Διαγωνισμός Τραγουδιού Eurovision 1988

Ο Διαγωνισμός Τραγουδιού Eurovision 1988 ήταν η 33η έκδοση του ετήσιου Διαγωνισμού Τραγουδιού Eurovision. Ο διαγωνισμός πραγματοποιήθηκε στις 30 Απριλίου 1988 στο Δουβλίνο της Ιρλανδίας, μετά τη νίκη της χώρας στην προηγούμενη έκδοση του 1987. Οι παρουσιαστές ήταν οι Πατ Κένι και Μικέλε Ρόκα. Ο κεντρικός διοργανωτικός ραδιοτηλεοπτικός οργανισμός ήταν το Radio Telefís Éireann (RTÉ) είχε την επιμέλεια της παραγωγής, την οποία άλλαξε ως προς το στιλ σε σχέση με τους προηγούμενους διαγωνισμούς, δίνοντάς της έναν πιο νεανικό τόνο (ώστε να προσελκύσει και νεότερα σε ηλικία κοινά).

Διαγωνισμός Τραγουδιού Eurovision 1988
Ημερομηνίες
Τελικός	30 Απριλίου 1988
Διοργάνωση
Χώρος διεξαγωγής	RDS Simmonscourt Pavilion, Μπόλσμπριτζ, Δουβλίνο, Ιρλανδία
Παρουσιαστές	Πατ Κένι Μικέλε Ρόκα
Μουσική διεύθυνση	Νόελ Κέλιαν
Σκηνοθέτης	Ντίκλαν Λάουνεϊ
Εκτελεστικός επόπτης	Φρανκ Νεφ
Εκτελεστικός παραγωγός	Λίαμ Μίλερ
Διοργανωτής	Raidió Teilifís Éireann (RTÉ)
Ιστοσελίδα	Επίσημος ιστότοπος
Έναρξη διαγωνισμού	Ερμηνεία του "Hold Me Now" από τον Τζόνι Λόγκαν
Ενδιάμεση πράξη	Οι Hothouse Flowers ερμήνευσαν το "Don't Go"
Συμμετέχοντες
Αριθμός συμμετοχών	21
Πρώτη εμφάνιση	Καμία
Επιστρέφουν	Καμία
Αποχωρούν	Κύπρος
Χάρτης συμμετοχών      Συμμετέχουσες χώρες     Χώρες που συμμετείχαν στο παρελθόν, αλλά όχι το 1988
Ψηφοφορία
Σύστημα ψηφοφορίας	Κάθε χώρα απένειμε 12, 10, 8-1 βαθμούς σε 10 τραγούδια
Μηδέν βαθμοί	Αυστρία
Νικητής	Ελβετία "Ne partez pas sans moi"
← 1987 • Διαγωνισμός Τραγουδιού Eurovision • 1989 →

Νικήτρια χώρα αναδείχθηκε η Ελβετία με το τραγούδι "Ne partez pas sans moi", ερμηνευμένο από την Καναδέζα τραγουδίστρια Σελίν Ντιόν σε σύνθεση του Ατίλα Σερεφτούγ και γαλλικούς στίχους της Νέλα Μαρτινέτι. Η Ελβετία νίκησε το Ηνωμένο Βασίλειο με μόλις ένα βαθμό διαφορά στην τελευταία ψηφοφορία της βραδιάς. Είκοσι μία χώρες συμμετείχαν, μετά από ένα αρχικό σχέδιο είκοσι δύο χωρών, καθώς η Κύπρος αποκλείστηκε επειδή παραβίασε τους κανόνες του διαγωνισμού δημοσιεύοντας λίγα χρόνια νωρίτερα το τραγούδι που θα την εκπροσωπούσε, σε μια προσπάθεια εκπροσώπησης της χώρας σε προηγούμενη έκδοση του διαγωνισμού. Το κυπριακό τραγούδι είχε σχεδιαστεί για να εκτελεστεί 2ο σε σειρά.

Τοποθεσία

RDS Simmonscourt – χώρος διεξαγωγής του διαγωνισμού του 1988.

Το Δουβλίνο είναι η πρωτεύουσα και μεγαλύτερη πόλη της Ιρλανδίας. Το Δουβλίνο βρίσκεται στην επαρχία του Λένστερ στην ανατολική ακτή της Ιρλανδίας, στις εκβολές του ποταμού Liffey. Με την πόλη να ιδρύεται αρχικά ως οικισμός Βίκινγκ, το Βασίλειο του Δουβλίνου έγινε η κύρια πόλη της Ιρλανδίας μετά την εισβολή των Νορμανδών. Η πόλη επεκτάθηκε γρήγορα από τον 17ο αιώνα και ήταν σύντομα η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Βρετανικής Αυτοκρατορίας πριν από τις Πράξεις της Ένωσης το 1800. Μετά την ανεξαρτησία το 1922, το Δουβλίνο έγινε η πρωτεύουσα της Δημοκρατίας της Ιρλανδίας.

Ο διαγωνισμός πραγματοποιήθηκε στο Simmonscourt Pavilion της Βασιλικής Εταιρείας του Δουβλίνου, το οποίο συνήθως χρησιμοποιούταν για εκθέσεις ιππασίας και γεωργίας. Ο ίδιος χώρος φιλοξένησε το διαγωνισμό του 1981. Η διοργάνωση του διαγωνισμού στο Δουβλίνο το 1988 αποτελούσε μέρος του εορτασμού των 1000 ετών του Δουβλίνου από τότε που ιδρύθηκε από τους Σκανδιναβούς εποίκους το 988.

Μορφή

Γραφιστικός σχεδιασμός

Ο ραδιοτηλεοπτικός οργανισμός RTÉ προσέλαβε τον Ντίκλαν Λάουνεϊ, ο οποίος ήταν αξιοσημείωτος ως διευθυντής μουσικών βίντεο και προγραμμάτων νέων, ως σκηνοθέτης για αυτήν την έκδοση, προκειμένου να ανανεώσει τον διαγωνισμό για να προσελκύσει και να διατηρήσει ένα νεότερο κοινό. Ο παραδοσιακός πίνακας βαθμολογίας αντικαταστάθηκε με δύο γιγάντιες βιντεοθόνες Vidiwalls που βρισκόταν και στις δύο πλευρές της σκηνής, οι οποίες πρόβαλλαν ζωντανές εικόνες των ερμηνευτών από το πράσινο δωμάτιο όπου οι διαγωνιζόμενοι καθόταν κατά τη διάρκεια των ανακοινώσεων των βαθμολογιών και χρησιμοποιήθηκε ένας νέος πίνακας αποτελεσμάτων που δημιουργήθηκε από υπολογιστή.

Η ίδια η σκηνή, που σχεδιάστηκε από την Πάουλα Φάρελ υπό τον επικεφαλή σχεδιαστή παραγωγής Μάικλ Γκρόγκαν, ήταν επίσης η μεγαλύτερη και πιο περίπλοκη που κατασκευάστηκε ποτέ για τον Διαγωνισμό Τραγουδιού της Eurovision. Για να αντισταθμίσει το γεγονός ότι η τεράστια σκηνή καταλάμβανε το μεγαλύτερο μέρος της αίθουσας σε μια πραγματικά μεσαίου μεγέθους αίθουσα εκθέσεων, ο σκηνοθέτης σκόπιμα "μαύρισε" την αίθουσα όπου βρισκόταν το κοινό και αρνήθηκε να χρησιμοποιήσει ευρείες γωνίες του κοινού, προκειμένου να δημιουργήσει την ψευδαίσθηση ότι ο χώρος είναι μεγαλύτερος από ό, τι ήταν στην πραγματικότητα.

Οι καρτ-ποστάλ παρουσίαζαν τους συμμετέχοντες να κάνουν πράγματα στην Ιρλανδία από τον πολιτισμό ή την παράδοση, μέχρι τα αθλήματα ή τα αξιοθέατα.

Ο Λάουνεϊ ήταν επίσης ο σκηνοθέτης της ενδιάμεσης διαλειμματικής πράξης της παράστασης, που παρουσιάστηκε μετά από όλες τις συμμετοχές και πριν από την ανακοίνωση των ψήφων. Το διάλειμμα ήταν ένα βίντεο του δημοφιλούς ιρλανδικού ροκ συγκροτήματος Hothouse Flowers, το οποίο γυρίστηκε σε έντεκα χώρες σε όλη την Ευρώπη και ήταν το πιο ακριβό μουσικό βίντεο που είχε παραχθεί ποτέ στην Ιρλανδία εκείνη την εποχή.

Ψηφοφορία

Κάθε χώρα είχε μια κριτική επιτροπή που απένειμε 12, 10, 8, 7, 6, 5, 4, 3, 2 και 1 πόντους για τα δέκα κορυφαία τραγούδια της.

Αυτή η έκδοση διαθέτει μία από τις κοντινότερες και πιο ασταθείς ψήφους στην ιστορία του διαγωνισμού. Με τρεις χώρες να έχουν μείνει να ψηφίσουν, το Ηνωμένο Βασίλειο είχε προβάδισμα με 133 βαθμούς έναντι των 118 της Ελβετίας. Με την τρίτη από το τέλος χώρα, τη Γαλλία, να απονέμει στην Ελβετία μόνο έναν βαθμό, η νίκη του Ηνωμένου Βασιλείου φαινόταν σίγουρη, αφού η Ελβετία και να λάμβανε τα δύο τελευταία σετ των 12 πόντων, το Ηνωμένο Βασίλειο θα χρειαζόταν να συγκεντρώσει μόνο 11 πόντους από τρεις επιτροπές σε συνδυασμό, για να είναι ο μεγάλος νικητής και να μη μπορεί να κερδηθεί. Ωστόσο, η Γαλλία δεν απένειμε κανέναν πόντο στο Ηνωμένο Βασίλειο, και η ακόλουθη χώρα, η Πορτογαλία, έδωσε στο Ηνωμένο Βασίλειο 3 πόντους ενώ έδωσε τους μέγιστους 12 στην Ελβετία, αφήνοντας το ενδεχόμενο νίκης κάποιας συγκεκριμένης χώρας ανοιχτό μεταξύ των δύο χωρών μέχρι το τέλος της ψηφοφορίας.

Με την ολοκλήρωση της ψηφοφορίας από την προτελευταία κριτική επιτροπή, το Ηνωμένο Βασίλειο είχε πέντε πόντους έναντι της Ελβετίας. Καθώς η τελική κριτική επιτροπή, αυτή της Γιουγκοσλαβίας, άρχισε να απονέμει τους βαθμούς της με τη συνήθη αύξουσα σειρά, ακούστηκαν πολλοί ενθουσιασμοί από το ακροατήριο για να δουν πώς θα πετύχαιναν οι δύο αντίπαλοι για τη νίκη. Η Ελβετία ήταν η πρώτη που άκουσε το όνομά της με έξι πόντους, προχωρώντας με έναν βαθμό προβάδισμα έναντι του Ηνωμένου Βασιλείου. Νωρίτερα, μετά από μεγάλους πόντους από τις περισσότερες χώρες στο Ηνωμένο Βασίλειο, φαινόταν πολύ πιθανό ότι στο Ηνωμένο Βασίλειο θα δοθεί ένας από τους μεγαλύτερους πόντους. Ωστόσο, καθώς η Γιουγκοσλαβία ανακοίνωσε τους επτά, οκτώ, δέκα και δώδεκα πόντους της, προέκυψε ότι δεν απέδωσε καθόλου πόντους στο Ηνωμένο Βασίλειο (12 πόντοι από τη Γιουγκοσλαβία πήγαν στη Γαλλία),^{[n 1]} και η Ελβετία έμεινε με το προβάδισμα ενός μόνο βαθμού για να απολαύσει έναν δραματικό θρίαμβο.

Διευθυντές ορχηστρών

Κάθε παράσταση είχε έναν μαέστρο που διηύθυνε την ορχήστρα, εκτός από την Ισλανδία και την Ιταλία. Σε αντίθεση με τα περισσότερα χρόνια, οι μαέστροι έλαβα χειροκρότημα μετά από κάθε τραγούδι, όχι πριν.

•  Ισλανδία – όχι μαέστρος
• Σουηδία – Άντερς Μπέργκλουντ
•  Φινλανδία – Όσι Ρούνε
•  Ηνωμένο Βασίλειο – Ρόνι Χέζλχερστ
•  Τουρκία – Τουρχάν Γιουκσελέρ
•  Ισπανία – Χαβιέρ ντε Χουάν
• Ολλανδία – Χάρι βαν Χοφ
• Ισραήλ – Ελντάντ Σρεμ
•  Ελβετία – Ατίλα Σερεφτούγ
•  Ιρλανδία – Νόελ Κέλιαν
•  Γερμανία – Μίχαελ Τάτσερ
•  Αυστρία – Χάραλντ Νόιβιρτ
•  Δανία – Χένρικ Κρόγκσγκαρτ
•  Ελλάδα – Χάρης Ανδρεάδης
•  Νορβηγία – Άριλντ Σταβ
•  Βέλγιο – Ντάνιελ Βίλεμ
•  Λουξεμβούργο – Ρεζί Ντιπρέ
• Ιταλία – όχι μαέστρος
• Γαλλία – Γκάι Ματεόνι
•  Πορτογαλία – Ζοζέ Καλβάριο
•  Γιουγκοσλαβία – Νικίτσα Καλογερά

Συμμετέχοντες

Συμμετείχαν 21 χώρες, μετά από ένα αρχικό σχέδιο είκοσι δύο χωρών, καθώς η Κύπρος αποκλείστηκε αφού είχε ήδη υποβάλει συμμετοχή. Ο Κυπριακός ραδιοτηλεοπτικός οργανισμός ΡΙΚ είχε επιλέξει το τραγούδι "Θυμάμαι" που τραγούδησε ο Γιάννης Δημητρίου, και εν τέλει είδε ότι το τραγούδι δεν ήταν επιλέξιμο για να εκπροσωπήσει τη χώρα, καθώς είχε προηγουμένως συμμετάσχει στην κυπριακή εθνική επιλογή για το Διαγωνισμό του 1984, όπου είχε τερματίσει στην 3η θέση. Αυτό χαρακτηρίστηκε ως παραβίαση των Κυπριακών κανόνων επιλογής της συμμετοχής τους εκείνη τη στιγμή, καθώς και ως παράβαση των κανόνων του Διαγωνισμού Τραγουδιού της Eurovision. Ήταν μια πολύ καθυστερημένη απόφαση, καθώς το τραγούδι είχε ήδη σχεδιαστεί για να ερμηνευτεί δεύτερο στο διαγωνισμό, είχε ήδη διαφημιστεί από τις πληροφορίες του Radio Times σχετικά με το πρόγραμμα προεπισκόπησης του διαγωνισμού και ήδη εμφανιζόταν ως το κομμάτι νούμερο δύο (σύμφωνα με την αρχική κλήρωση εμφάνισης), στην κυκλοφορία του δίσκου "Melodi Grand Prix 1988" - ο δίσκος συλλογής των συμμετοχών του διαγωνισμού.

Αυτή ήταν η δεύτερη νίκη για την Ελβετία στο Διαγωνισμό Τραγουδιού της Eurovision μετά τη νίκη της στην πρώτη του έκδοση το 1956 και η τελευταία φορά που ένα τραγούδι ερμηνευμένο στα Γαλλικά κέρδισε το διαγωνισμό. Τα Γαλλικά σαν γλώσσα, είχαν κυριαρχήσει στην εκδήλωση τα προηγούμενα χρόνια.

Ο διαγωνισμός βοήθησε να ξεκινήσει μια διεθνή καριέρα για δύο καλλιτέχνες, την Ελβετίδα νικήτρια Σελίν Ντιόν και την Λουξεμβουριανή εκπρόσωπο Λάρα Φαμπιάν. Η Γάλλος-Καναδέζα Σελίν Ντιόν ήταν διάσημη μόνο στον γαλλόφωνο κόσμο κατά τη στιγμή του διαγωνισμού, λίγο αργότερα άρχισε να ηχογραφεί τραγούδια στα Αγγλικά.^[1] Η Βέλγο-Καναδέζα Λάρα Φαμπιάν ξεκίνησε μια επιτυχημένη καριέρα μετά τον διαγωνισμό, καθώς γινόταν ολοένα και πιο γνωστή σε διάφορες χώρες παγκοσμίως, με ρεπερτόριο κυρίως στο γαλλικό τραγούδι.^[1] Η βρετανική συμμετοχή που έγραψε και συνέθεσε η Τζούλι Φόρσιθ, κόρη του αρτίστα Μπράις Φόρσιθ ο οποίος ήταν παρών. Όταν έδωσε συνέντευξη μετά, ήταν ιδιαίτερα ενοχλημένος από την ολλανδική κριτική επιτροπή που δεν είχε δώσει κανέναν πόντο στο Ηνωμένο Βασίλειο, καθώς είχαν κάνει κάποια δουλειά εκεί.

Ο διαγωνισμός είδε την επιστροφή επτά καλλιτεχνών που συμμετείχαν σε προηγούμενες εκδόσεις: οι Κίρστεν & Σόρεν της Δανίας που εκπροσώπησαν την χώρα το 1984 και το 1985, οι Boulevard που εκπροσώπησαν την χώρα το 1987 ως φωνητικά της Βίκυ Ρόστι, οι Ρούβεν Γκβριρτς και Γεχουντά Ταμίρ του Ισραήλ, νικητές του διαγωνισμού το 1979 ως μέρος των Milk and Honey, επέστρεψαν στην Eurovision ως καλλιτέχνες φωνητικών για τη Γιαρντένα Αράζι, η οποία εκπροσώπησε τη χώρα το 1976 ως μέλος του συγκροτήματος Chocolat, Menta, Mastik. Η Αράζι είχε παρουσιάσει το διαγωνισμό το 1979,^{[n 2]}, η Ντόρα της Πορτογαλίας εκπροσώπησε τη χώρα το 1986, ο Τόμι Κέρμπεργκ της Σουηδίας εκπροσώπησε τη χώρα το 1969 και οι MFÖ της Τουρκίας εκπροσώπησαν τη χώρα το 1985.

Αποτελέσματα

Σειρά	Χώρα	Καλλιτέχνης	Τραγούδι	Γλώσσα[2][3]	Θέση	Βαθμοί
01	Ισλανδία	Beathoven	"Þú og þeir (Sókrates)"	Ισλανδικά	16	20
02	Σουηδία	Τόμι Κέρμπεργκ	"Stad i ljus"	Σουηδικά	12	52
03	Φινλανδία	Boulevard	"Nauravat silmät muistetaan"	Φινλανδικά	20	3
04	Ηνωμένο Βασίλειο	Σκοτ Φιτζέραλντ	"Go"	Αγγλικά	2	136
05	Τουρκία	MFÖ	"Sufi (Hey-ya-hey)"	Τούρκικα	15	37
06	Ισπανία	La Década	"La chica que yo quiero (Made in Spain)"	Ισπανικά	11	58
07	Ολλανδία	Γέραρντ Γιόλινγκ	"Shangri-la"	Ολλανδικά	9	70
08	Ισραήλ	Γιαρντένα Αράζι	"Ben Adam" (בן אדם)	Εβραϊκά	7	85
09	Ελβετία	Σελίν Ντιόν	"Ne partez pas sans moi"	Γαλλικά	1	137
10	Ιρλανδία	Jump the Gun	"Take Him Home"	Αγγλικά	8	79
11	Γερμανία	Μάξι & Κρις Γκάρντεν	"Lied für einen Freund"	Γερμανικά	14	48
12	Αυστρία	Βίλφριντ	"Lisa, Mona Lisa"	Γερμανικά	21	0
13	Δανία	Hot Eyes	"Ka' du se hva' jeg sa'?"	Δανικά	3	92
14	Ελλάδα	Αφροδίτη Φρυδά	"Κλόουν"	Ελληνικά	17	10
15	Νορβηγία	Κάρολιν Κρούγκερ	"For vår jord"	Νορβηγικά	5	88
16	Βέλγιο	Ρεϊνάρτ	"Laissez briller le soleil"	Γαλλικά	18	5
17	Λουξεμβούργο	Λάρα Φαμπιάν	"Croire"	Γαλλικά	4	90
18	Ιταλία	Λούκα Μπαρμπαρόσσα	"Ti scrivo"	Ιταλικά	13	52
19	Γαλλία	Ζεράρ Λενορμάν	"Chanteur de charme"	Γαλλικά	10	64
20	Πορτογαλία	Ντόρα	"Voltarei"	Πορτογαλικά	19	5
21	Γιουγκοσλαβία	Srebrna krila	"Mangup" (Мангуп)	Σερβο-Κροάτικα	6	87

Πίνακας βαθμολογίας

Οι βαθμοί που δόθηκαν στην Ελβετία.

		Επιτροπές
		Συνολικά	Ισλανδία	Σουηδία	Φινλανδία	Ηνωμένο Βασίλειο	Τουρκία	Ισπανία	Ολλανδία	Ισραήλ	Ελβετία	Ιρλανδία	Γερμανία	Αυστρία	Δανία	Ελλάδα	Νορβηγία	Βέλγιο	Λουξεμβούργο	Ιταλία	Γαλλία	Πορτογαλία	Γιουγκοσλαβία
Διαγωνιζόμενοι	Ισλανδία	20		1					4						4					1	2	8
	Σουηδία	52	3			2			8			5			8		12	1	3	10
	Φινλανδία	3								3
	Ηνωμένο Βασίλειο	136	1	5	10		12	10		10	5	7	10	10	10	6	5	12	8	12		3
	Τουρκία	37		4		1		5	1	8			8						4		6
	Ισπανία	58	2				5			2	6			8	1	8	2	6	6	8			4
	Ολλανδία	70				6	6			7	7	2	6			12			12	5			7
	Ισραήλ	85	6		6	4		6	3		10	1	5	2		3		10	5	3	10	10	1
	Ελβετία	137	7	12	5	10	10	8	10	4		10	12			10	8	4	1	7	1	12	6
	Ιρλανδία	79		7	2	3	2	12	6		4		7	6	7		7	5			4	5	2
	Γερμανία	48	8			5	1	3		5		6			6		4					2	8
	Αυστρία	0
	Δανία	92	10	3	4			1	12	6	1	4	4	12			10	7			12	6
	Ελλάδα	10					3														7
	Νορβηγία	88	5	8	7	12			7	1		8	1	3	5	7		3		4		7	10
	Βέλγιο	5																			5
	Λουξεμβούργο	90	4	10	12	7			5		12	12		1	2	2	6	8		2		4	3
	Ιταλία	52			8		4	7			8		2	5			3		2		8		5
	Γαλλία	64		2	3		8	2	2		3		3	7	3	5	1	2	10			1	12
	Πορτογαλία	5						4								1
	Γιουγκοσλαβία	87	12	6	1	8	7			12	2	3		4	12	4			7	6	3

12 βαθμοί

Ακολουθεί μια περίληψη όλων των 12 πόντων στον τελικό:

N.	Συμμετέχων	Χώρα που ψηφίζει
3	Δανία	Αυστρία, Γαλλία, Ολλανδία
	Λουξεμβούργο	Ελβετία, Ιρλανδία, Φινλανδία
	Ελβετία	Γερμανία, Πορτογαλία, Τουρκία
	Ηνωμένο Βασίλειο	Βέλγιο, Ιταλία, Τουρκία
	Γιουγκοσλαβία	Δανία, Ισλανδία, Ισραήλ
2	Ολλανδία	Ελλάδα, Λουξεμβούργο
1	Γαλλία	Γιουγκοσλαβία
	Ιρλανδία	Ισπανία
	Νορβηγία	Ηνωμένο Βασίλειο
	Σουηδία	Νορβηγία

