Η εν Αθήναις Β΄ Εθνική των Ελλήνων Συνέλευσις

Η εν Αθήναις Β' Εθνική των Ελλήνων Συνέλευσις ή Β' Εθνική εν Αθήναις Συνέλευση του 1862 (ή Εθνική Συνέλευση του 1862, αναφερόμενη και ως Εθνοσυνέλευση του 1862-1864) άρχισε τις εργασίες της στις 10 Δεκεμβρίου 1862,^[1] όσο στην εξουσία ήταν η Προσωρινή (επαναστατική) Κυβέρνηση του Δ. Βούλγαρη. Αυτή διοικούσε την Ελλάδα μετά την έξωση του Όθωνα. Κατά τη θητεία της, η Ελλάδα απέκτησε νέο Βασιλιά, τον Γεώργιο Α' (18 Μαρτίου 1863), και ενσωματώθηκε σε αυτήν η Ιόνιος Πολιτεία (Μάιος 1864). Η Συνέλευση ψήφισε το νέο Σύνταγμα της Ελλάδας του 1864 και οι εργασίες της έληξαν τον Οκτώβριο του 1864.^[2] Διαλύθηκε τέλος, όταν ο Βασιλιάς υπέγραψε το Σύνταγμα (17 Νοεμβρίου δημοσίευση στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως), ορκίστηκε ενώπιον της Συνέλευσης τον οριζόμενο στο άρθρο 43 όρκο και αυτή ψήφισε τον νέο εκλογικό νόμο.^[3]

Οργανωτικά

Η συνέλευση προέκυψε από τις εκλογές του 1862, που έγιναν στις 24-27 Νοεμβρίου 1862 με εκλογικό νόμο που εξέδωσε η Προσωρινή Κυβέρνηση του Δ. Βούλγαρη της 23ης Οκτωβρίου 1862 που τροποποίησε τον εκλογικό νόμο της 18ης Μαρτίου 1844. Με βάση τον νέο νόμο, εκλέχθηκαν και Έλληνες του εξωτερικού. Συνολικά οι πληρεξούσιοι ήταν 327, από τους οποίους 288 από την ελεύθερη Ελλάδα και 39 από τους "αλύτρωτους" και τις ελληνικές παροικίες του εξωτερικού.^[1]

Συγκεκριμένα εκτός Ελλάδος πληρεξούσιοι πήραν μέρος ^[4]:

• από τις αλύτρωτες περιοχές : Κωνσταντινούπολη, Σμύρνη, Βουρλά, Μαγνησία, Αϊδίνιο, Έφεσος, Κρήνη, Αττάλεια, Αλεξάνδρεια, Κυδωνίες, Δαμιέτη, Ελλήσποντος, Βουκουρέστι, Ιεροσόλυμα, Ιόππη, Ρόδος, Κάλυμνος, Σύμη, Βίτολα, Αδριανούπολη, Βάρνα, Τραπεζούντα, Προύσα, Ιάσιο, Τούλτσεα, Γαλάζι, Κάιρο και Βραΐλα.
• από ελληνικές κοινότητες του εξωτερικού : Λονδίνο, Τεργέστη, Λιβόρνο, Μασσαλία, Ενετία, Λίβερπουλ, Οδησσός, Μεσσήνη, Μελίτη και Μαγχεστρία.
• Τελευταία στιγμή ακυρώθηκαν οι εκλογές και δεν εκπροσωπήθηκαν οι περιοχές : Κάρπαθος, Βηρυτός, Κύπρος, Δαμασκός, Νάπολη και Τρίπολη Συρίας (που ανήκε τότε στη Συρία).

Επίσης, είχαν κληθεί να συμμετάσχουν και οι ελληνικές παροικίες της Αμερικής.

Στις 10 Δεκεμβρίου 1862, προσωρινός πρόεδρος ορίστηκε ο πρεσβύτερος Δ. Κριεζής. Στις 12 Ιανουαρίου 1863, η συνέλευση κήρυξε εαυτή νόμιμα συγκροτημένη με το όνομα «Η εν Αθήναις Β' Εθνική των Ελλήνων Συνέλευσις», μετά από πρόταση του πληρεξούσιου Αρ. Χαλκιόπουλου. Πρόεδρος της Συνέλευσης ορίστηκε στις 17 Ιανουαρίου ο Ζηνόβιος Βάλβης με αντιπροέδρους τους Αρ. Μωραϊτίνη και Αχ. Πάντο. Χαρακτηριστικό δείγμα της οικογενειοκρατίας είναι ότι στην εθνοσυνέλευση εξελέγησαν 9 Μαυρομιχαλαίοι, 4 Δεληγιανναίοι και 4 Πετιμεζάδες.

Κατά τη διάρκεια της Εθνοσυνέλευσης, έγινε η ενσωμάτωση των Ιονίων νησιών στην Ελλάδα και, μετά τις 3 Αυγούστου 1864, στη σύστασή της συμμετείχαν και πληρεξούσιοι από τα Επτάνησα.

Έργο της συνέλευσης

Κατά τη διάρκεια της συνέλευσης ορίστηκαν οι κυβερνήσεις:
Ως Προσωρινή Κυβέρνηση της Ελλάδος:

• Επικύρωση της Κυβέρνησης των Δ. Βούλγαρη, Κ. Κανάρη και Μπ. Ρούφου (Ιαν. 1863)
• Κυβέρνηση Αριστείδη Μωραϊτίνη 1863 (Φεβρ. 1863, για πέντε ημέρες, στην ουσία η Συνέλευση είχε τον έλεγχο της εκτελεστικής εξουσίας)

Ως Προσωρινή Κυβέρνηση του Βασιλείου της Ελλάδος

• Κυβέρνηση Ζηνοβίου Βάλβη 1863 (επταμελής κυβέρνηση εκλεγμένη από τη Συνέλευση στις 11 Φεβρ. 1863)
• Κυβέρνηση Διομήδη Κυριακού 1863 (Μάρτιος 1863)
• Κυβέρνηση Μπενιζέλου Ρούφου 1863 (Απρίλιος 1863)
• δεύτερη Κυβέρνηση Μπενιζέλου Ρούφου ή Κυβέρνηση του Οροπεδίου (Ιούνιος 1863)

Οι επόμενες κυβερνήσεις ορίστηκαν από τον Βασιλιά, σύμφωνα με το νέο σύνταγμα.

Δεδομένου ότι ο πρίγκιπας Αλφρέδος, δευτερότοκος γιος της βασίλισσας της Αγγλίας Βικτορίας, που εκλέχθηκε από δημοψήφισμα από τους Έλληνες για τον θρόνο του βασιλείου τους δεν τον αποδέχθηκε, αυτός προτάθηκε στον πρίγκιπα Γουλιέλμο-Γεώργιο, δευτερότοκο γιο του πρίγκιπα Χριστιανού της Δανίας. Η Συνέλευση επικύρωσε, στις 18 Μαρτίου 1863, αυτή την πρόταση των Μεγάλων Δυνάμεων και τον αναγόρευσε ως συνταγματικό βασιλέα των Ελλήνων με το όνομα Γεώργιος Α΄ της Ελλάδας.

Με απόφαση της Συνέλευσης καταργήθηκε η Γερουσία και καθορίστηκε σύστημα μιας Βουλής (μονήρους Βουλής) με τετραετή θητεία.

Η Εθνοσυνέλευση ψήφισε το Σύνταγμα της Ελλάδος του 1864, το οποίο υπογράφηκε από τον βασιλιά Γεώργιο στις 17 Νοεμβρίου 1864. Το Σύνταγμα αυτό ήταν το μακροβιότερο της Ελλάδας και με τις αναθεωρήσεις του 1911 και 1952 ίσχυσε για μεγάλη χρονική περίοδο. Με αυτό καθιερώθηκε το πολίτευμα της Βασιλευόμενης Δημοκρατίας.

Η Συνέλευση ψήφισε επίσης νέο εκλογικό νόμο, με βάση τον οποίο έγιναν οι επόμενες εκλογές του 1865, αλλά και οι εκλογές δημοτικών αρχών και δημάρχων (με καθολική ψηφοφορία από τον λαό).

Πληρεξούσιοι της εθνοσυνέλευσης

Παρακάτω παρουσιάζονται οι πληρεξούσιοι καθώς και οι επαρχίες τις οποίες εκπροσώπησαν^[5]:

Αγράφων Αθανάσιος Χατζόπουλος[5] Αδάμαντος (Κρητών) Δ. Τριτάκης[5] Αδριανουπόλεως Νικόλαος Παντολέων[5][6] Αιγιαλείας Ιωάννης Λ. Μεσσηνέζης[5]* (πρόεδρος κατά τις 23 Δεκ 1863[7] και κατά τις 24 Σεπτεμβρίου 1864[8]), Αίγιο Σωτήριος Λόντος[5][9] Ανδρέας Μιχαλόπουλος[5] Κωνσταντίνος Θεοδώρου[5] Αιγίνης Σπυρίδων Λογιωτατίδης[5] Σωκράτης Λογιωτατίδης[5] Αλεξανδρείας Δημήτριος Σουλτάνης[5][9] Σωτήριος Γεωργαλάς[5][9] Άνδρου Αναγνώστης Γινουλίδης[5] Μιχ. Δ. Καΐρης[5] Ν. Π. Καΐρης[5][9] Νικόλαος Αλ. Μαυροκορδάτος[5] Νικόλαος Μ. Καμπάνης[5] Κωνσταντίνος Εμπειρίκος[5] Άργους Ανδρέας Ζαΐμης[5] Λεων. Ζωγράφος[5] Σπύλιος Καλμούχος[5] Πέτρος Μαυρομιχάλης[5] Νικόλαος Δ. Τσώκρης[5] Νικόλαος Πάγκαλος[5][9] Αρτινών Δημήτριος Δεσποτόπουλος[5][9] Ασπροποτάμου Αναστ. Ιω. Σωμάκης[5] Αττικής Δημήτριος Καλλιφρονάς[5][10] Ιωάννης Μακρυγιάννης[5][10] Παύλος Καλλιγάς[5][11] Κων. Δόσιος[5] Λεωνίδας Σμόλεντς ή Σμολένσκης, στρατιωτικός[5][10] Μιλτιάδης Βενιζέλος[5][11] Στ. Κολιάτζος[5] Πάνος Κορωναίος[5][12] Βάλτου Ιω. Καραγιαννόπουλος[5] Αθ. Ίσκος[5][10] Βλασ. Βαλτινός, στρατιωτικός[5] Δημήτριος Σκυλοδήμος[5] Βηρυττού Λάσκαρης Π. Λασκαρίδης[5] Βιτωλίων Θεόδωρος Ορφανίδης[5][10][11] Βονίτσης & Ξηρομέρου Δημήτριος Γρίβας[5][13] Χρήστος Γαρδικιώτης[5] Χρ. Κατσικογιάννης[5] Τατσέλος Μαυρομμάτης[5] Γεώργ. Ν. Τζέλιος[5] Παναγ. Ι. Πετιμέζης[5] Βουκουρεστίου Γρηγόριος Χατζέρης[5] Γαλαζίου Δ. Ροδοκανάκης[5] Γορτυνίας Βασίλειος Νικολόπουλος[5][10] Π. Κολοκοτρώνης[5] Θεόδωρος Δηλιγιάννης[5][14] Πέτρος Δηλιγιάννης[5][12] Δημ. Νικολόπουλος[5] Αντ. Αντωνόπουλος[5] Αθαν. Γόντικας[5] Γεώργ. Δ. Πλαπούτας[5] Γυθείου Ηλ. Βοϊδή - Μαυρομιχάλης[5] Πιερής Δημητρακαράκος[5] Θεοδ. Τζαννετάκης[5] Γ. Κοτσονάκος - Φωκάς[5] Δωρίδος Χρ. Μαστραπάς Λιδωρικίου[5][10] Ιω. Σαφάκας,[5] Δωρίδα[10] Λέων Α. Λοιδωρίκης[5] Νικ. Κατσικαπής,[5] στρατιωτικός[10] Επιδαύρου Λιμηράς Γεώργ. Α. Ζαμπουλάκης[5] ή Ζουμπουλάκης[10] Ν. Παπαμιχαλόπουλος[5] Δημ. Χαραλάμπης[5] Θεόδ. Α. Καστανάκος[5] Ερμιονίδος Ανδ. Ζέρβας[5] Γεώργιος Ι. Μίλησης,[10][15] αναφέρεται και Μιλήσης[5] Ανδ. Πέπας[5] Κυριάκος Γουλεμάς[5] Ευρυτανίας Γεώργ. Σ. Τσατσάρας[5] Κων. Ι. Γιολδάσης[5] Νικ. Μπουκουβάλας[5] Δημ. Λ. Ζώτος[5][10] Πάνος Μανωλίδης[5] Στυλ. Λ. Ζώτος[5][10] Σπυρ. Π. Πεσλής[5] Αλέξ. Μαυροκορδάτος[5] Ζακύνθου Κωνσταντίνος Λομβάρδος[5] Δημ. Πατέλης[5] Ανδρ. Σιγούρος[5] Διον. Κοκκίνης[5] Γεώργιος Τερτσέτης[5] Ανδρέας Πλέσσας[5][16] Ιωάν. Σούλη Βάρκας[5] Γεώργ. Λογοθέτης[5] Ανδρ. Τερτσέτης[5] Ιωάννης Μόζερας ή Ιωάννης Μόζερ[5][16] Νικ. Κολυβάς[5] Νικόλαος Μουζάκης[5][16] Φραγκίσκος Κουερίνος[5] Ιωάν. Σιδηροκαστρίτης[5] Δημήτ. Μιχαλίτσης[5] Ανδρ. Γαΐτας Φωσκάρδης[5] Παύλος Ταβουλάρης[5] Διονύσιος Μεταξάς Σαντορίνης[5] Ιωάν. Δομενεγίνης[5] Μιχ. Νομικός[5] Ηλείας Ανδρέας Αυγερινός[5] Θεμιστοκλής Δαραλέξης[5] Στέφανος Στεφανόπουλος[5][10] Νικόλ. Σισίνης[5] Αυγερινός Πετραλιάς[5] Λύσανδρος Βιλαέτης[5][10] Αλέκος Άχολος[5] Αλέξης Βιλαέτης[5] Ηπείρου Α. Μανάκης[5] Α. Καλός[5][15][17] Ηπειρωτών Αρτέμιος Μίχου[5] Θεσσαλονίκης Α. Κοντός[5] Γ. Μουσούρος[5] Θηβών Δ. Κλίμακας[5] Αλέξ. Κόλιας[5] Λ. Κατσίνας[5] Β. Θεαγένης[5][10] Θήρας Ιω. Ν. Ιγγλέσης[5] Σιγουράς Αλαφούζος[5] Θεοφάνης Βενετζάνος[5] Αντ. Ν. Νομικός[5] Γεράσιμος Βαλλιάνος[5] Πέτρος Τζάνος[5] Θρακοβουλγάρων Δημήτριος Λεβίδης[5] (οικονομολόγος), πατέρας του Ν. Λεβίδη[10][18] Ιασίου Ευστ. Γεωργαντόπουλος[5] Ν. Σακελλαρίδης[5] Ιερουσαλήμ Αδαμ. Διαμαντόπουλος[5] (απέτυχε στην Τριφυλία που ήταν η έδρα του)[10] Ιθάκης Τηλέμαχος Μαράτος[5] Θεοδόσιος Τσιλιάνης[5] Παναγ. Κυπαρρίσης[5] Ευστ. Δρακούλης[5] Ιονίων Φραγκίσκος Δομενεγίνης[5] Γεράσιμος Κούπας[5] Καΐρου Γεώργιος Αβέρωφ[5] Δ. Χρηστίδης[5][10] Καλαβρύτων Θρασύβουλος Ζαΐμης[5][13] Ν. Ανδρίκου[5] Γεώργιος Πετιμεζάς[5][13] Ασημάκης Χαραλάμπης[5] Αθ. Β. Πετιμεζάς[5] Αθανάσιος Γκ. Πετιμεζάς[5] Ηρακλής Πετιμεζάς[5] στρατιωτικός[10] Χαράλ. Σουλιώτης[5] Καλαμών Πέτρος Α. Μαυρομιχάλης[5] Κων. Αθ. Κυριακός[5] Γεώργιος Περωτής ή Περρωτής[5][10] Λυμπέριος Μπενάκης[5] Δαγρές[5][10] Αθ. Δανηλόπουλος[5] Καρυστίας Γ. Μιχαηλίδης[5] Γ. Παπαγεωργίου[5] Γ. Καραβάς[5] Κων. Πετσάλης ή Πετζάλης[5][19] Σταμ. Νικολαΐδης[5] Ιω. Γ. Βλάχος[5] Κασίων Γεώργιος Μαντζούνης[5] Κέας Αντών. Βάστας[5] Ποθ. Ρεβελάκης[5] Αθ. Δεπάστας[5] Κέρκυρας Αρσένιος Κοντός[5] Αρσένιος Ράλλης[5] Νικ. Λούβρης[5] Βασ. Μεταλινός[5] Δημήτ. Προβατάς[5] Μαργαρίτης Παγιατάκης[5] Σπυρ. Κουβαράς[5] Παύλος Πανδής[5] Ευσταθίας Γιαννούσης[5] Σπυρ. Χειμαριός[5] Γεώργ. Χονδρογιάννης[5] Ανδρ. Καρύδης[5] Ιων. Γουλερμής[5] Θεόδ. Ζερβός[5] Πολυχρ. Κωνσταντάς[5] Δημ. Κων. Κόντης[5] Νικ. Παγκράτης[5] Ανασ. Νικοκάβουρας[5] Αντών. Καποδίστριας[5] Χρισ. Ποφάντης[5] Αριστ. Τσερετόπουλος[5] Κεφαλληνίας Ηλίας Ζερβός Ιακωβάτος[5][20] Γεώργιος Κοζάκης ή Γεώργιος Τ. Καζάκης[5][20] Γεώργιος Ιακωβάτος ή Γεώργιος Τυπάλδου Ιακωβάτος[5][20] Ιωσήφ Μομφεράτος[5][20] Νέστωρ Σολωμός[5][20] ή Νέστορ ή Νέστω Αντώνιος Βρυώνης[5][20] Νικόλαος Λούζης[5][20] Δημήτριος Μηλιαρέσης[5][20] Ιωάννης Σ. Άννινος[5][20] Νικόλαος Βαλσαμάκης[5][20] Νικόλαος Φωκάς Γεωργακάτος ή Νικόλαος Γεωργακάτος[5][20] Επαμεινώνδας Μεταξάς[5][20] Σπυρίδων Α. Μεταξάς ή Σπύρος[5][20] Γεράσιμος Ε. Μαυρογιάννης[5][20] Χαράλαμπος Τυπάλδου Ιακωβάτος[5][20] ή Χαραλάμπης Ιακωβάτος Βαπτιστής Σ. Άννινος[5][20] Ιωάννης Δοττοράτος Καπελάτος[5][20] ή Καπελέτος Γεράσιμος Λειβαδάς[5][20] Αναστάσιος Μεταξάς[5][20] Σταμάτιος Πυλαρινός ή Σταματέλος[5][20] Κορινθίας Ιω. Ν. Δεληγιάννης[5] Θεοχάρης Ρέντης[5] Σωτ. Ιωάννου[5] Νικολάκης Δεληγιάννης[5][10] Γεώργ. Πετρούλιας[5] Ιω. Πολυχρονιάδης[5] Ιωάννης Γιουρούκος[5] Σπ. Ζούζουλας[5] Κρήτης Σπ. Αντωνιάδης[5] Δημήτριος Καλλέργης[5][10] Νέας Κρήτης ή Λαχανάδος Χαρίλαος Σουίδας[5] Κυθήρων Κοσμάς Πανάρετος[5] Δημήτρ. Ραπτάκης[5] Μηνάς Καρύδης[5] Γεώργ. Μόρμορης[5] Κυνουρίας Χ. Χριστόπουλος[5] Δημ. Παπανικολάου[5] Γεώργ. Μιντζόπουλος[5] Βασ. Κομνηνός[5] Δ. Θ. Βροντίσης[5] Σπυρ. Παπαδόπουλος[5] Κωνσταντινουπόλεως Ηλ. Πανάς[5][21] Λακεδαίμονος Αναστ. Κορφιωτάκης[5][10] Σπ. Κοπανίτσας[5][10] Λέων Μαυρομιχάλης[5] Εμμ. Μελετόπουλος[5][10] Νικήτας Βαρβιτζιώτης[5] Ηλ. Γιατράκος[5] Ν. Θ. Λεώπουλος[5] Ιω. Βαλασόπουλος[5] Λαρίσσης Θεόδωρος Αφεντούλης[5][11]

