Αλέξανδρος Λυκουρέζος
Έλληνας δικηγόρος και πολιτικός From Wikipedia, the free encyclopedia
Remove ads
Ο Αλέξανδρος Λυκουρέζος (Αθήνα, 4 Φεβρουαρίου 1934) είναι Έλληνας δικηγόρος, ποινικολόγος και πρώην πολιτικός.
Remove ads
Βιογραφία
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1934. Κατάγεται από οικογένεια με παράδοση στη δικηγορία και στην πολιτική. Είναι γιος του Παυσανία Λυκουρέζου, που διετέλεσε Υπουργός Εσωτερικών της Κυβέρνησης Παπάγου, ανιψιός του αξιωματικού του Πολεμικού Ναυτικού, εφοπλιστή και αντιστασιακού Παναγιώτη Λυκουρέζου και εγγονός του δικηγόρου και υπουργού Κωνσταντίνου Λυκουρέζου.[1] Φοίτησε στο Εκπαιδευτήριο «Ι. Μ. Παναγιωτόπουλος» και σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, απ' όπου αποφοίτησε το 1957.[2]
Τη δεκαετία του 1950 ασχολήθηκε με την ξιφασκία, στην οποία μάλιστα αναδείχθηκε πανελληνιονίκης το 1955 στο ξίφος μονομαχίας, καθώς και με την κολύμβηση στον Παναθηναϊκό.[3] Ιδιώτευσε ως δικηγόρος αναλαμβάνοντας το δικηγορικό γραφείο που είχε ιδρύσει ο παππούς του το 1910. Με την εγκαθίδρυση της Χούντας των Συνταγματαρχών διέφυγε στο εξωτερικό με την τότε συζυγό του, από όπου επέστρεψε το 1974. Τον Σεπτέμβριο του ιδίου έτους ήταν ο πρώτος που κατέθεσε μήνυση κατά των πρωταιτίων του πραξικοπήματος της 21ης Απριλίου 1967 επί εσχάτη προδοσία.[3]
Remove ads
Επαγγελματική σταδιοδρομία
Κατά τη διάρκεια της επαγγελματικής του σταδιοδρομίας συμμετείχε στη δίκη των μελών της τρομοκρατικής οργάνωσης «17 Νοέμβρη» ως συνήγορος του Βαρδή Βαρδινογιάννη και των οικογενειών των επιχειρηματιών Αλεξάνδρου Αθανασιάδη και Δημήτρη Αγγελόπουλου για το μέρος του κατηγορητηρίου που αφορούσε την απόπειρα δολοφονίας κατά του πρώτου και τις δολοφονίες των άλλων δύο. Ήταν επίσης συνήγορος του αστυνομικού Αθανασίου Μελίστα στη δίκη για την δολοφονία του 15χρονου Μιχάλη Καλτεζά, του Γιώργου Κοσκωτά στο ομώνυμο σκάνδαλο, ενώ είναι συνήγορος της εταιρείας Siemens στην υπόθεση του ομωνύμου σκανδάλου.[2] Το 1999 προσέφυγε μαζί με εκατοντάδες άλλους Έλληνες, μεταξύ των οποίων και ο Μίκης Θεοδωράκης στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο της Χάγης κατά του ΝΑΤΟ για τους εκτεταμένους βομβαρδισμούς με βόμβες διασποράς στην Γιουγκοσλαβία.[3]
Ασχολήθηκε με την πολιτική και έθεσε υποψηφιότητα στις εκλογές του 1974 στο Νομό Μεσσηνίας με την Ένωση Κέντρου - Νέες Δυνάμεις, αποτυγχάνοντας όμως να εκλεγεί.[3] Πολιτεύθηκε πάλι χωρίς επιτυχία στις βουλευτικές εκλογές του 1977 με την ΕΔΗΚ, ενώ το 1978 προσχώρησε στη Νέα Δημοκρατία, στην οποία εξελέγη μέλος της Κεντρικής Επιτροπής.[2] Κατά την περίοδο της κυβερνήσεως Ράλλη ήταν σύμβουλος του πρωθυπουργού. Στις εθνικές εκλογές του 2000 εξελέγη βουλευτής στην Α' Αθηνών με την υποστήριξη της Νέας Δημοκρατίας.[4] Το 2003 και μετά την εφαρμογή στο πλαίσιο της Συνταγματικής Αναθεώρησης του 2001[5] του τροποποιημένου άρθρου 57, που αφορά το Επαγγελματικό ασυμβίβαστο βουλευτών, παραιτήθηκε της βουλευτικής του έδρας, επιλέγοντας να συνεχίσει να ασκεί το δικηγορικό επάγγελμα. Στις εκλογές του 2004 συμπεριλήφθηκε στην δέκατη θέση του ψηφοδελτίου επικρατείας της Νέας Δημοκρατίας. Στις 14 Ιανουαρίου του 2005 εξελέγη πρόεδρος της Ε.Π.Α.Ε., θέση από την οποία παραιτήθηκε έναν χρόνο αργότερα.[2]
Remove ads
Υποθέσεις με τη δικαιοσύνη
Τον Μάρτιο του 2012 καταδικάστηκε πρωτόδικα για το αδίκημα της ηθικής αυτουργίς σε χρήση πλαστού εγγράφου κατά του Δημοσίου σε φυλάκιση πέντε ετών με αναστολή για την υπόθεση της Αιξωνής, μιας υπόθεσης καταπάτησης εκατοντάδων στρεμμάτων αναδασωτέας δασικής και δημόσιας έκτασης στην Αιξωνή Γλυφάδας στην πλαγιά του Υμηττού. Στο Εφετείο, το 2018, η πρωτόδικη απόφαση ανατράπηκε και ο Λυκουρέζος κηρύχθηκε αθώος για όλες τις κατηγορίες.[6]
Στις 18 Απριλίου 2019 συνελήφθη μετά από ένταλμα του ειδικού εφέτη ανακριτή που ερευνά την υπόθεση της μαφίας των φυλακών με τον ανακριτή να του αποδίδει κατηγορίες της σύστασης εγκληματικής οργάνωσης και της απόπειρας εκβίασης.[7] [8] Μετά την απολογία του, αφέθηκε ελεύθερος με χρηματική εγγύηση 50.000 ευρώ και τους περιοριστικούς όρους της απαγόρευσης εξόδου από τη χώρα και της εμφάνισης στο αστυνομικό τμήμα της περιοχής του δύο φορές τον μήνα.[9] Με βούλευμα του Συμβουλίου Εφετών Αθηνών απαλλάχθηκε πλήρως από τις κατηγορίες.[10]
Προσωπική ζωή
Σε πρώτο γάμο είχε νυμφευθεί την Αμερικανοβραζιλιάνα φωτογράφο, κοινωνιολόγο και πρώην φωτομοντέλο Αλίσια Κοριολάνο.[11] Όταν επιβλήθηκε το Πραξικόπημα της 21ης Απριλίου 1967, κατέφυγε μαζί της στην Αγγλία, όπου το ζευγάρι απέκτησε δύο παιδιά, τον Ιάσονα και τη Μαρίνα, τα οποία γεννήθηκαν με τρία χρόνια διαφορά. Επέστρεψε μόνος του -καθώς είχε στο μεταξύ χωρίσει- στην Ελλάδα μετά την αποκατάσταση της Δημοκρατίας το 1974. Από το 1976 ήταν νυμφευμένος με την ηθοποιό Ζωή Λάσκαρη μέχρι τον θάνατό της το 2017. Απέκτησαν μαζί μία κόρη, την Μαρία-Ελένη, που άλλαξε το όνομά της σε Αίθρα Λυκουρέζου.[12]
Remove ads
Παραπομπές
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads