Δημήτριος Τσώκρης

Ο Δημήτριος Τσώκρης ήταν Έλληνας αγωνιστής της Επανάστασης του 1821 και πολιτικός.

Δημήτριος Τσώκρης
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση	1796 Άργος
Θάνατος	1875 Αθήνα[1]
Χώρα πολιτογράφησης	Οθωμανική Αυτοκρατορία
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	στρατιωτικός πολιτικός
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Πόλεμοι/μάχες	Ελληνική Επανάσταση του 1821
δεδομένα

Βιογραφικά στοιχεία

Ο Τσώκρης γεννήθηκε στο Άργος, από όπου και καταγόταν. Οργάνωσε με δικά του έξοδα στρατιωτικό σώμα και έγινε ο αρχηγός της επαρχίας του Άργους. Πήγε στην Κωνσταντινούπολη, όμως επέστρεψε μετά την αρχή της επανάστασης και παρουσιάστηκε ως αρχηγός της Επαρχίας Άργους.

Διέπρεψε κατά την πολιορκία του Ναυπλίου και κατά την εισβολή του Δράμαλη στην Αργολίδα. Συμμετείχε στην εκστρατεία εναντίον του Δράμαλη, στις μάχες στα Δερβενάκια, στη Ναύπακτο, στην Τριπολιτσά, στο Νιόκαστρο και αλλού. επολέμησε έως ότου οι Τούρκοι εχάθησαν από την Αργολίδα. Βρέθηκε και σε διάφορους ακροβολισμούς και σε μάχες στο Παλιόκαστρο του Άργους. Στη Μάχη του Αγίου Σώστη όπου φονεύτηκε ο παπά Αρσένης Κρέστης, ο Τσώκρης έφτασε πρώτος με τους στρατιώτες του από την Αργολίδα και καταλαμβάνοντας τα νώτα των Τούρκων. Μετά από αυτόν έφτασε από το Στεφάνι και το απόσπασμα του Νικήτα, ο Χατσή Χρήστος και άλλοι, και όλοι μαζί σώσανε την έκβαση της μάχης. Ο Τσώκρης πολέμησε μέχρι που οι Τούρκοι εγκατέλειψαν την Αργολίδα και την Κόρινθο. Στους εμφύλιους πολέμους ακολούθησε τον Κολοκοτρώνη, με τον οποίο τον συνέδεε στενή φιλία. Όταν αργότερα ήρθε ο Ιμπραήμ εξεστράτευσε και αυτός κατά των Αράβων υπό την στραταρχία του Κυριάκου Σκούρτη. Στη μάχη που έγινε στους Παλαιούς Αβαρίνους, ο Ιμπραήμ Πασάς πολιόρκησε στενά τους Έλληνες που είχαν κλειστεί στο φρούριο, και οι οποίοι μην έχοντες τροφές, πολεμοφόδια και καμία ελπίδα βοήθειας παραδόθηκαν στον Ιμπραήμ δια συνθήκης παραδίδοντας τα όπλα τους. Μεταξύ των παραδοθέντων Ελλήνων ήταν και ο Τσώκρης με τους στρατιώτες και καπεταναίους του.

Διετέλεσε πληρεξούσιος της επαρχίας Άργους στις Εθνικές Συνελεύσεις, στην Δ’ του Άργους (1829) και την Ε’ του Ναυπλίου (1831). Διετέλεσε βουλευτής της επαρχίας Άργους επί Όθωνα και επί Γεωργίου Α’. Είχε τιμηθεί με τα παράσημα του αργυρού και χρυσού σταυρού του Σωτήρος και των Ταξιαρχών, το 1847 ήταν υποστράτηγος της ενεργού φάλαγγας και το 1864 επίτιμος υπασπιστής του βασιλέως Γεωργίου Α’.

Ήταν παντρεμένος με τη Μαριγώ Α. Ιατρού και είχε έξι γιους και τρεις κόρες, ανάμεσά τους ο Νικόλαος (βουλευτής Άργους), Πηνελόπη Ταμπακοπούλου και Ελένη Καρατζά.^[2]