Λεβαδείας Γ. Λάπας[5] Ιω. Δυοβουνιώτης[5] Χαράλ. Οδυσσέως[5] Λουκάς Παπά Ιωάννου ή Λουκάς Παπαιωάννου[5] Λευκάδος Αριστοτέλης Βαλαωρίτης[5] Μάρκος Καλκάνης[5] Αλέξ. Σταματόπουλος[5] Γ. Σέρβος ή Γεράς Σέρβας[5] Σπυρίδων Βαλαωρίτης[5] Ευστάθιος Φίλιππας[5] Περικλής Σταύρου[5] Ιωάν. Μαρίνου[5] Αλέξ. Τσαρλαμπάς[5] Δημήτρ. Κόνταρης[5] Ευστάθ. Πήλλικας[5] Ανδρ. Βλαντής[5] Λίβερπουλ Λέων Μελάς[5][10] Λιβόρνου Δημήτριος Σ. Μαυροκορδάτος[5][11] Λοκρίδος Νικ. Βουλπιώτης[5] Θεόφιλος Γεωργίου[5] Σπύρ. Τριχάς[5][10] Π. Ηλιόπουλος[5] Λονδίνου Χαρίλαος Τρικούπης[5][10] Μαγχεστρίας Σπυρίδων Τρικούπης[5][10] Μαντινείας Ρήγας Παλαμίδης[5][10] Ιωάννης Παπαζαφειρόπουλος[5] Κωνσταντίνος Κωνσταντόπουλος[5][10] Θεόδωρος Πετρινός[5][10] Κων. Αντωνόπουλος[5] Δημ. Ζέγγελης[5] Ιωάννης Πύρλας[5][11] Κων. Μανέτας[5][10] Μασσαλίας Κωνστ. Μελάς[5] Μεγαλουπόλεως Παν. Θερμογιάννης[5] Γεώργ. Κεφάλας[5] Βασ. Μπούτουνας[5] Ασημ. Ζατουνίτης[5] Μεγαρίδος Ξεν. Λογοθέτης[5] Αναγν. Κουλούρης[5] Γεώργιος Α. Μπούσκος[5] Ιωάννης Μ. Πανούσης[5] Μελίτης Ευστράτιος Πετροκόκκινος[5] Ν. Μινζέλας Κωνστ. Καλαμίδας[5] Μεσολογγίου Ζηνόβιος Βάλβης[5] (πρόεδρος της συνέλευσης την 17 Ιανουαρίου 1863) Επαμεινώνδας Δεληγεώργης,[5][13] Μεσολόγγι[10][15] Στάμ. Δ. Μακρής[5][10] Σπυρ. Βαλτινός[5] Μεσσήνης Αλέξανδρος Κουμουνδούρος[5](Νησί των Καλαμών)[22] Σπήλιος Π. Αντωνόπουλος[5][13] Νικ. Μιχάλος[5] Αναγν. Νικολαΐδης[5] Δημ. Μερλόπουλος[5] Αναγν. Σταθόπουλος[5] Μεσσήνης Ιταλίας Ιάκωβος Εξηδάκτυλος ή Ξυδάκτυλος[5] Μήλου Α. Βιτσάρης[5] Ανδρ. Πρεζάνης[5] Λυκούργος Κανάρης[5] Θεμ. Ιωαννίδης[5] Μινώας Χαράλαμπος Ζυμβρακάκης[5][10] Νάξου Νικόλαος Κοντουράτος[5] Σπυρίδων Βαρότσης[5][10] Δημ. Δημητρακόπουλος[5][10] Γ. Χατζόπουλος[5] Εμμ. Β. Ναυπλιώτης[5] Νικ. Γ. Γκίλης[5] Ναυπακτίας Ευθ. Πλαστήρας[5] Αθανάσιος Ροντήρης[5][11] Ν. Καναβός[5] Ν. Φαρμάκης[5] Νικόλαος Σισμάνης [δολοφονήθηκε στις 16 Σεπτεμβρίου 1863.[23]] Ναυπλίας Κων. Δ. Ευθυμιόπουλος[5][24] Γρηγ. Δημητριάδης[5] Θεόδ. Μιχαλόπουλος[5] Μιχ. Ιατρός[5] Νεαπόλεως Τισαμένος[5][5] Ξηροχωρίου Αθανάσιος Πετσάλης[5][25] (νομικός)[10] Ευδοίας (Ευβοίας) Τηλέμαχος Ρούκης[5] Κων. Νικολαΐδης[5] Λουκάς Καλογερόπουλος[5] Οδησσού Αμβρόσιος Σκαραμαγκάς[5] Κων. Θ. Ράλλης[5] Οιτύλου Αναστάσιος Μαυρομιχάλης,[5][10] στρατιωτικός Δημήτρης Μαυρομιχάλης[5] Γερμανός Μαυρομιχάλης[5][10] Αντώνης Μαυρομιχάλης[5][10] Γεώργ. Α. Μαυρομιχάλης[5] Δημήτριος Σαράβας[5](νομικός)[10] Δ. Κουμουνδουράκης[5] Γρηγ. Πατριαρχέας[5] Ολυμπίας Χαράλ. Δ. Κανελλόπουλος[5] Κων. Ζαρειφόπουλος[5] Ζαρίφης Ζαρειφόπουλος[5] ή Ζαριφόπουλος[10] Αναγν. Κανελλόπουλος[5] Δ. Α. Μοσχούλας[5] Κ. Οικονομόπουλος[5] Πανεπιστημίου Νικόλαος Σαρίπολος[5][17] Δημήτριος Βερναρδάκης[5] Παξών Δημ. Μακρής[5] Ιω. Βελιανίτης[5] Κωνστ. Μακρής[5] Γεώρ. Βελιανίτης[5] Παρισίων (Δεν εντοπίζεται το όνομα ούτε στα πρακτικά ούτε και στην Επίσημο εφημερίδα της Εθνοσυνελεύσεως) Παρνασσίδος Ε. Κεχαγιάς[5](οικονομολόγος)[10] Λουκάς Καραλίβανος[5] Θεμιστοκλής Παπακώστας[5] Χρ. Γερογιάννης[5] Ηρ. Μαμούρης[5] Κων. Βλάμης[5] Πατρών Θάνος Κανακάρης[5][10] Ανδρέας Χ. Λόντος[5] Αδαμάντιος