Βάσω Κατράκη

Η Βάσω Κατράκη (το γένος Λεονάρδου, Αιτωλικό, 5 Ιουλίου 1914 - Αθήνα, 27 Δεκεμβρίου 1988^[3]) ήταν Ελληνίδα ζωγράφος και διακεκριμένη χαράκτρια.

Βάσω Κατράκη
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη μητρική γλώσσα	Βάσω Κατράκη (Ελληνικά)[1]
Γέννηση	5 Ιουλίου 1914 (1914-07-05) Αιτωλικό Αιτωλοακαρνανίας[2][1]
Θάνατος	27 Δεκεμβρίου 1988 (74 ετών) Αθήνα[1]
Τόπος ταφής	Πρώτο Νεκροταφείο Αθηνών
Χώρα πολιτογράφησης	Ελλάδα[1]
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	Ελληνικά
Σπουδές	Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών (1936–1949)[1]
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	ζωγράφος[1] χαράκτρια[1]
Οικογένεια
Σύζυγος	Γιώργος Κατράκης (ν. 1941)
Τέκνα	2
δεδομένα

Βιογραφία

Γεννήθηκε στις 5 Ιουλίου του 1914 στο Αιτωλικό, ήταν κόρη του κτηματία^[4] Γεωργίου Λεονάρδου και της Θεοδώρας Σαρλή και είχε άλλα τέσσερα αδέλφια (δύο αγόρια και δύο κορίτσια).^[3]

Φοίτησε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών έχοντας ως καθηγητές τον Κωνσταντίνο Παρθένη στη ζωγραφική και τον Γιάννη Κεφαλληνό στη χαρακτική.^[3] Αποφοίτησε το 1940 και τον επόμενο χρόνο παντρεύτηκε τον γιατρό Γιώργο Κατράκη με τον οποίο απέκτησε το 1958 δύο παιδιά.^[3]

Κατά τη διάρκεια της Κατοχής, τόσο η ίδια όσο και ο σύζυγός της εντάχθηκαν στο ΕΑΜ.^[3] Μάλιστα, το 1945, ξυλογραφίες της συμπεριλήφθηκαν στο λεύκωμα «Θυσιαστήριο της λευτεριάς».^[5] Το 1955 πραγματοποίησε την πρώτη της ατομική έκθεση ενώ το 1958 τιμήθηκε με το πρώτο βραβείο χαρακτικής στη Μπιενάλε της Αλεξάνδρειας καθώς και με το βραβείο premium στη Μπιενάλε του Λουγκάνο. Το 1966 έλαβε το διεθνές βραβείο λιθογραφίας Tamarint στο πλαίσιο της Μπιενάλε της Βενετίας.^[3]

Με την επιβολή της Δικτατορίας, συνελήφθη και εξορίστηκε στη Γυάρο, όμως το επόμενο έτος, απελευθερώθηκε μετά από διεθνείς πιέσεις.^[3] Το 1976 τιμήθηκε με το πρώτο βραβείο της Intergrafik σε διεθνή έκθεση γραφικών τεχνών στην Ανατολική Γερμανία.^[3] Διετέλεσε μέλος του Επιμελητηρίου Εικαστικών Τεχνών Ελλάδος (ΕΕΤΕ)^[6] και υπήρξε ιδρυτικό μέλος της Ένωσης Ελλήνων Χαρακτών ^[7] Απεβίωσε στις 27 Δεκεμβρίου 1988, σε ηλικία 74 ετών. Ενταφιάστηκε στο Πρώτο Νεκροταφείο Αθηνών.

Τεχνοτροπία

Η Βάσω Κατράκη ως χαράκτρια δημιούργησε σε μεγάλο βαθμό χρησιμοποιώντας ως υλικό τον ψαμμίτη, ένα υλικό που λίγοι χαράκτες έχουν δουλέψει, γεγονός που της προσέδωσε διεθνή φήμη.^[8] Η χαρακτική της συνδυάζει την προσήλωσή της στην πραγματικότητα και την έμφαση στα εξπρεσσιονιστικά στοιχεία.^[9]

Μουσείο «Βάσω Κατράκη» στο Αιτωλικό

Στις 25 Ιουνίου 2006, εγκαινιάστηκε στο Νησάκι του Αιτωλικού το «Κέντρο Χαρακτικών Τεχνών - Μουσείο Βάσως Κατράκη». Η χαράκτρια κληροδότησε στη γενέτειρά της όλα της τα έργα, τα οποία φιλοξενούνται μόνιμα στη μια αίθουσα του μουσείου.^[3][8] Η δεύτερη μεγάλη αίθουσα του μουσείου μπορεί κατά περίπτωση να φιλοξενεί έργα μεγάλων εικαστικών δημιουργών. Το υπόγειο του μουσείου έχει διαμορφωθεί για να λειτουργήσει αργότερα ως Σχολή Χαρακτικής Τέχνης. Ο ιστορικός της Τέχνης Κώστας Σταυρόπουλος επιμελήθηκε την έκθεση της χαράκτριας.

Διακρίσεις

Αυτό το πλούσιο έργο με τις χαρακτηριστικές λιγνές μορφές που παραπέμπουν στα κυκλαδικά ειδώλια τής χάρισε σημαντικές διεθνείς διακρίσεις.

1958	Πρώτο βραβείο χαρακτικής	Μεσογειακή Μπιενάλε	Αλεξάνδρεια
1958	Πρέμιουμ	Διεθνής Μπιενάλε χαρακτικής	Λουγκάνο
1965	Επίτιμο μέλος	L’ Academia Florentina delle Arti del Disegno	Φλωρεντία
1966	Διεθνές βραβείο Λιθογραφίας “Ταμαρίντ”	Μπιενάλε	Βενετία
1976	Πρώτο βραβείο "Intergrafik"	Διεθνής έκθεση χαρακτικής	Ανατολικό Βερολίνο