Βιάρος Καποδίστριας

Ο Βιάρος Καποδίστριας (1774 - 1842) ήταν Έλληνας πολιτικός, νομικός και μέλος της Φιλικής Εταιρείας από την Κέρκυρα. Υπήρξε αδελφός των κυβερνητών της Ελλάδας Ιωάννη και Αυγουστίνου Καποδίστρια.

Βιάρος Καποδίστριας
Υπουργός επί των Στρατιωτικών
Περίοδος 18 Ιανουαρίου 1828 – 5 Δεκεμβρίου 1831
Κυβερνήτης	Ιωάννης Καποδίστριας Αυγουστίνος Καποδίστριας
Προκάτοχος	θέση που εγκαθιδρύθηκε
Διάδοχος	Γεώργιος Κουντουριώτης
Γερουσιαστής της Ελλάδας
Περίοδος 6 Αυγούστου 1829 – 27 Ιουλίου 1832
Μέλος του Πανελλήνιου Σώματος
Περίοδος 23 Απριλίου 1828 – 6 Αυγούστου 1829
Κυβερνήτης	Ιωάννης Καποδίστριας
Προσωπικά στοιχεία
Γέννηση	1774, Κέρκυρα
Θάνατος	1842 Κέρκυρα
Υπηκοότητα	Ελλάδα
Σπουδές	Πανεπιστήμιο της Πάδοβας
Επάγγελμα	πολιτικός δικηγόρος
δεδομένα

Βιογραφία

Ο Βιάρος Καποδίστριας γεννήθηκε το 1774 στην Κέρκυρα και ήταν ο πρωτότοκος γιος του διπλωμάτη κόμη Αντώνιου-Μαρία Καποδίστρια και της Διαμαντίνας, κόρης του Χριστόδουλου Γονέμη.

Αφού παρακολούθησε εγκύκλια μαθήματα στη γενέτειρά του, μετέβη στην Πάδοβα, όπου σπούδασε νομικά^[1]. Επιστρέφοντας στα Επτάνησα διετέλεσε γερουσιαστής Κέρκυρας και το 1818 μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία από τον Αριστείδη Παππά.

Κατά τη διάρκεια της επανάστασης, έχοντας ως έδρα την Κέρκυρα, υπήρξε -μαζί με τον μεγαλέμπορο Κωνσταντίνο Γεροστάθη- σύνδεσμος ανάμεσα στα φιλελληνικά σωματεία της Ευρώπης και τους επαναστάτες^[2]. Παράλληλα συμμετείχε στις προσπάθειες για περίθαλψη των προσφύγων, που κατέφευγαν από τις επαναστατημένες περιοχές στα νησιά του Ιονίου^[1].

Τον Μάρτιο του 1828 ήρθε μαζί με τον αδελφό του Αυγουστίνο στην Ελλάδα, για να συνδράμουν τον έτερο αδελφό τους και κυβερνήτη Ιωάννη Καποδίστρια^[3]. Διετέλεσε μέλος του «Πανελληνίου» και μαζί με τον Αλέξανδρο Μαυροκορδάτο διορίστηκε υπεύθυνος περί των Πολεμικών. Αποτέλεσε επίσης μέλος του Γενικού Φροντιστηρίου, έκτακτος επίτροπος των Σποράδων και από τον Οκτώβριο του 1829 υπουργός Ναυτικών. Παράλληλα, φέρεται και ως υπεύθυνος της μυστικής αστυνομίας^[3]. Επίσης σημαντική ήταν η συνεισφορά του στη δράση του Ορφανοτροφείου Αίγινας^[1] και στην ίδρυση του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου στο ίδιο νησί.

Το γεγονός ότι τόσο ο ίδιος όσο και ο Αυγουστίνος αναδείχτηκαν σε υψηλόβαθμα κρατικά στελέχη, στηλιτεύτηκε από την αντικαποδιστριακή πολιτική παράταξη ως δείγμα νεποτισμού^[4]. Επίσης ο Βιάρος κατηγορήθηκε για αυταρχική διοίκηση, αλλά και για διάφορες αυθαιρεσίες^[5].

Τον Μάιο του 1832, μετά από την πτώση του Αυγουστίνου Καποδίστρια από την εξουσία, ο Βιάρος κατέφυγε στην Κέρκυρα, όπου και απεβίωσε το 1842^[1].