Παπαδιαμαντόπουλος[5](νομικός)[10] Αριστ. Μπουκαούρης[5] Παν. Θεοφίλου[5] Γεώργιος Ρούφος[5](στο αρχικό προσωρινό προεδρείο)[10] Π. Χαλκιόπουλος[5] Νέας Πέλλης Αλέξανδρος Δόσιος[5] Πυλίας Δημήτριος Δ. Τριγγέτας[5][26] Μιχαήλ Σχινάς[5][10] Αθ. Μισυρλής ή Μησυρλής[5] Σπυρ. Γρίβας[5] Σαμίων Λεωνίδας Σταμάτης[5] Σάμου Κων. Λεκάτης[5] Σκοπέλου Ιω. Νικολαΐδης[5] Κ. Γρυμανέλης[5] Γ. Φαλκίδης[5] Ιω. Μπετλής[5] Σμύρνης Κίμων Ν. Χατζηκωστής[5] Ικέσιος Λάτρης[5][12] Οδυσσέας Ιάλεμος[5][17] Σουλιωτών Ν. Ζέρβας[5] Σπετσών Γ. Μπούμπουλης[5] Διομήδης Κυριακός[5] ή Κυριακού, (Πληρεξούσιος πανεπιστημίου Αθηνών) [17][27] Αναστ. Οράνδρος[5] Δημ. Θεοχάρης[5] Σύρου Κων. Πλατύς[5] Μιλτιάδης Κανάρης[5] Ι. Θ. Παλαιολόγος[5] Ιω. Βεάκης[5] Λ. Ευμορφόπουλος[5] Αντ. Ιουστιανιανός[5] Μιχαήλ Σαλβάγος[5] Ευάγγ. Αντύπας[5] Τεργέστης Αριστείδης Μωραϊτίνης[5][5] (αντιπρόεδρος 17 Ιανουαρίου 1863) Τήνου Ευστρ. Παρίσης[5] Γρηγ. Μαυρομαράς(νομικός)[5][10] Νικ. Νάζος[5] Δημ. Δρόσος[5] Ιω. Α. Ζαλώνης[5] Γεώργ. Μοσχάτος[5] Τριφυλλίας Αθανάσιος Γρηγοριάδης[5][10] Σωτήριος Σωτηρόπουλος[5][10] Γεώργ. Ζέζας[5] Τριχωνίας Βασ. Σκαλτσοδήμος[5] Γεώργ. Ι. Στάϊκος[5] Κων. Στάϊκος[5] Κων. Διαλέτης[5] Τροιζηνίας Κων. Βατικιώτης[5] Ιω. Α. Οικονομίδης[5] Σταμ. Κοριζής[5] Δημ. Τζώρτζης[5] Ύδρας Δημήτριος Βούλγαρης[5][10] Δημ. Στ. Βουδούρης[5][10] Λάζαρος Γιουρδής[5] ή Γουρδής[10] Δημήτριος Σαχτούρης[5] Δημ. Ι. Κριεζής[5] (πρόεδρος από τις 10 Δεκεμβρίου 1862 μέχρι τις 17 Ιαν. 1863, ως πρεσβύτερος) Ιω. Δ. Ζάκας[5] Φθιώτιδος Κ. Δυοβουνιώτης[5] Τιμολέων Βάσσος,[5][10][13] αναφέρεται λανθασμένα και ως Τιμ. Βίσος [17] Γ. Κρίτσας[5] Β. Μυλωνάς[5] Αναγν. Π. Ζητουνιάτης[5] Δημήτριος Αινιάν[5][10] Πέτρος Σκουμπουρδής[5] Χαλκίδος Ν. Βουδούρης[5] Στεφ. Παππάς[5] Γ. Βελισσάριος[5] Γ. Αγγελινίδης[5] Δημ. Καφεντζόγλου[5] Χίου Εμμανουήλ Κόκκινος[5][11] Ιω. Δεληγιάννης[5] ή Δηληγιάννης[10] Χίων Αριστείδης Γλαράκης[5][10][15] Νέων Ψαρών Κωνσταντίνος Κανάρης[5][13] Ν. Κ. Κανάρης[5] Νικόλαος Κοτζιάς[5][11] Δημοσθένης Ν. Βρατσάνος Άλλοι Παρακάτω παρουσιάζονται[1][10] πληρεξούσιοι της Εθνικής Συνέλευσης που δεν αναφέρονται από τον Κύρκο (2006).[5] Αρ. Χαλκιόπουλος[10] Αχ. Πάντος (αντιπρόεδρος 17 Ιανουαρίου 1863) Π. Μαυρομμάτης[13] Γεώργιος Μαρίνος (Λευκάδος ή Ζακύνθου)[16] Δημήτριος Ν. Μπότσαρης Γεώργιος Α. Ράλλης (Αδριανούπολη) [6] Νικόλαος Κριεζώτης (Ευδοίας) [25] Ιωάννης Οικονόμου (Ευδοίας) [25] Κωνσταντίνος Ζέρβας (Ευδοίας) [25] Σπυρίδων Καλογερόπουλος (Ευδοίας) [25] Βελισσάριος Νικολαϊδης (Ευδοίας) [25] Αναγνώστης Παπαϊωάννου (Ευδοίας) [25] Βασίλειος Δρόσος (Ευδοίας) [25] Δημήτριος Βιρβίλης (Ευδοίας) [25] Αλέξανδρος Αποστολίδης (Ευδοίας) [25] Δημήτριος Φαλκίδης (Ευδοίας) [25] Σπυρίδων Θ. Μαρκεζίνης[28] Δ. Πατρινός, Πάτρα[10] Ρηγόπουλος, Πάτρα[10] Γ. Διοβουνιώτης ή Γ. Δυοβουνιώτης (στο αρχικό προσωρινό προεδρείο)[10] Δόσιος Μαυροκορδάτος[10] Τινές [15] Ηλ. Μαυρομιχάλης[10] Κ. Κανατάκης[13] Γιαννούλης Πέτρου (Φθιώτιδας). Πέθανε στις 15 Μαΐου 1864[29]. Ισαάκ Αλχανάτης ή Αλχανάτ (Θεσσαλονίκης)[30] Ιάκωβος Λεβή (Θεσσαλονίκης)[30] Ιωσήφ Ηλία Σαΐφ (Θεσσαλονίκης)[30] Ιησούς Σαμουηλίδη (Θεσσαλονίκης)[30]

