Αντώνης Βασσάρας
Έλληνας ποδοσφαιριστής From Wikipedia, the free encyclopedia
Remove ads
Ο Αντώνης Βασσάρας (3 Ιουνίου 1938,[4] Θεσσαλονίκη – 11 Νοεμβρίου 2007) ήταν Έλληνας διεθνής διαιτητής ποδοσφαίρου και στη συνέχεια υψηλόβαθμο διοικητικό στέλεχος της διαιτησίας.
Remove ads
Βιογραφικά στοιχεία
Απεβίωσε στις 11 Νοεμβρίου 2007 σε ηλικία 69 ετών, υποκύπτοντας στον καρκίνο.[5] Το όνομά του φέρει η Νέα Σχολή Διαιτησίας στη Θεσσαλονίκη.[6]
Ο γιος του Κύρος,[7] ακολούθησε την πατρική πορεία ως διαιτητής FIFA-UEFA και θεσμικός παράγοντας στην Ελλάδα και τη Ρουμανία.
Σταδιοδρομία
Ως ποδοσφαιριστής
Με το άθλημα ασχολήθηκε από την εφηβεία, όντας παίκτης στο Θρίαμβο Ακροπόλεως.[7] Έως τα 28 υπήρξε ακραίος επιθετικός του Θερμαϊκού Θεσσαλονίκης, με τον οποίο αναδείχθηκε πρωταθλητής μίας μορφής Β΄ κατηγορίας το 1960. Την ερχόμενη αγωνιστική περίοδο σημείωσε 12 εμφανίσεις και ένα τέρμα στην Α΄ Εθνική, συμπαίκτης του πλάγιου αμυντικού Νίκου Ζλατάνου, επίσης διεθνούς διαιτητή αργότερα.[8]
Ως διαιτητής
Σε εγχώριο επίπεδο
Δραστηριοποιήθηκε στο χώρο από το 1965 και ανήκε στο Συνδέσμο Διαιτητών Ποδοσφαίρου Θεσσαλονίκης (ΣΔΠ Θεσσαλονίκης).[9] Πρώτη φορά διεύθυνε συνάντηση Α΄ κατηγορίας τη χρονιά 1972-73,[10] μεταξύ των Φωστήρα Ταύρου και Εθνικού Πειραιώς.[7] Εγκατέλειψε την ενεργό διαιτησία το 1987, έχοντας στο ενεργητικό του 85 και πλέον αγώνες για τη συγκεκριμένη διοργάνωση:[11]
με τελευταίον το αθηναϊκό ντέρμπι ανάμεσα σε ΑΕΚ και Παναθηναϊκό στην κοινή τους έδρα Ολυμπιακό στάδιο.[7] Οι 10 φορές που ορίστηκε την 1981-82, αποτέλεσαν τις περισσότερες συγκριτικά με κάθε άλλον συνάδελφό του.[13] Ο ίδιος, ανέφερε σε συνέντευξη ένα άθροισμα περίπου 150 παιχνιδιών κατά τη 15ετή του παρουσία στην ανώτατη βαθμίδα του ελληνικού πρωταθλήματος,[7] υπολογίζοντας και όσα είχε μετάσχει ως επόπτης –σήμερα βοηθός–.
Επιλέχθηκε να διευθύνει δύο συνεχόμενους τελικούς κυπέλλου Ελλάδας, τα 1982 (Παναθηναϊκός-ΑΕ Λάρισας 1-0) και 1983 (ΑΕΚ-ΠΑΟΚ 2-0), ενώ άσκησε χρέη επόπτη στους ισάριθμους προηγούμενους (1980 και 1981).[14]
Σε διεθνές επίπεδο
Το 1978 προτάθηκε και το 1980 ονομάστηκε διαιτητής FIFA,[7] για μία διεθνή πορεία που μέχρι το 1986 περιέλαβε τρεις αναμετρήσεις ευρωπαϊκών συλλογικών διοργανώσεων (με τονισμένα οι προκριθέντες):[15][16]
και 7 επίσημες ή φιλικές εθνικών ομάδων ανδρών:[4][17]
Για την βαθμολογικά κρίσιμη συνάντηση της 25ης Σεπτεμβρίου 1985 στο κεντρικό στάδιο Λένιν, ο Βασσάρας διαιτήτευσε εμπρός σε θεατές που υπερέβαιναν τις 100.000.[18] Δανοί (στα ημιτελικά του Ευρωπαϊκού της Γαλλίας) και Σοβιετικοί (από τις εκπλήξεις του Μουντιάλ της Ισπανίας) πέτυχαν να προκριθούν για τους 24 της τελικής φάσης του Παγκοσμίου κυπέλλου στο Μεξικό, όπου εμφανίστηκαν ανταγωνιστικότατοι και κατατάχθηκαν αντίστοιχα 9οι και 10οι της διοργάνωσης.[19]
Στην προαναφερόμενη συνέντευξη έκανε λόγο για 49 συνολικά αναμετρήσεις ηλικιακών κατηγοριών ανδρών, ελπίδων και νέων, σε γήπεδα της Ευρώπης και της Ασίας και στα πλαίσια παγκόσμιων και μεσογειακών διοργανώσεων.[7]
Ως παράγοντας διαιτησίας
Με την αποχώρηση στα 49 του και όντας πρώην διεθνής, αναγορεύτηκε αυτοδίκαια σε καθηγητή της ελληνικής διαιτησίας,[9] την οποία υπηρέτησε και από τη θέση του παρατηρητή σε αγώνες των εν ενεργεία ομολόγων του.[7] Διατέλεσε πρόεδρος του ΣΔΠ Θεσσαλονίκης (1990-1991),[20] της Ομοσπονδίας Διαιτητών Ποδοσφαίρου Ελλάδος (ΟΔΠΕ, 2006-2007).[9] και της Κεντρικής Επιτροπής Διαιτησίας (ΚΕΔ), οργάνου στην Ελληνική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία (ΕΠΟ). Η ανάληψη των καθηκόντων του για την τελευταία αυτή θέση το 1995, συνοδεύτηκε από αδρανοποίηση μεγάλου αριθμού βασικών στελεχών του χώρου.[21]
Remove ads
Παραπομπές
Πηγές
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads