Εμμανουήλ Κοθρής

Ο Εμμανουήλ Κοθρής (Ιεράπετρα, 26 Νοεμβρίου^[1] 1904 - 8 Φεβρουαρίου 2000) ήταν Έλληνας πολιτικός, 10 φορές βουλευτής Λασιθίου και μέλος των κυβερνήσεων του Σοφοκλή Βενιζέλου και του Στέφανου Στεφανόπουλου . Ήταν στενός συνεργάτης του Ελευθερίου Βενιζέλου. Είχε στενές σχέσεις με πολλές διεθνείς προσωπικότητες και ήταν προσκεκλημένος κατ' επανάληψη στο Λευκό Οίκο^[2]. Τιμήθηκε με πολλά παράσημα και μετάλλια στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.

Εμμανουήλ Κοθρής
Βουλευτής Λασιθίου
Περίοδος 1946 – 1964
Περίοδος 1977 – 1981
Προσωπικά στοιχεία
Γέννηση	26 Νοεμβρίου 1904, Ιεράπετρα
Θάνατος	8 Φεβρουαρίου 2000 (96 ετών)
Εθνότητα	Ελληνική
Υπηκοότητα	Ελλάδα
Πολιτικό κόμμα	Κόμμα Φιλελευθέρων, Δημοκρατική Ένωση, ΕΠΕΚ, Ένωση Κέντρου, ΕΡΕ, ΝΔ
Επάγγελμα	δικηγόρος
δεδομένα

Βιογραφία

Ήταν γιος του Μιχαήλ Κοθρή, περιώνυμου Κρητικού αγωνιστή. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος του πρώτου Δημοκρατικού Συλλόγου Κρητών Φοιτητών (Δεκέμβριος 1923) και εξελέγη Πρόεδρος της Πανελληνίου Φιλελευθέρας Νεολαίας (1933). Δυο χρόνια μετά έλαβε μέρος στο κίνημα του 1935 και φυλακίστηκε από Στρατοδικείο επί περίπου έναν χρόνο. Εν συνεχεία εκτοπίστηκε στη Σίκινο. Αργότερα ανέπτυξε αντιστασιακή δράση. Το 1946 εξελέγη βουλευτής Λασιθίου με το Κόμμα Φιλελευθέρων, για να επανεκλεγεί το 1950, το 1951, το 1952 (με την ΕΠΕΚ και τους Φιλελευθέρους), το 1956 (άνευ σταυρών με τη Δημοκρατική Ένωση, εξαιτίας του πλειοψηφικού) και το 1958. Το 1961 εξελέγη με το κόμμα της Ενώσεως Κέντρου και επανεξελέγη το το 1963 και το 1964. Το 1965 ήταν ανάμεσα στα 48 πρόσωπα που αποστάτησαν από την Ένωση Κέντρου.

Στις εκλογές που διεξήχθησαν το 1974 κατήλθε με τη νεοσύστατη Νέα Δημοκρατία έλαβε 4.427 ψήφους χωρίς να εκλεγεί^[3]. Ωστόσο στις εκλογές του 1977 κατάφερε να εκλεγεί βουλευτής Λασιθίου^[4] συγκεντρώνοντας 6.819 σταυρούς^[5]. Το 1981 ήταν η τελευταία εκλογική αναμέτρηση με την οποία διεκδίκησε ξανά την έδρα του. Ωστόσο, ηττήθηκε μένοντας στους 2.664 σταυρούς^[6].

Ο Κοθρής πέθανε πλήρης ημερών και κηδεύτηκε στο Πρώτο Νεκροταφείο της Αθήνας το Φεβρουάριο του 2000^[7]

Το όνομά του φέρει κεντρικός δρόμος της Ιεράπετρας.

Υπουργικά αξιώματα

• 13 Σεπτεμβρίου 1950 - 1 Φεβρουαρίου 1951: υπουργός άνευ Χαρτοφυλακίου
• 1 Φεβρουαρίου 1951 - 3 Αυγούστου 1951: υπουργός Συντονισμού
• 3 Αυγούστου 1951 - 11 Οκτωβρίου 1952: υφυπουργός Συγκοινωνιών
• 17 Σεπτεμβρίου 1965 - 5 Οκτωβρίου 1965: υπουργός παρά τη Προεδρία της Κυβερνήσεως και προσωρινά Κοινωνικής Προνοίας

Εργογραφία

• Ο Ελευθέριος Βενιζέλος σήμερα, Συλλογικό έργο (συμμετοχή) , εκδόσεις Ευθύνη 1990.