Σχολιαστές

Τηλεόραση Ισλανδία ! Ισλανδία – Χέρμαν Γκούναρσον (Sjónvarpið)[4] Σουηδία ! Σουηδία – Μπενγκτ Γκράφστρεμ (TV2)[5] Φινλανδία ! Φινλανδία – Έρκι Ποχιανέιμο (YLE TV1)[6] Ηνωμένο Βασίλειο ! Ηνωμένο Βασίλειο – Τέρι Ουόγκαν (BBC1)[7] Τουρκία ! Τουρκία – Μπουλέντ Οσβερέν (TV1) Ισπανία ! Ισπανία – Μπεατρίθ Πέκερ (TVE2)[8] Ολλανδία ! Ολλανδία – Βίλεν φαν Μπόιζεκομ (Nederland 3)[9] Ισραήλ ! Ισραήλ – Χωρίς σχολιαστή Ελβετία ! Ελβετία – Μπερνάρ Τερνχίρ (DRS), Σερζ Μουασόν (SSR), Έτσιο Γκίντι (TSI) Δημοκρατία της Ιρλανδίας ! Δημοκρατία της Ιρλανδίας – Μάικ Μέρφι (RTÉ 1) Γερμανία ! Γερμανία – Νικόλ και Κλάους Έριχ Μπέτσκες (Erstes Deutsches Fernsehen)[10] Αυστρία ! Αυστρία – Ερνστ Γκρίσεμαν (FS1)[11] Δανία ! Δανία – Γιούργκεν ντε Μίλιους (DR TV)[12] Ελλάδα ! Ελλάδα – Δάφνη Μπόκοτα (ET1)[13] Νορβηγία ! Νορβηγία – Τζον Αντρέασεν (NRK)[14] Βέλγιο ! Βέλγιο – Πιέρ Κογιάρ-Μποβί (RTBF La Une),[15] Λικ Απερμόν (BRT TV1)[16] Λουξεμβούργο ! Λουξεμβούργο – Βαλερί Σαρν (RTL Télévision),[15] TBC (RTL plus) Ιταλία ! Ιταλία – Ντανιέλε Πιόμπι (Raitre)[17] Γαλλία ! Γαλλία – Λιονέλ Κασάν (Antenne 2)[15] Πορτογαλία ! Πορτογαλία – Μαργκαρίντα Αντράντε (RTP1)[18] Γιουγκοσλαβία ! Γιουγκοσλαβία – Μλάντεν Πόποβιτς (TVB1), Όλιβερ Μλάκαρ (TVZ 1), Μαριέτα Κέρσιτς Σβέτελ (TVLJ1) Αυστραλία ! Αυστραλία (μη συμμετέχουσα χώρα) – N/A (SBS TV) Κύπρος ! Κύπρος (μη συμμετέχουσα χώρα) – Δάφνη Μπόκοτα (ΡΙΚ - μετάδοση μέσω ΕΤ1) Σοβιετική Ένωση ! Σοβιετική Ένωση (μη συμμετέχουσα χώρα) – Άγνωστο

Ραδιόφωνο Ισλανδία ! Ισλανδία – Μη διαθέσιμο Σουηδία ! Σουηδία – Κάλε Όλντμπι (SR P3)[5] Φινλανδία ! Φινλανδία – Μη διαθέσιμο Ηνωμένο Βασίλειο ! Ηνωμένο Βασίλειο – Κεν Μπρους (BBC Radio 2) Τουρκία ! Τουρκία – Σεμπνέμ Σαβαστσί(TRT Radyo 3) Ισπανία ! Ισπανία – Μη διαθέσιμο Ολλανδία ! Ολλανδία – Μπεν Κράμερ (Radio 3) Ισραήλ ! Ισραήλ – Γιγκάλ Ραβίντ (Reshet Gimel) Ελβετία ! Ελβετία – Μη διαθέσιμο Δημοκρατία της Ιρλανδίας ! Δημοκρατία της Ιρλανδίας – Λάρι Γκόγκαν (RTÉ Radio 1) Γερμανία ! Γερμανία – Πέτερ Ούρμπαν (Deutschlandfunk/NDR Radio 2) Αυστρία ! Αυστρία – Χανς Λάιτινγκερ (Hitradio Ö3) Δανία ! Δανία – Πουλ Μπιρχ Έρικσεν (DR P3) Ελλάδα ! Ελλάδα – Δημήτρης Κωνσταντάρας (Πρώτο Πρόγραμμα) Νορβηγία ! Νορβηγία – Λέιφ Έρικ Φόρμπεργκ (NRK P2) Βέλγιο ! Βέλγιο – Στεφάν Ντιπόν & Πατρίκ Ντιαμέλ (RTBF La Première), Ζιλιέν Πουτ & Χέρβιγκ Χάες (BRT Radio 2) Λουξεμβούργο ! Λουξεμβούργο – Αντρέ Τοράν (RTL Radio) Ιταλία ! Ιταλία – Αντόνιο Ντε Ρομπέρτις (Rai Radio 2) Γαλλία ! Γαλλία – Ζιλιέν Λεπέρ (France Inter) Πορτογαλία ! Πορτογαλία – Μη διαθέσιμο Γιουγκοσλαβία ! Γιουγκοσλαβία – Μη διαθέσιμο

Εκπρόσωποι βαθμολογίας

• Ισλανδία ! Ισλανδία – Γκουδρούν Σκουλαδότιρ^[4]
• Σουηδία ! Σουηδία – Μάουντ Ούπλινγκ^[5]
• Φινλανδία ! Φινλανδία – Σόλβεϊγκ Χέρλιν^[19]
• Ηνωμένο Βασίλειο ! Ηνωμένο Βασίλειο – Κόλιν Μπέρι
• Τουρκία ! Τουρκία – Κανάν Κουμπασάρ
• Ισπανία ! Ισπανία – Ματίλδε Χαρρίν
• Ολλανδία ! Ολλανδία – Γιοπ βαν Ονς
• Ισραήλ ! Ισραήλ – Γιτζχάκ Σιμόνι^[20]
• Ελβετία ! Ελβετία – Μισέλ Στοκέρ^[21]
• Δημοκρατία της Ιρλανδίας ! Δημοκρατία της Ιρλανδίας – Τζον Σκίαν
• Γερμανία ! Γερμανία – Λότι Όνεσοργκε
• Αυστρία ! Αυστρία – Τίλια Χέρολντ
• Δανία ! Δανία – Μπεντ Χένιους^[12]
• Ελλάδα ! Ελλάδα – Φωτεινή Γιαννουλάτου^[22]
• Νορβηγία ! Νορβηγία – Αντρέας Ντίζεν^[23]
• Βέλγιο ! Βέλγιο – Ζακ Ολιβιέ
• Λουξεμβούργο ! Λουξεμβούργο – Ζαν Λικ Μπερτράν
• Ιταλία ! Ιταλία – Μαριολίνα Κανούλι
• Γαλλία ! Γαλλία – Κατρίν Σεϊλά
• Πορτογαλία ! Πορτογαλία – Μαρία Μαργκαρίντα Γκάσπαρ^[18]
• Γιουγκοσλαβία ! Γιουγκοσλαβία – Μίσα Μολκ^[24]

Μέλη εθνικής κριτικής επιτροπή

Το μέγεθος των εθνικών κριτικών επιτροπών άλλαξε από 11 σε 16 μέλη την χρονιά αυτή και αυτό διήρκεσε ως το 1997.

• Ισλανδία ! Ισλανδία – Árni Gunnarsson, Ásgeir Guðnason, Davíð Sveinsson, Elín Þóra Stefánsdóttir, Ellý Þorðardóttir, Erla Björk Jónasdóttir, Guðrún Kristmannsdóttir, Hólmfríður Jónsdóttir, Jónas Engilbertsson, Jónína Bachmann, Kjartan Þor Kjartansson, Ólafur Egilsson, Sigrún Kristjánsdóttir, Sigurður Fanndal, Sigurður Ægisson, Þórdís Garðarsdóttir^[4]
• Ηνωμένο Βασίλειο ! Ηνωμένο Βασίλειο – Τέρι Κλαρκ
• Ισπανία ! Ισπανία – Πέπε Μπαρόσο (επιχειρηματίας), Πακίτα Τόρες (πρώην μοντέλο και Μις Ευρώπη), Μάριο Πάρδο (ηθοποιός), Λόλα Φόρνερ (ηθοποιός), Χοσέ Κορονάδο (ηθοποιός), Αναλία Γκαντέ (ηθοποιός), Μιγκέλ Μπάεθ "El Litri" (ταυρομάχος), Λάουρα Βαλενθουέλα (ηθοποιός και τηλεοπτική παρουσιάστρια, που παρουσίασε τον διαγωνισμό τραγουδιού της Eurovision το 1969), Αντόνιο ντε Σενιγιόσα (συγγραφέας), Σίρα Τολέδο (μοντέλο), Χοσέ Ονέτο (δημοσιογράφος), Μαρία Βινταουρέτα (Διδάκτωρ Πολιτικών Επιστημών και λέκτορας), Χόρχε Σανθ (ηθοποιός), Έμα Σουάρεθ (ηθοποιός), Κάτι Αρτεάγα (χορεύτρια), Χάιμε Αντράντα (αρχιτέκτονας)
• Ολλανδία ! Ολλανδία – Χανς φαν ντεν Μπεργκ
• Ελλάδα ! Ελλάδα – Αλέξανδρος Ρούσσος