ελαφρύ βομβαρδιστικό και αναγνωριστικό αεροσκάφος From Wikipedia, the free encyclopedia
Το Dornier Do 17, στο οποίο τα πληρώματα του απέδωσαν το προσωνύμιο Fliegender Bleistift, "ιπτάμενο μολύβι", εξαιτίας της πολύ λεπτής ατράκτου του) ήταν γερμανικό δικινητήριο βομβαρδιστικό και αναγνωριστικό αεροσκάφος. Σχεδιάστηκε αρχικά σαν Schnellbomber, δηλαδή σαν ταχύ βομβαρδιστικό που θεωρητικά θα μπορούσε να αποφύγει τα εχθρικά μαχητικά εξαιτίας της μεγάλης του ταχύτητας.
Dornier Do 17 | |
---|---|
Το Dornier Do 17Z | |
Τύπος | βομβαρδιστικό και αναγνωριστικό |
Κατασκευαστής | Dornier Flugzeugwerke |
Χώρα προέλευσης | Γερμανία |
Παρθενική πτήση | 23 Νοεμβρίου 1934[1] |
Αποσύρθηκε | 1952 (Φινλανδική Πολεμική Αεροπορία)[2] |
Κύριος χειριστής | Luftwaffe |
Άλλοι χειριστές | Βασιλική Γιουγκοσλαβική Αεροπορία Φινλανδική Πολεμική Αεροπορία Ισπανική Πολεμική Αεροπορία |
Μονάδες που παρήχθησαν | 2139[3] |
Παραλλαγές | Dornier Do 215 |
Τα Do 17 χρησιμοποιήθηκαν πρώτη φορά σε πολεμικές επιχειρήσεις με την Λεγεώνα του Κόνδορα στον Ισπανικό Εμφύλιο και αποτέλεσαν μαζί με τα Heinkel He 111 και Junkers Ju 88 τον κορμό της δύναμης βομβαρδισμού της Luftwaffe στο πρώτο μισό του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Η απόσυρση ολοκληρώθηκε στα 1941, διότι πλέον η ακτίνα δράσης και το φορτίο βομβών τους ήταν ανεπαρκές. Η παραγωγή του τύπου διεκόπη το 1940, με τους διαθέσιμους πόρους να διατίθενται στο πιο σύγχρονο μέσο βομβαρδιστικό Ju 88. Εξέλιξη του Do 17 ήταν το Dornier Do 215, ενώ από τα 1942 εντάχθηκε σε παραγωγή το ριζικά βελτιωμένο Dornier Do 217.
Πολλά Do 17 αξιοποιήθηκαν σε άλλους ρόλους, όπως αυτόν της εκπαίδευσης πληρωμάτων, ή διατέθηκαν στις αεροπορίες άλλων χωρών του Άξονα.
Στα 1932 προκηρύχθηκε διαγωνισμός που αφορούσε την δημιουργία νέου αεροσκάφους μεταφοράς φορτίου για τους γερμανικούς σιδηροδρόμους (Deutsche Reichsbahn-Gesellschaft) και ταχέος αεροσκάφους μεταφοράς αεροπορικού ταχυδρομείου για την Lufthansa..[1] Οι εργασίες στο εργοστάσιο της Dornier στο Φριντριχσχάφεν ξεκίνησαν τον Αύγουστο του 1932.[1] Όταν στα 1933 ήλθαν οι Εθνικοσοσιαλιστές στην εξουσία, τα ηνία στο χώρο της αεροπορίας πήραν οι Χέρμαν Γκέρινγκ και Έρχαρντ Μιλχ, που σύντομα εγκαθίδρυσαν το Υπουργείο Αεροπορίας (Reichsluftfahrtministerium, RLM). Το Υπουργείο έδωσε την ονομασία Do 17 στο σχέδιο της Dornier, που σύντομα πήρε έγκριση για την κατασκευή πρωτοτύπων. Στα τέλη του 1933 εξεδόθη απαίτηση που αφορούσε την δημιουργία ταχέος αεροσκάφους με διπλό κάθετο ουραίο, που θα ήταν ικανό να "μεταφέρει φορτίο με ειδικό εξοπλισμό". Επρόκειτο για την συγκαλυμμένη περιγραφή ενός βομβαρδιστικού, διότι η Γερμανία απαγορεύονταν να παράγει πολεμικά αεροσκάφη και να διαθέτει πολεμική αεροπορία βάσει της Συνθήκης των Βερσαλιών.