Άλλοι

Άλλοι πολιτικοί που αναφέρονται ως πληρεξούσιοι αλλά τελικά δεν πήραν μέρος στη συνέλευση ή σημαντικοί πολιτικοί που δεν εξελέγησαν:

• Δ. Μαυρομιχάλης υπουργ. Στρατ. παραιτήθηκε λόγω νοθείας των εκλογών^[10]
• Μάρκος Ρενιέρης Κάιρο (ακυρώθηκε η εκλογή του γιατί ήταν Οθωνικός)^[10]
• ο Μπενιζέλος Ρούφος δεν βγήκε στη Ναύπακτο – δεν τον έβαλαν στον συνδυασμό - ενώ τα δυο παιδιά του εξελέγησαν στην Πάτρα^[10]
• Αλέξανδρος Ρίζος Ραγκαβής (Αδριανούπολη) ^[6] Εκλέχθηκε αλλά πήρε τη θέση ο Νικόλαος Παντολέων.^[31]

Κόμματα

Τα κόμματα που δημιουργήθηκαν ήταν:

• Πεδινοί (με αρχηγό τον Βούλγαρη)
• Ορεινοί (ακολουθούσαν τους Κανάρη, Γρίβα)
• εκλεκτικοί (δεν ακολουθούσαν κάποια από τις άλλες δυο ομάδες, Μαυροκορδάτος, Τρικούπης και άλλοι)
• Ομάς του Εθνικού Κομιτάτου (αδιάλλακτοι, επαναστατικοί, αντιοθωνιστές, που ακολουθούσαν τον Επαμεινώνδα Δεληγιώργη)