Αντουάν Ζερόμ Μπαλάρ

Ο Αντουάν Ζερόμ Μπαλάρ (Antoine Jérôme Balard, 30 Σεπτεμβρίου 1802 – 30 Απριλίου 1876) ήταν Γάλλος χημικός, ένας από τους δύο επιστήμονες που πιστώνονται με την ανακάλυψη του βρωμίου.

Αντουάν Ζερόμ Μπαλάρ
Όνομα στη μητρική γλώσσα	Antoine-Jérôme Balard (Γαλλικά)
Γέννηση	30  Σεπτεμβρίου 1802 (απροσδιόριστο ημερολόγιο, πιθανώς Γρηγοριανό)[1][2][3] Μονπελιέ[1][4][5]
Θάνατος	30  Μαρτίου 1876 (απροσδιόριστο ημερολόγιο, πιθανώς Γρηγοριανό)[4][3][6] Παρίσι[1][5][4]
Υπηκοότητα	Γαλλία
Σπουδές	Faculty of Pharmacy of Montpellier
Βραβεύσεις	Βασιλικό Μετάλλιο (1830) και Ταξιάρχης της Λεγεώνας της Τιμής (24  Ιανουαρίου 1863)
Επιστημονική σταδιοδρομία
Ερευνητικός τομέας	χημεία
Ιδιότητα	χημικός, καθηγητής πανεπιστημίου και φαρμακοποιός
δεδομένα (π • σ • ε )

Ζωή και σταδιοδρομία

Ο Μπαλάρ, γιος ενός αμπελουργού, γεννήθηκε στο Μονπελιέ, όπου και τελείωσε το σχολείο. εργάσθηκε αρχικώς ως βοηθός φαρμακοποιού, αλλά, αναλαμβάνοντας και διδακτικά καθήκοντα, έγινε βοηθός χημικός στη Σχολή Θετικών Επιστημών του τοπικού πανεπιστημίου και αργότερα καθηγητής της χημείας στο Βασιλικό Κολέγιο και σχολή φαρμακοποιών. Το 1826 ανεκάλυψε στο θαλάσσιο νερό μια χημική ουσία που ανεγνώρισε ως ένα μέχρι τότε άγνωστο χημικό στοιχείο και το ονόμασε βρώμιο.^[7] Το ίδιο στοιχείο είχε απομονωθεί ανεξάρτητα από τον Γερμανό χημικό Καρλ Γιάκομπ Λέβιχ το προηγούμενο έτος, οπότε αμφότεροι οι επιστήμονες πιστώνονται με την ανακάλυψή του.

Αυτή η ανακάλυψη του προσέδωσε φήμη αρκετή ώστε να εκλεγεί ως διάδοχος του Τενάρ στην έδρα της χημείας στο Πανεπιστήμιο των Παρισίων, ενώ το 1851 διορίσθηκε καθηγητής της χημείας στο College de France, όπου είχε τον Μαρσελέν Μπερτελό πρώτα φοιτητή του, μετά βοηθό του και τέλος ισότιμο συνάδελφό του.^[7] Ο Μπαλάρ είχε φοιτητή του και τον Λουί Παστέρ, και μάλιστα στο εργαστήριο του Μπαλάρ ανεκάλυψε ο Παστέρ τη διαφορά μεταξύ των «δεξιόστροφων» και των «αριστερόστροφων» κρυστάλλων, αρχικώς στο τρυγικό οξύ. Ο Μπαλάρ πέθανε στο Παρίσι σε ηλικία 73 ετών.

Πέρα από την ανακάλυψη του βρωμίου και την παρασκευή πολλών ενώσεών του, ο Αντουάν Ζερόμ Μπαλάρ ήταν ένας δραστήριος χημικός, τόσο της καθαρής όσο και της εφαρμοσμένης χημείας.^[8] Στις έρευνές του επί των λευκαντικών ενώσεων του χλωρίου υπήρξε ο πρώτος που υπεστήριξε την άποψη ότι η λευκαντική σκόνη που χρησιμοποιούσαν τότε ήταν διπλή ένωση χλωριούχου ασβεστίου και του υποχλωριώδους ιόντος. Εξάλλου, αφιέρωσε πολύ χρόνο στο πρόβλημα της φθηνής εξαγωγής από το θαλάσσιο νερό σόδας και ποτάσας, αλλά εδώ οι κόποι του πήγαν χαμένοι εξαιτίας της ανακαλύψεως των πολύ φθηνότερων κοιτασμάτων του Στάσφουρτ. Στην οργανική χημεία ο Μπαλάρ δημοσίευσε εργασίες επί της διασπάσεως του οξαλικού αμμωνίου (με τον σχηματισμό οξαμικού οξέος), επί των αμυλαλκοολών, επί των κυανιούχων αλάτων και της διαφοράς στη σύσταση ανάμεσα στο νιτρικό αιθύλιο και θειικό αιθύλιο.^[7] Βοήθησε επίσης τον Παστέρ να καταστρώσει το πείραμα που απέδειξε ότι η αυτόματη γένεση ήταν λανθασμένη θεωρία.