
1971 | Fools' Parade | Ο άνθρωπος δυναμίτης | Άντριου Μακ Λάγκλεν | — |
1976 | The Shootist | Με το χέρι στη σκανδάλη | Ντον Σίγκελ | — |
1977 | Airport '77 | Τζάμπο Τζετ, στο τρίγωνο του διαβόλου | Τζέρι Τζέιμσον | — |
1978 | The Big Sleep | Ο επιθεωρητής Μάρλοου ξαναχτυπά | Μάικλ Γουίνερ | — |
The Magic of Lassie | Don Chaffey | — | ||
1981 | Afurika Monogatari (A Tale of Africa, released in the U. S. as The Green Horizon) | Σουμού Χάνι | — | |
1991 | An American Tail: Fievel Goes West | Αμέρικαν Στόρι: Ο Φιβέλ στην Άγρια Δύση | Phil Nibbelink Simon Wells | Μόνο φωνή |
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.