Το αρχικό πρωτότυπο (το Do 17V1), πάνω στο οποίο βασίστηκε η κατασκευάστρια για να συνεχίσει τις εργασίες της, διέθετε μονό κάθετο ουραίο. Αρχικά δεν είχε τοποθετηθεί ο αναγκαίος εξοπλισμός που θα το μετέτρεπε σε πολεμική μηχανή.[4] Η κατασκευή των τριών πρώτων αεροσκαφών δοκιμών (Do 17 V1 ως V3) ξεκίνησε στα τέλη Μαΐου 1934. Στις 23 Νοεμβρίου 1934 πραγματοποίησε το V1 την παρθενική του πτήση. Ακολούθησε στις 18 Μαΐου 1935 το V2, με κινητήρες BMW VI 6.3 και διπλό κάθετο ουραίο. Πραγματοποιήθηκαν συγκριτικές δοκιμές ανάμεσα στα δύο αεροσκάφη, κατά την διάρκεια των οποίων φάνηκε ότι το V1 παρουσίαζε ζητήματα ευστάθειας, που οδήγησαν στην απόφαση τοποθέτησης διπλού κάθετου ουραίου και σε αυτό. Το συγκεκριμένο αεροσκάφος χάθηκε σε ατύχημα την 21η Δεκεμβρίου 1935.[5] Τον Σεπτέμβριο αυτού του έτους πέταξε για πρώτη φορά και το τρίτο πρωτότυπο.[6] Αργότερα ακολούθησε και τέταρτο αεροσκάφος δοκιμών (V4).
Τo Do 17 ήταν δικινητήριο υψηλοπτέρυγο αεροσκάφος, που προωθούνταν από αστεροειδείς κινητήρες. Είχε λεπτή αεροδυναμική άτρακτο και διέθετε ανασυρόμενο σύστημα προσγείωσης. Διέθετε αυτοφρασσόμενες δεξαμενές καυσίμου.
Η κύρια έκδοση παραγωγής ήταν το Do 17Z, στο οποίο ενσωματώθηκαν διάφορες βελτιώσεις, όπως ο επανασχεδιασμός του εμπρόσθιου μέρους, που έγιναν με βάσει την εμπειρία από τις επιχειρήσεις κατά την διάρκεια του Ισπανικού Εμφυλίου Πολέμου. Διέθετε ενιαίο κόκπιτ, κατά κύριο λόγο καλυμμένο από πλεξιγκλάς, στο οποίο συγκεντρώνονταν όλα τα μέλη του πληρώματος. Η διάταξη του πιλοτηρίου παρείχε εξαιρετική ορατότητα στο πλήρωμα.[7][Notes 1] Το πλήρωμα ήταν συνήθως τετραμελές και αποτελούνταν από τον πιλότο, τον βομβαρδιστή και δύο πολυβολητές. Ήταν δυνατή η μεταφορά μέχρι και 1000 kg βομβών, με τίμημα τον δραστικό περιορισμό της ακτίνας δράσης. Οι βομβαρδιστές αξιοποιούσαν κάποια έκδοση του περίφημου σκοπευτικού συστήματος Lofte για να πλήξουν τους στόχους τους.[9]
Dornier Do 17 | |
---|---|
Ρόλος | μέσο βομβαρδιστικό |
Πλήρωμα | 4 |
Διαστάσεις | |
Μήκος | 15,8 m |
Εκπέτασμα | 18 m |
Ύψος | 4,56 m |
Βάρος | |
Κενό | 5210 kg |
Μέγιστο απογείωσης | 8837 kg |
Σύστημα πρόωσης | |
Κινητήρες | δυο αερόψυκτοι αστεροειδείς κινητήρες Bramo 323P των 1000 hp |
Επιδόσεις & οπλισμός | |
Μέγιστη ταχύτητα | 410 km/h σε ύψος 5000 m |
Μέγιστο ύψος πτήσης | 8200 m |
Ακτίνα δράσης | 1000 km, με 500 kg βομβών και την μέγιστη δυνατή ποσότητα καυσίμου |
Οπλισμός | 6 πολυβόλα MG 15 των 7,92 mm μέχρι και 1000 kg βομβών |
Πηγές: Aircraft of the Third Reich,[25] Fighters and Bombers of World War II[26] και Do 17 Z-2 Baubeschreibung, April 1938
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.